در حالی که طی چند هفته گذشته آمریکایی ها و متحدین شان هیاهوی بزرگی راه انداخته بودند که به اوکراین مجوز استفاده از موشک های غربی برای هدف قرار دادن عمق روسیه را می دهند به یکباره می بینیم که بهت و حیرت فضای عمومی آنها را فرا گرفته.
دلیل اش هم پر واضح است.
آنها تصور نمی کردند که روسیه تقریبا همه موشک های آنها را رهگیری و منهدم کند چه چنین شد.
از طرف دیگر روسیه از موشک های اورشنیک برای پاسخ دادن به اوکراین استفاده کرد که خوب این ماجرا بسیار قابل تامل به حساب می آمد.
پس از حدود 1000 روز جنگ غربی ها تصور می کردند که دیگر جنگ فرسایشی شده و انبار تسلیحاتی روسیه رو به اتمام است اما با کمال تعجب می بینند که روسیه هر روز بیش از دیروز آتشبار سنگین تری را به دشمن تحمیل می کند.
طبق برآورد کشورهای غربی موشک های اورشنیک که موشک های فراصوتی و سنگین وزنی به حساب می آیند برای حمل کلاهک های هسته ای ساخته شده اند و روسیه این موشک ها را برای مصارف دیگر استفاده نخواهد کرد اما دیدیم که روسیه این موشک ها را برای پاسخ به دشمن استفاده کرد و موشک ها همه بدون استثنا به اهداف خود اصابت کردند و خرابی های بسیار زیادی به بار آوردند.
روسیه موفق شد تعداد زیادی انبارهای تسلیحاتی اوکراین که در آن موشک های غربی نگهداری می شد را کاملا نابود کند و امروزه این اوکراین است که در مضیقه تسلیحاتی قرار گرفته.
آنهایی که نظاره گر اوضاع هستند می دانند که امروزه کشورهای غربی با کمبود سلاح های متعارف مواجه شده اند بخش بزرگی از زرادخانه های آنها یا به اوکراین سرازیر شده و یا به اسرائیل.
در چنین شرایطی می توان گفت امروزه اوکراین و اعضای ناتو هستند که با کمبود تسلیحات مواجه می باشند.
آقای پوتین هم که دستور افزایش تولید موشک های اورشینگ را صادر کرد، یعنی عملا این پیغام را به غربی ها داد که از این پس با موشک های سنگین تر حمله خواهد کرد و همه انبارهای تسلیحاتی اوکراین را نابود خواهد کرد، حالا اینها اسلحه بفرستند، وقتی روسیه اینها را نابود می کند به چه درد میخورند.
مضاف بر اینها این ترس و واهمه وجود دارد که روسیه فقط انبارهای تسلیحاتی را هدف قرار ندهد بلکه از این پس خطوط امداد لژستیک تسلیحات اوکراین از هر کشوری که باشد را هدف قرار دهد حتی اگر قرار بر این باشد که تعداد از مزدوران ناتو هم در این ماجرا کشته شوند.
مضاف بر اینها به استناد اخباری که این روزها منتشر می شود روسیه روزانه بیش از 5000 نیروی تازه نفس دارد به جبهه های جنگ گسیل می دارد و تعداد جوانان روسی داوطلب دفاع از سرزمین و ملت خود روز به روز در حال افزایش است.
در مقابل اوکراین با کمبود شدید نیرو مواجه می باشد و حتی پولهایی که کشورهای غربی پرداخت می کردند تا اینها بتوانند مزدور اجاره کنند هم دیگر کفاف نمی دهد و هیچ کس چه اوکراینی چه غیر اوکراینی حاضر نمی باشد برود برای منافع زلنسکی جانش را به خطر بیاندازد.
اکثریت نیروهایی را که اوکراین به منطقه کورسک گسیل داشت همه تار و مار شده اند و بدیهی است که مزدوران می بینند چه نقشه ای برای جان آنها کشیده شده.
امروزه اکثریت مطلق مردم اوکراین و البته کشورهای غربی متقاضی مذاکره و رسیدن به یک توافق دیپلماتیک با روسیه می باشند و هر روز تعداد این افراد بیشتر می شود.
از سوی دیگر مردمان کشورهای غربی مخصوصا اروپایی دیگر تحمل حضور مهاجرین اوکراینی را ندارند و دارند به هر ترتیبی شده اعتراض خود به طولانی شدن حضور اینها را نشان می دهند.
کلا اوضاع سیاسی سیاستمداران اروپایی به از بایدن و هریس نیست وخودشان به خوبی می دانند در اولین انتخابات سقوط خواهند کرد، این اگر قبل از انتخابات مردم به خیابان ها نریزند و آنها را برکنار نکنند.
در حالی که کشورهای غربی تصور می کردند با مجوز حمله به داخل خاک روسیه می توانند روسیه را در فشار قرار دهند تا از تسلیحات هسته ای خود استفاده کند و جنگ به سمتی برود که پایان دادن به آن دیگر راحت نباشد اما روسیه موفق شد با اقتدار و زیرکی پاسخ آنها را بدهد و کاری کند که آنها به قول معروف آچمز شوند.
روسیه ثابت کرد که موازنه امنیت با اقتدار به دست می آید و مذاکره مرحله ای است که دشمن متوجه شود دیگر نمی تواند کاری کند.
پیشروی های ارتش روسیه در جبهه های مختلف نبرد به این معنا است که روز به روز عرصه بر زلنسکی و دیگر حامیان او تنگ تر می شود و هر روز که می گذرد آنها مجبور خواهند بود هزینه های بیشتری برای مذاکره انجام دهند.