طبق برخی گزارش ها ایران مواد لازم برای تولید بیش از 25 بمب هسته ای را در اختیار دارد واز لحظه ای که تصمیم سیاسی گرفته شود تا زمان ساخت بمب بین 48 ساعت تا دو هفته فاصله است.
البته ایران بارها اعلام کرده که به دلیل مسایل شرعی چنین کاری را انجام نخواهد داد.
با توجه به اینکه زمان جنگ عراق بر علیه ایران عراقی ها از سلاح های بیولوژیک و شیمیایی استفاده کردند ولی ایرانی ها، علیرغم اینکه به راحتی می توانستند سلاح های مشابه تولید کنند، ولی تولید و استفاده نکردند (چون امام آن را مشروع ندانست) میتوان تصور کرد که بحث مغذوریت شرعی بیش از قوانین و مقررات بین المللی روی این نظر ایرانی ها تاثیر دارد.
حال بسیاری سوال می کنند که خوب پس چرا ایران اینقدر روی برنامه هسته ای خود تاکید دارد و تا مرز هسته ای شدن رفته؟
اولا که باید توجه داشت که صنعت و فناوری هسته ای فقط مرتبط با تولید سلاح هسته ای نیست، صدها کاربرد برای تکنوروژی هسته ای وجود دارد که یکی از آنها تولید تسلیحات هسته ای می باشد.
به عنوان مثال می گویم، بحث های درمانی و یا تولید برق و یا حتی امروزه بحث آب شیرین کن های هسته ای که ایران شدیدا به آن نیاز دارد تا...
حال برخی ممکن است سوال کنند پس چرا ایران خود را به مرز تولید تسلیحات هسته ای می رساند؟
امروزه بازدارندگی هسته ای یکی از مهم ترین عناصر تامین امنیت یک کشور به حساب می آیند.
شاید برای برخی کشورها چنین چیزی نیاز نباشد و آنها بازدارندگی هسته ای خود را به شکل دیگری ایجاد کرده اند، مثل برخی کشورها که با عضویت در ناتو اجازه استقرار تسلیحات هسته ای آمریکا در خاک شان را داده اند و عملا امیدوار هستند به این شکل نوعی بازدارندگی هسته ای برای خودشان داشته باشند.
یا اینکه برخی کشورها موقعیت ژئوپولیتیک و یا منابع خدادادی نداشته باشند که دلواپس باشند کسی به دنبال اشغال کشور آنها و تسلط بر موقعیت آنها و یا منابع آنها باشد.
اما درباره ایران ماجرا فرق می کند.
ایران هم موقعیت ژئوپولیتیک و ژئواستراتژیک دارد هم اینکه در موارد زیادی منابع بزرگ خدادادی در ایران وجود دارد و به همین دلیل همیشه مورد طمع اشغالگران بوده و هست.
شما اگر به تاریخ نگاهی گذرا داشته باشید می بینید هر وقت که ایرانی ها مقداری ضعف از خود نشان داده اند مورد هجمه دشمنان قرار گرفه اند.
امروزه بزرگترین تهدید ها بر علیه ایران هم از طرف آمریکا و اسرائیل و برخی کشورهای عرب که زمانی از صدام حسین برای حمله به ایران حمایت کردند می باشد.
بحث مصالحه ایران با برخی این کشورها را خیلی جدی نگیرید، همه به خوبی می دانند بسیاری از اینها اگر فرصت دستشان بیاید به هیچ مصالحه ای پایبند نخواهند بود.
وقتی درباره آمریکا و اسرائیل صحبت می کنیم یعنی دو کشور که از تسلیحات هسته ای برخوردار می باشند و جنگ غزه نشان داد که این دو نه فقط به قوانین و مقررات بین المللی پایبند نیستند بلکه هیچ ابایی از استفاده از انواع و اقسام تسلیحات کشتار جمعی ندارند و هیچ کشور و یا مجمع بین المللی ای نیست که بتواند حتی اینها را زیر سوال ببرد.
در همین جنگ غزه می بینیم که تعدادی از مقامات ارشد دولتی اسرائیل و حتی وزیر گردشگری این رژیم که همه از نمایندگان حزب حاکم می باشند تقاضای استفاده از تسلیحات هسته ای بر علیه غزه داشتند و نتانیاهو هم قبل از آن در مجمع عمومی سازمان ملل علنا ایران را تهدید به حمله اتمی کرد.
