اسپوتنیک مقاله ای از نشریه آلمانی "اشپیگل" در مورد موضوع به رسمیت شناختن کشور فلسطین به شما تقدیم می کند.
اسپانیا، ایرلند و نروژ تقریباً به طور همزمان فلسطین را به عنوان یک کشور به رسمیت شناختند. نخست وزیر اسپانیا آغازگر بود. پدرو سانچز در سخنرانی خود در پارلمان در مادرید گفت که بنیامین نتانیاهو طرح صلح را برای فلسطین ندارد. اقدامات نتانیاهو منجر به تخریب بیمارستان ها، مدارس و خانه ها می شود. بیش از یک میلیون کودک با گرسنگی، سرما و وحشت "تنبیه" می شوند. این امر باعث درد، تخریب و نارضایتی بیشتر و بیشتر درمیان اهالی می شود. به گفته سانچز، نتانیاهو نفرت را بر می انگیزد و از این طریق راه حل مبنی بر برقراری دو دولت را به خطر می اندازد، که "یگانه راه حل عادلانه و پایدار" برای درگیری در خاورمیانه می باشد".
در 22 مه، نروژ، ایرلند و اسپانیا فلسطین را به عنوان یک کشور به رسمیت شناختند. این روند قرار است به طور رسمی در 28 مه تکمیل شود. تقریباً همزمان با سانچز، نخست وزیر نروژ یوناس گار استوره و نخست وزیر ایرلند سیمون هریس با مطبوعات صحبت کردند. هر دوی آنها دلایلی مشابه گفته های سانچز ارائه کردند، اگرچه بیاناتشان بیشتر دیپلماتیک بودند.
این سه وزیر به رسمیت شناختن فلسطین را اقدامی ضد اسرائیلی نمی دانند. اما به نظر آنها، با هر روز جنگ، راه حل دو دولت کمتر واقع بینانه می شود. سانچز در سخنرانی خود به صراحت از "گروه تروریستی" حماس فاصله گرفت. استوره گفت که این به رسمیت شناختن "حمایت از نیروهای میانه رو است که در یک درگیری طولانی و بی رحمانه در حالت دفاعی هستند" و گفت که بدون دولت فلسطین صلح وجود ندارد.
از دیدگاه حقوق بین الملل، به رسمیت شناختن فلسطین عملاً هیچ عواقب حقوقی ندارد. بیش از 140 کشور، از جمله 9 کشور اتحادیه اروپا، هم اینک سرزمین فلسطین را در مرزهای 1967 به عنوان یک کشور جداگانه به رسمیت شناخته اند.
یک ضربه دیگر به اسرائیل
اما از نظر سیاسی، این یک ضربه به دولت اسرائیل است. ایالات متحده اخیرا تهدید کرده است که در صورت تهاجم گسترده به رفح، عرضه انواع خاصی از تسلیحات را قطع خواهد کرد. سپس دادستان ارشد دیوان کیفری بین‌المللی نه تنها برای رهبران حماس، بلکه برای نتانیاهو و یوآو گالانت، وزیر دفاعش، نیز صدور حکم بازداشت را خواسته است. اکنون نروژ، اسپانیا و ایرلند نیز فشار را افزایش می دهند.
واکنش تل آویو شدید الحن بود. اسرائیل کاتز وزیر امور خارجه اسرائیلی گفت: "تصمیم امروز، پیامی به فلسطینی ها و جهان است: تروریسم پاداش در پی دارد". او سفرای سه کشور را احضار کرد و سفرای خود را برای مشورت فرا خواند.
پدرو سانچز آغازگر بیانیه مشترک تصویب شده در 22 مه بود. او حتی در ماه نوامبر گفت که می خواهد فلسطین را به عنوان یک کشور به رسمیت بشناسد. در اواسط آوریل او به دوبلین و اسلو پرواز کرد تا با هریس و استوره مشورت کند. در فهرست شرکای احتمالی او اسلوونی، مالت و بلژیک نیز دیده می شود.
در دوبلین و اسلو، سانچز متحدانی را پیدا کرد که برای اجتناب از تنها ماندن با ادعای خود به آن نیاز داشت. هریس به مبارزه ایرلندی ها اشاره کرد که در سال 1919 استقلال خود را از بریتانیا اعلام کردند و از جامعه بین المللی درخواست کردند که کشور ایرلند را به رسمیت بشناسند. از سوی دیگر، نروژ چندین دهه است که بر راه حل دو کشور اصرار ورزیده است. روند شکست خورده صلح به نام پایتخت نروژ "پیمان اسلو" نامگذاری شده است.
سرکشی، کمی قبل از انتخابات اروپایی
تاکنون اکثر کشورهای غربی از جمله آلمان معتقد بودند که به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین باید پایان روند صلح باشد نه آغاز. به عنوان مثال، دولت فرانسه معتقد است که به رسمیت شناختن، یک "ابزار دیپلماتیک" است که در حال حاضر هیچ تاثیری بر روند اختلاف ندارد.
اما این امر نباید سانچز را نگران کند. تقریبا 80 درصد اسپانیایی ها از به رسمیت شناختن کشور فلسطین حمایت می کنند. انتخاب لحظه مناسب نیز تصادفی نیست: دو هفته و نیم تا انتخابات اروپایی باقی مانده است. سوسیالیست ها اکنون می توانند از این مانور در مبارزات انتخاباتی استفاده کنند.