یکی در اربیل عراق که فرمانده عملیات خارجی موساد که با هویت جعلی انگلیسی وپوشش تاجر به این کشور سفر کرده بود را در حین جلسه با برخی تروریست ها هدف قرار دادند و دیگری در منطقه ادلب سوریه که پایگاه های آموزش تروریست های داعش خراسان را در آن نابود کردند و یکی دیگر در منطقه بلوچستان پاکستان که طی آن مقر فرماندهی تروریست های موسوم به جیش العدل را در آن هدف قرار دادند.
درباره سوریه که تکلیف روشن است و این منطقه خارج از محدوده سلطه دولت این کشور می باشد.
اما درباره منطقه کردستان عراق و بلوچستان پاکستان هر دو منطقه تحت کنترل دولت مرکزی می باشد و بر اساس قوانین بین المللی و روابط حسنه موجود فیما بین ایران و این دو کشور اینها نمی بایست به گروه های تروریستی اجازه فعالیت در این مناطق را می دادند.
البته ایران بارها و بارها از دولت های مرکزی هر دو کشور تقاضا کرده که جلوی فعالیت این تروریست ها را بگیرند اما هر دو ادعا کرده اند که نیروهای مسلح شان امکان مقابله با این تروریستها را ندارند و ماجرا خارج از توان نیروهای مسلح اینها می باشد.
در چنین شرایطی توقع از ایران چیست؟
بارها و بارها عملیات تروریستی مختلف توسط گروه های حاضر در این مناطق بر علیه خاک ایران انجام شده و ایران برای رعایت حسن همجواری دندان روی جگر گذاشته و تلاش کرده با مذاکره با این کشورها، مخصوصا پاکستان، راه حلی برای این مساله پیدا کند.
اما اصل ماجرا چیز دیگری است.
از نظر ایران این گروه های تروریستی تحت چتر حمایتی ایالات متحده و با نظارت مستقیم موساد اسرائیل فعالیت می کنند و نه دولت مرکزی عراق و نه دولت پاکستان نمی خواهند و یا شاید بهتر است بگوییم نمی توانند با آمریکایی ها درگیر شوند.
آمریکایی ها بارها چه در عراق چه در پاکستان بر علیه شهروندان عراقی و پاکستانی عملیات انجام داده اند و نه حاکمیت عراق را به رسمیت شناخته اند و نه پاکستان.
در کدام یک از این موارد چه پاکستان چه عراق سفیر خود را از آمریکا فراخواندند و یا ماجرای حمله را به شورای امنیت ارجاع دادند و بر علیه ایالات متحده شکایت کردند؟
تازه هیچ عملیاتی از خاک عراق و یا خاک پاکستان بر علیه خاک آمریکا انجام نشده بود.
طبق اصل 51 منشور سازمان ملل متحد وقتی که خاک ایران از طرف خاک کشوری دیگر مورد تهدید قرار می گیرد حق مسلم ایران است که واکنش نشان دهد.
به همان نسبت که مسئولیت انجام عملیات تروریستی توسط گروه هایی مانند داعش و یا جیش العدل یا ... بر گردن اعضا و مسئولین این گروه ها است، دولت هایی که از حضور این گروه های تروریستی جلوگیری نمی کنند نیز مسئول هستند.
هنوز خون شهیدانی که در کرمان توسط این گروههای تروریستی به شهادت رسیده اند خشک نشده، آیا کشورهای عراق و پاکستان در قبال حضور این گروه های تروریستی و یا استفاده آنها از خاک شان مسئولیت ندارند؟
ایران هم روابط بسیار صمیمی ای با عراق دارد و هم با پاکستان و توقع آن است که هر دو کشور متوجه باشند این روابط حسنه باید دو طرفه باشد و آنها نبایند زیر بار فشارهای آمریکا بروند و به تروریستها اجازه دهند در خاک خود حضور داشته باشند و بدیهی است در صورت ناتوانی آنها طبق قوانین بین المللی حق مسلم ایران است که از خود دفاع کند و مقر تروریست ها را هدف قرار دهد.
این کار را باید ارتش های پاکستان و عراق زودتر خودشان انجام می دادند تا کار به اینجا نکشد.
کما اینکه اگر هم گروهی در خاک ایران وجود داشت که بر علیه پاکستان و یا عراق فعالیت تروریستی می کرد و ایران جلوی آنها را نگرفته حق آنها است که این تروریست ها را هدف قرار دهند.