امری که به خودی خود کافی است تا ثابت شود اسرائیل تسلیحات هسته ای در اختیار دارد و هیچ ابایی از استفاده از این تسلیحات بر علیه دیگران ندارد.
همین که مجامع بین المللی مخصوصا سازمان بین المللی انرژی هسته ای ورود نمی کنند و اسرائیل را مورد مسائله قرار نمی دهند به خودی خود کافی است تا متوجه شد ما در چه جهانی زندگی می کنیم.
جهانی که به یک جنگل تبدیل شده ودر این جنگل هر طرفی باید به اقتدار خود وابسته باشد وگرنه درندگان از هر سو به او حمله ور می شوند.
حتی برخی اتاق های فکر و مراکز مطالعاتی اسرائیل و آمریکا اخیرا جلساتی برگزار کردند که در آن سناریوهای حمله اتمی به ایران را بررسی کرده اند.
به این ترتیب می توان گفت امروزه ایران نه فقط مورد تهدید حمله نظامی است بلکه حتی مورد تهدید حمله اتمی هم می باشد و در چنین شرایطی تنها ابزار بازدارنده که می تواند جلوی حمله اتمی به ایران را بگیرد این است که ایران خود تسلیحات هسته ای در اختیار داشته باشد.
با توجه به اینکه به دلیل فتوای شرعی آیت الله خامنه ای چنین چیزی ممکن نیست، به نظر می رسد بهترین راه این است که ایران همه چیز را برای تولید تسلیحات هسته ای در اختیار داشته باشد و به نوعی این پیغام را به طرف های مقابل بدهد که در صورت حمله هسته ای به ایران این احتمال وجود دارد که فتوا پس گرفته شود و ایران هم تسلیحات هسته ای تولید کند و به دشمنانش پاسخ دهد.
عملا دشمنان هم به خوبی می دانند داشتن مواد و تکنولوژی لازم برای تولید این تسلیحات برای ایران به نوعی مانند این می باشد که ایران چنین تسلیحاتی را در اختیار دارد.
در واقع به همین دلیل هم می باشند که اینها از هر طریقی بتوانند وارد عمل می شوند تا برنامه هسته ای ایران را محدود کنند و ایرانی ها هم به خوبی می دانند اگر این بازدارندگی را از دست دهند آتیه کشورشان به از لیبی و عراق نخواهد بود.
دشمنان به خوبی می دانند با توجه به مساحت و شرایط جغرافیایی ایران این کشور می تواند متحمل حمله اولیه هسته ای باشد، آسیب می بیند، اما نابود نمی شود، ولی همین ماجرا می تواند بهانه ای باشد که ایران هم تسلیحات هسته ای تولید کند و بلافاصله آن را بر سر اسرائیل پرتاب کند و اسرائیل با توجه به شرایط مساحتی و جغرافیایی اش امکان تحمل چنین ضربه ای را نخواهد داشت.
البته حتی برخی کارشناسان باور دارند که ایرانی ها اطلاعات کافی از مراکز ذخیره تسلیحات هسته ای اسرائیل و تسلیحات هسته ای آمریکا در اسرائیل را دارند و حتی نیاز ندارند که خودشان سلاح هسته ای تولید کنند، در صورتی که اسرائیلی ها بخواهند به تاسیسات هسته ای و یا نظامی ایران حمله کنند ایرانی ها هم تاسیسات اسرائیلی را هدف قرار می دهند.
به هر حال با توجه به شرایط موجود بین المللی و تجربه جنگ غزه و ناتوانی مجامع بین المللی از توقف قتل عام و نسل کشی فلسطینی ها بدیهی است که ایرانی ها و حتی دیگر کشورهای منطقه به فکر باشند که توانمندی بازدارندگی خود را تقویت کنند چون قوانین و مقررات و مجامع بین المللی جلوی آمریکا و اسرائیل را نخواهد گرفت وتنها وسیله ای که امنیت ملی وموجودیت ایران را تامین می کند زور بازوی خود ایران است و بس.