از یک طرف بسیاری دلواپس هستند که ترامپ دوباره سر کار بیاید و بخواهند اعضای ناتو را وادار کند هر کدام 2% از درآمد ناخالص ملی خود را خرج ناتو کند و از سوی دیگر هر چه تسلیحات متعارف در زرادخانه های آنها بوده توسط اوکراین مصرف شده و بازتولید این تسلیحات زمان زیادی نیاز دارد.
کشورهای عضو ناتو دلواپس هستند که دوباره ترامپ تهدید کند اگر آنها هزینه های ناتو را آنگونه که آمریکا می خواهد پرداخت نکنند از ناتو خارج شود و آنها را بدون حامی بگذارد.
آنها باور دارند که بدون حمایت ایالات متحده آنها لقمه چپ روسیه می شوند و با توجه به عملکرد خصومت وار آنها بر علیه روسیه طی دو سال اخیر دلواپس هستند که ممکن است روسیه بخواهد به فکر انتقام از آنها بیافتد.
از سوی دیگر زلنسکی را دارند که مانند خوره به جان آنها افتاده و شبانه روز از آنها پول واسلحه می خواهد و از آنها باجگیری می کند.
کشورهای عضو ناتو به خوبی می دانند حجم بالای تسلیحاتی که زلنسکی از آنها مطالبه میکند به هیچ وجه با واقعیات جبهه ها همخوانی ندارد چرا که امروزه اوکراین با کمبود شدید نیرو مواجه شده و جوانان اوکراینی دیگر حاضر نیستند جان خود را فدای منافع آمریکا کنند.
تصاویر زیادی این روزها در رسانه های اجتماعی منتشر می شود مبنی بر اینکه پلیس نظامی اوکراین در خیابان ها به جان مردان افتاده و کاری ندارند که سن وسال و یا وضعیت سلامت آنها چطور است فقط مردها را از خیابان ها می ربایند و به زور به جبهه های نبرد می فرستند.
از سوی دیگر آمریکایی ها و غربی ها بودجه های بسیار هنگفتی را از جیب مالیات دهندگان به اوکراین داده اند به امید اینکه اوکراین بتواند از کشورهای مختلف مزدور بخرد اما مشکل اصلی در این است که این مزدوران برای پول می جنگند، پس برایشان بسیار مهم است که زنده بمانند تا از پولها بتوانند استفاده کنند و هیچ عرق ملی و یا ایدئولوژیک ای ندارند که برای آن بخواهند در جبهه های جنگ جان خود را فدا کنند و به همین دلیل آنها در جنگ بیشتر به درد لژستیک و پشتیبانی می خورند ونه جنگیدن.
اکثریت مزدورانی که اوکراین برای جنگ استخدام کرده یا کشته شده اند و یا تسلیم روسیه شده اند و این یک فاجعه برای اوکراین به حساب می آید.
مزدوران کشورهای عضو ناتو هم جزو نیروهای ویژه و نخبه که اوکراین نیاز دارند نیستند بلکه کشورهای عضو ناتو نیروهای درجه سه و چهار خود را برای اوکراین فرستاده اند چون دلواپس می باشند نیروهای درجه یک و دو خود را بفرستند و آنها در جبهه های جنگ کشته شوند و در آینده اگر به یکباره روسیه تصمیم گرفت از آنها انتقام بگیرد نیرویی برای دفاع از خود نداشته باشند.
برخی اطلاعات درز یافته از تحلیل های مقامات ناتو نشان می دهد که روسیه بدون پلک زدن می تواند تا ده سال دیگر هم به عملیات ویژه خود ادامه دهد اما امکانات و نیروی انسانی اوکراین و ناتو جوابگوی حد اکثر شش ماه است.
این اطلاعات نشان می دهد که امروزه حد و قدرت نیروهای اوکراینی به جایی رسیده که فقط یک سپاه کامل دارند تا از کوپیانسک دفاع کند و اگر روسیه به آنجا حمله کند این سپاه هم تار و مار می شود و دیگر نیروی کافی برای دفاع نخواهند داشت.
مضاف بر همه اینها امروزه آمریکا مجبور است نیاز های اسرائیل برای جنگ با غزه را تامین کند و بیشترین تولیدات تسلیحات متعارف آمریکا تحویل اسرائیل می شود که آن هم به نوبه خود به سرعت همه را مصرف می کند.
امروزه بسیاری از اعضای ناتو معترض هستند که چرا آمریکا آنها را در مقابل روسیه تنها گذاشته و همه هم وغم خود را متمرکز بر حمایت از اسرائیل نموده.
همه اینها به کنار، رهبر ناتو، یعنی آمریکا امروزه اوضاع بسیار بی ثباتی دارد و معلوم نیست که رئیس جمهوری پیر فرتوط و خرفت سر کار می آید و یا رئیس جمهوری مجرم دروغگو قمارباز.
دومین عضو بزرگ ناتو یعنی انگلیس هم اوضاعی به از آمریکا ندارد و در انتخابات اخیر حزب حاکم که حامی جنگ در اوکراین بود شکستی مفتضحانه خورده ودلیل اصلی شکست اش همان هزینه های تحمیلی حمایت از اوکراین بر دوش مالیات دهندگان بود.
امروزه دیگر رهبران کشورهای اروپایی هم دلواپس آن هستند که به زودی بروند کنار ریچی سوناک بنشینند و مجبور شوند آوازهای سوزناک بخوانند.
به هر حال آنچه مسلم است این می باشد که تنها راه خروج کشورهای اروپایی عضو ناتو از این شرایط این است که دنبال برخی سیاست مداران که تلاش دارند کانال های گفتگو با روسیه را باز کنند بروند تا بلکه هم راهکاری دیپلماتیک برای ماجرای اوکراین پیدا کنند هم اینکه تلاش کنند رضایت روسیه را جلب کنند به فکر انتقام از آنها نباشد.