عرب ها سالها است که جنگ رسانه ای بر علیه نفوذ ایران راه انداخته اند، و عبارتی که زمانی اردوغان مطرح کرد و ورد زبان همه آنها شده بود "هلال شیعی" دائم تکرار می شد و خوب البته اسرائیل هم از همین ماجرا سوء استفاده کرد تا شرایطی ایجاد کند اهل تسنن در منطقه را بر علیه ایران و شیعیان تحریک کند و توجه همه را از اینکه دشمن اول مسلمانان و عرب ها در منطقه اسرائیل است به سمت اینکه ایران دشمن اول عربها و اهل تسنن در منطقه است ببرد.
علیرغم موفقیت های میدانی که ایران و متحدین ایران در عراق و سوریه و لبنان و فلسطین و یمن کسب کردند اما بی توجهی به جنگ رسانه ای و سپردن این جنگ به افراد آماتور و بی تجربه و تلاطم در تصمیم گیری های سیاسی وبهره بردن از مکتسبات میدان منجر به آن شد که امروزه در سوریه شاهد آن می باشیم.
در لبنان آنقدر جنگ رسانه ای و روانی دشمنان ایران قوی بود که فضای داخلی جامعه را به سمت عدم همراهی با مقاومت و حزب الله برد و آنها موفق شدند پشت جبهه حزب الله را خالی کنند.
حزب الله ای که موفق شد با هیچ در مقابل ارتش تا دندان مسلح اسرائیل بایستد و نگذارد اسرائیل حتی یک وجب از خاک لبنان را تصرف کند.
جالب اینکه فقط بعد از توافق آتش بس و فشار داخلی یا به اصطلاح خودی ها بر حزب الله مبنی بر خودداری از مقابله بود که اسرائیل موفق شد 64 روستای لبنان را تصرف کند.
در سوریه آنقدر جنگ روانی و رسانه ای دشمن موفق بود که بخش اعظم سربازان ارتش سوریه حاضر به جنگ نبودند و گروه تحریر الشام با 350 نیرو موفق شدند حلب ای که حدود 25 هزار نیروی ارتش در آن مستقر بودند را تصرف کنند.
ارتش سوریه به خود آمد و دید که کل شهر بر علیه حکومت هستند.
ترکیه، آمریکا و اسرائیل نقشه خود را بسیار زیرکانه چیده بودند و با بهره برداری از پولهای برخی کشورهای عربی توانستند کاری کنند که موازنه میدانی برده شده به باخته شده تبدیل شود.
بدیهی است که وقتی یک سرباز رسمی ارتش سوریه یک چهارم حقوق نیروی مخالف را دریافت می کند و وقتی که کل توانمندی ارتش روی دوش سربازان وظیفه که حقوق و مواجب بگیر نیستند گذاشته شده باشد گذاشته شده باشد از این بهتر نمی شود.
شاید به همین دلیل می باشد که اکثر کشورهای جهان امروزه دیگر روی سربازی اجباری سرمایه گذاری نمی کنند و توانمندی نظامی خود را روی نیروهای کادر متمرکز می کنند و سعی می کنند با تامین حقوق و مزایای مکفی برای کادر نیروهای مسلح خود کاری کنند که نیروی کادر کیفی داشته باشند ونه کمی ای که نتوان روی آن حساب باز کرد.
به هر حال می توان گفت شرایط به وجود آمده در سوریه شرایط مطلوب کشورهای عربی به حساب نمی آید و علیرغم اینکه اینها صدها ملیارد دلار برای سرنگونی بشار الاسد هزینه کرده بودند اما خواست آنها این بود که سوریه در اختیار آنها قرار بگیرد و نه در اختیار اسرائیل و ترکیه.
کارشناسان امور منطقه به خوبی واقف هستند که خطر گسترش نفوذ ترکیه بزرگترین خطر برای حکومت ها و حتی خود کشورهای عربی به حساب می آید، خطری بسیار بزرگتر از ایران.
