اسپوتنیک، الکساندر مارکوفسکی کارمند علمی مرکز پژوهش های سیاسی در مقاله ای برای "آمریکن تینکر"دیدگاه خود را در مورد سیاست روسی غرب مطرح کرد.
در پایان قرن بیستم، اتحاد شوروی در اوج نفوذ جهانی بود، اما در سال 1991 شوروی فروپاشید. سازمان پیمان ورشو منحل شد. دولت جدید به نام فدراسیون روسیه، کمونیسم را محکوم کرد و دست دوستی به سوی غرب دراز کرد.
اما ایالات متحده و متحدان آن در ناتو تصمیم گرفتند از یک دوره سیاه در تاریخ روسیه استفاده کنند و یک سری اقدامات تحریک آمیز و تهدیدآمیز برای گسترش ناتو و نزدیکتر کردن این پیمان به مرزهای روسیه انجام دادند. در سال 1998 جورج کنان، مشهورترین مدافع سیاست مهار شوروی، سیاستی که منجر به سقوط کمونیسم شد، در این رابطه گفت: "فکر می‌کنم روس‌ها به تدریج واکنش منفی نشان خواهند داد و این مساله بر سیاست های آنها تاثیر خواهد گذاشت. فکر می‌کنم این یک اشتباه تأسف بار است. هیچ دلیلی برای این کار وجود نداشت. هیچ کس کسی را تهدید نکرد" (مجله "نیویورک تایمز"، مصاحبه با توماس فریدمن).
رهبران غربی هشدار پیشگویانه جورج کنان را نادیده گرفتند. و سناتور جان مک کین حتی روسیه را "پمپ بنزینی که خود را به شکل یک کشور درآورده است" نامید. آنها معتقد بودند که تحریم های اقتصادی برای وادار کردن مسکو به تسلیم کافی است.
در همین حال، در آن سوی اقیانوس، مشاور اقتصادی مورد اعتماد پوتین، آندری بلائوسوف، او را متقاعد کرد که برخلاف انتظارات گسترده، اقتصاد روسیه می تواند با تحریم های غرب با موقیت مقابله کند. به علاوه، این اقتصاددان برجسته، و اکنون وزیر دفاع روسیه، مطمئن بود که محدودیت‌ها به غرب آسیب می زند و آن را تا حدی بیشتر از روسیه تضعیف می‌کند. علاوه بر این، تحریم ها شرکت های روسی را مجبور به تولید کالاها و ارائه خدماتی می کنند که قبلا در اختیار غرب بود. این امر به تنوع پایه صنعتی و کاهش وابستگی به واردات کمک می کند.
امروز به طرز متناقضی، سخنان بلائوسوف تأیید شده است. از آنجایی که تحریم های غرب، اصول اولیه سرمایه داری (مصونیت در قراردادها، حفاظت از مالکیت خصوصی و اعتماد به سیستم بانکی) را نقض می کند، نیاز به خرید مجوز برای فناوری ها و محصولات ثبت شده، ناپدید شد و شرکت های روسی توانستند به راحتی آنها را کپی کنند. این کار سود زیادی را برای اقتصاد روسیه به ارمغان آورد. اقتصاد روسیه امروز بسیار قوی تر از آن چیزی است که پیش‌بینی می‌شد، و اقتصادهای غربی که مجموعاً 20 برابر بزرگ تر از تولید ناخالص داخلی روسیه بودند، بسیار ضعیف تر از حد انتظار از آب درآمدند.
روسیه توانست در تولید تجهیزات و تسلیحات نظامی از غرب پیشی بگیرد و نشان داده که صنعت و ارتش این کشور خیلی سریع خود را با هر گونه سلاح مدرنی که ناتو ازآن استفاده می کند سازگار می کند و در درگیری های مسلحانه دوران ما به موفقیت دست یافته است.
مسکو اخیرا هزینه های نظامی را از 4.1 به 7.8 درصد تولید ناخالص داخلی افزایش داده است. این امر نشان می‌دهد که بلائوسوف نیز با تأکید بر افزایش هزینه‌های دولت برای تولید تسلیحات و در نتیجه تشویق اقتصاد، به موفقیت دست یافته است.
روسیه نه تنها مجتمع نظامی-صنعتی خود را بازسازی و گسترش می دهد، بلکه آن را به منبع درآمد نیز تبدیل می کند. نمایشگاه خودروهای زرهی تخریب شده در اوکراین، که در مسکو برگزار شد، نه تنها برای تقویت احساسات میهن پرستانه در میان جمعیت روسیه است، بلکه به خریداران بالقوه خارجی کاستی ها و ضعف های تسلیحات غربی به ویژه آمریکایی را نشان می دهد. پیام کلیدی: تسلیحات روسی نه تنها بدتر از سلاح های غربی نیستند، بلکه در برخی ویژگی ها از آنها پیشی می گیرند و بسیار ارزان تر هستند.
احیای ارتش و مجتمع نظامی-صنعتی به احیای ژئوپلیتیک روسیه منجر شد. هم دوستان و هم دشمنان روسیه در سراسر جهان امروز معتقد اند که روسیه قادر به مقاومت در برابر تحریم ها و ارائه مقاومت اقتصادی و نظامی در برابر ایالات متحده و اروپای دست جمعی است. از آنجایی که وضعیت در میدان نبرد به طور فزاینده ای به نفع روسیه است، اهداف پوتین بیشتر ژئوپلیتیکی می شود تا نظامی. نمونه آن، سفر اخیر پوتین به چین است که هدف آن بازگرداندن عظمت روسیه و ایفای نقش مهم آن در روابط شرق و غرب است.
در این سفر هیچ مذاکره ای برای ایجاد ائتلاف صورت نگرفت، اما منافع ملی دو کشور لزوم همکاری های اقتصادی، نظامی و دیپلماتیک را ایجاب می کند. لازم به یادآوری است که شیوه های تجاری غرب در حال حاضر با اصول سرمایه داری مطابقت ندارد. همچنین مهم این است که مردم روسیه و چین خصومت مشترکی با ارزش‌های اخلاقی کنونی غرب دارند.
حدود دو هزار سال پیش، فیلسوف یونان باستان، اپیکتتوس نوشت: "ما نمی توانیم حوادث بیرونی را انتخاب کنیم اما همیشه می توانیم در مورد آنها چگونگی واکنش خود را انتخاب کنیم". رهبران غربی یک درگیری مسلحانه را برانگیختند که به نتیجه ای دقیقاً خلاف آنچه واشنگتن و متحدانش در ناتو امیدوار آن بودند منجر شد. به احتمال قوی واکنش روسیه به ناملایمات وعوامل منفی، منجر به خروج مسکو از این رویارویی در حالت اقتصادی و سیاسی قوی تر از پیش، خواهد شد.