طبق عرف دیپلماتیک و یا پروتوکل روسای جمهوری که انتخاب می شود در اولین سفر خارجی خود به نوعی پیغام را به دیگران می دهند که مثلا می خواهند روابط خود را با آن بخش از جهان بیشتر تقویت کنند.
روز گذشته بحثی در این باره مطرح شد و یکی از خبرنگاران از ترامپ سوال کرد که آیا به خاورمیانه سفر خواهد کرد یا خیر که وی پاسخ مثبت داد اما اظهار داشت که بعدا تصمیم می گیرد کی این سفر را انجام دهد.
برخی رسانه ها سعی کردند این مساله را پر رنگ کنند و به گونه ای اخبار را منعکس کردند که انگار ترامپ گفته سفر اول خود را به خاورمیانه انجام خواهد داد.
در واقع این رسانه ها که عموما همسو با اسرائیل هستند تلاش دارند با فشار رسانه ای ترامپ را مجاب کنند که اولین سفر خارجی خود را به اسرائیل داشته باشد.
ولی خوب که هست که نداند ترامپ خود استاد این کارها است و اگر نخواهد سفر اول اش به اسرائیل باشد امکان ندارد که تحت تاثیر القاءات رسانه ای رسانه های همسو با اسرائیل قرار بگیرد مخصوصا که ترامپ می داند دیگر نمیتواند کاندیدای ریاست جمهوری شود و عموما هم، طبق آمار رسانه های داخلی آمریکا، یهودی های آمریکا در انتخابات به او رای نداده اند.
با توجه به اختلافات و خصومت شخصی ای که میان ترامپ و نتانیاهو وجود دارد به نظر می آید اگر هم وی بخواهد به منطقه خاورمیانه سفر کند ترجیح دهد به عربستان سعودی سفر کند وبا یار واقعی خود یعنی محمد بن سلمان ملاقات داشته باشد.
شاید بسیاری از خوانندگان مقاله ندانند که چرا ترامپ نسبت به نتانیاهو زاویه دارد اما محمد بن سلمان را یار واقعی می داند.
در انتخابات سابق آمریکا زمانی که بایدن انتخاب شد ترامپ ادعای تقلب در انتخابات کرد و خواهان بازشماری آرا بود، دادگاه هم برای بازشماری آرا از او خواسته بود که ستاد انتخاباتی اش هزینه این بازشماری را تامین کند.
وی از نتانیاهو خواست تا از طریق لابی اسرائیل در آمریکا به نمایندگان کنگره فشار بیاورد تا نتیجه آراء را رسما نپذیرند وجراد کوشنر داماد ترامپ به عربستان سعودی سفر کرد و با محمد بن سلمان ملاقات کرد وبحث بودجه مورد نیاز برای دادگاه و بازشماری آرا را مطرح کرد.
در حالی که هزینه بازشماری آرا چیزی حدود 30 ملیون دلار بود محمد بن سلمان 60 ملیون دلار در اختیار کوشنر قرار داد تا هزینه دادگاه را نیز پوشش دهد و از تبریک گفتن به بایدن خودداری کرد ولی نتانیاهو بلا فاصله به بایدن زنگ زد و به او تبریک گفت، امری که به عنوان حمایت لابی اسرائیل از بایدن تلقی شد و کل نقشه های ترامپ را به هم ریخت.
از آن زمان ترامپ نسبت به نتانیاهو کینه در دل دارد و بسیاری باور دارند که در دور دوم ریاست جمهوری اش هر جور شده انتقام این کار را از نتانیاهو خواهد گرفت و عملا چون محمد بن سلمان در زمان تنگنا با مردانگی کنار او ایستاد وی را یار واقتی می داند.
پیش بینی می شود که ترامپ همانند دفعه قبل به عربستان سعودی سفر کند و عربستان سعودی رهبران کشورهای منطقه را دعوت کند تا برای دیدار با ترامپ به ریاض سفر کنند.
حتی برخی از اینکه ممکن است پدر داماد ترامپ، آقای مسعد بولوس، که لبنانی الاصل است وی را متقاعد کند در سفر به خاورمیانه به لبنان سفر کند.
به هر صورت به نظر می رسد ترامپ زمانی به خاورمیانه سفر خواهد کرد که بتواند کاری انجام دهد و نام خود را از این بابت در تاریخ ثبت کند و همینجوری برای یک سفر گذرا به منطقه سفر نخواهد کرد.
آنچه مد نظر ترامپ است این می باشد که آنچه از آن صلح ابراهیمی نام برده می شود را به پیش ببرد و با توجه به کشتاری که اسرائیل بر علیه فلسطینی ها و دیگر مردمان منطقه راه انداخت بسیار سخت است که عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی را متقاعد کند تا بپذیرند به صلح ابراهیمی بپیوندند.
با توجه به اینکه نتانیاهو بلا فاصله پس از آتش بس در غزه دستور عملیات در کرانه باختری را صادر کرد می توان تصور کرد که این ماجرا بسیار پیچیده تر خواهد شد.
در صورتی که قبل از سفر ترامپ به منطقه اسرائیل به آتش بس کامل با فلسطینی ها و پذیرش شرط و شروط ترامپ تن نداده باشد این احتمال وجود دارد که ترامپ کلا به اسرائیل سفر نکند و یا منتظر بماند نتانیاهو سرنگون شود و بعد برای ملاقات با نخست وزیر بعدی به اسرائیل سفر کند.
برخی حتی پا فراتر گذاشته اند و بحث وشایعه اینکه ترامپ تمایل دارد به ایران هم سفر کند و با ایران مصالحه کند را مطرح می کند، که البته فعلا بسیار بعید به نظر می آید و تصور بر این است که باید منتظر بمانیم ببینیم صد روز اول ترامپ در کاخ سفید چگونه سپری خواهد شد و اینکه در این صد روز اول وی موفق می شود با ایران به توافقی برسد یا نه.
اگر آمریکا و ایران به توافق برسند آنوقت هیچ بعید نیست که ترامپ به ایران سفر کند تا بخواهد نام خود را به عنوان اولین رئیس جمهوری آمریکا که پس از انقلاب به ایران سفر کرده در تاریخ ثبت کند.
توجه داشته باشید ترامپ ثروت و شهرت کم ندارد و هدف وی از رئیس جمهوری شدن ثبت نام خود در تاریخ می باشد و برای این امر فقط چهارسال فرصت دارد و وی به خوبی می داند طی این چهار سال اگر توانست نام خود را به عنوان اولین رئیس جمهوری ای که فلان کار را کرده ثبت کند، ثبت شد، وگرنه دیگر چنین فرصتی نخواهد داشت.