ایران در مناطقی که شیعه نشین بودند یک نفوذ بالقوه داشت و به نوعی این نفوذ محدود فقط به این مناطق می بود حالا مقداری کم و زیاد اش خیلی خطر بزرگی بر کشورهای عربی ایجاد نمی کرد، مخصوصا که ایران اطماع سرزمینی نداشت وفقط به دنبال تامین امنیت خود بود و هست، اما ترکیه چون با تفکر های اخوان المسلمین تلاش دارد در میان اهل تسنن نفوذ کند می تواند تهدید بالقوه ای بر کشورهای عربی تلقی گردد و عملا گسترش نفوذ ترکیه می تواند این گروه ها را در کشورهای عربی تشویق کند تا این حکومت ها را نیز سرنگون کنند.
بر کسی هم پوشیده نیست که ترکیه اطماع بازپس گیری سرزمین های عثمانی را دارد و این را علنا در سخنان بسیاری از نمایندگان حزب حاکم شاهد هستیم.
درباره اسرائیل هم که علنا امروزه درباره اسرائیل بزرگ که نیل تا فرات و هر جایی که زمانی یهودی ها در آنجا زندگی می کردند صحبت می کنند.
یعنی اینجا فقط بحث سرنگونی حکومت ها نیست بلکه بحث تصرف سرزمین ها هم مطرح است.
علیرغم اینکه الجولانی بارها تاکید کرده که تصمیم به جنگ با اسرائیل ندارد اما همین امروز که داریم صحبت می کنیم می بینیم اسرائیل به بمباران های خود ادامه می دهد و از نابود سازی زیرساخت های نظامی به سمت نابودی زیرساخت های غیر نظامی منتقل شده و امروزه ایستگاه های قطار سوریه را هدف قرار داده، منابع آب دمشق و جنوب سوریه را تصرف کرده و هر روز به سمت دمشق پیشروی بیشتر می کند وعلنا نتانیاهو اعلام کرده که ارتش اسرائیل دستور دارد تا پایان سال آینده میلادی "فعلا" در مناطق اشغال شده جدید باقی بماند، بعدا هم معلوم نیست.
ترکیه هم امروز اعلام کرده اگر حکومت سوریه بخواهد حاضر است نیروهای ترکیه را در دمشق ودیگر شهرهای سوریه مستقر کند تا امنیت آنها را تامین کنند.
با نابودی زیرساخت های سوریه عملا این کشور به سمت آن می رود که به بیابانی برهوت غیر قابل سکونت تبدیل شود تا عملا زمینه تصرف خاک این کشور میسر گردد.
کردها هم که روی آمریکا حساب باز کرده بودند به یکباره دیدند که آمریکا آنها را به ترکیه فروخته و پشت آنها را خالی کرده و تنها مانده اند در مقابل دشمنی که به خون آنها تشنه است.
البته کردها با خارج شدن از ذیل چتر آمریکایی ها به راحتی می توانند متحدان و پشتیبانان دیگری در منطقه پیدا کنند.
با توجه به این شرایط به نظر می رسد دوباره سر و کله گروه هایی مانند داعش در سوریه پیدا شود، گروهی که الجولانی کار خود را از عضویت در آن شروع کرد.
همچنین باید به این نکته توجه داشت که بخش اعظم گروه تحریر الشام را گروه های اسلامگرای تندرو تشکیل می دهند که آنها هم به دنبال آنچه الجولانی سخن به میان می آورد نیستند و به دنبال تشکیل حکومت اسلامی خود و گسترش نفوذ به دیگر کشورهای منطقه هستند و به همین دلیل پیش بینی می شود کشورهای عرب منطقه هم از گروه های دیگر که سکولار و ضد اینها هستند حمایت کنند.
در چنین شرایطی نمی توان پیش بینی کرد که سوریه آتیه آرامی را در پیش داشته باشد و علیرغم همه تلاشهای رسانه ای آمریکا و اسرائیل و ترکیه برای آرام نشان دادن اوضاع اما پیش بینی می شود اوضاع روی زمین بسیار متفاوت باشد و یک آتش بسیار سوزان زیر خاکستر در سوریه بسیار تند روشن باشد.