از شمال غزه گرفته تا جنوب غزه جایی نیست که آن را با تسلیحات آمریکایی شخم نزده باشند اما به یکباره روز گذشته دیدیم مقاومت فلسطین دقیقا از همان جاهایی که اسرائیل ادعا می کرد پاکسازی کرده ده ها موشک به شهر های مختلف اسرائیل پرتاب کرد.
گو اینکه اسرائیلی ها مدعی می باشند این موشک پراکنی خسارات چندانی به بار نداشته اما آنچه مهم است این می باشد که هنوز حماس و بقیه گروه های مقاومت فلسطین این توانمندی را دارند تا از دل مکانی که ارتش اسرائیل ادعا دارد کنترل آن در اختیارش است موشک پراکنی کنند و پس از سه ماه هنوز اسرائیل موفق نشده در این محدوده بسیار کوچک مکان وجود موشک ها و تسلیحات فلسطینی ها را پیدا کند.
توجه داشته باشید درباره محدوده عملیاتی ای صحبت می کنیم که جمعا چیزی حدود 40 کیلومتر مربع است یعنی در حد و اندازه یکی از محله های تهران نه بیشتر.
درباره مقاومت و مردمی صحبت می کنیم که از همه طرف محاصره هستند.
درباره مردمانی صحبت می کنیم که ایالات متحده آمریکا با تمام قدرت ایستاده تا همه حقوق بین المللی آنها سلب شود و هیچ گونه حمایت از طرف مجامع بین المللی دریافت نکنند.
درباره مردمانی صحبت می کنیم که کشورهایی که مدعی برادری عربی با آنها هستند پشت شان را خالی کرده اند.
درباره مردمانی صحبت می کنیم که حتی برادران عرب شان تصمیم گرفته بودند از شر آنها خلاص شوند تا شب ژانویه را بتوانند خوش بگذرانند و باده ای بنوشند.
درباره مردمانی صحبت می کنیم که کشورهای مدعی پشتیبانی از قوانین بین المللی و حقوق بشر، منظور همان کشورهای اروپایی کذایی، امروزه قتل عام آنها را با خونسردی نگاه می کنند و سیاستمدارانشان از نقش حقوق بشر حمایت می کنند.
درباره ملتی صحبت می کنیم که ایستاده و می گوید من مقاومت می کنم پس من هستم.
درباره مقاومتی صحبت می کنیم که با اقتدار می گوید تا صلح و امنیت برای مردم من تامین نشود هیچ کس امنیت نخواهد داشت.
درباره مقاومتی صحبت می کنیم که قسم خورده تا قطره آخر خون بجنگد تا آزادی مردمانش را به دست آورد.
درباره مردمانی صحبت می کنیم که فریاد می زنند "می میریم اما ذلت نمی پذیریم" یا "آزادی یا مقاومت".
درباره مردمانی صحبت می کنیم که با اقتدار می گویند حتی اگر کل جهان هم در مقابل ما بایستد مبارزه می کنیم و حق مان را می گیریم.
امروزه همه کارشناسان متفق القول هستند که دلیل ادامه جنگ و خونریزی نه این است که اسرائیل امید دارد به نتیجه ای برسد، به این دلیل می باشد که نتانیاهو می داند فردای آتش بس روز مرگ سیاسی اش است و تلاش دارد در دریای خون هزاران انسان بی گناه هم که شده شنا کند و دست و پا بزند شاید روزنه ای پیدا شود بتواند خودش را نجات دهد.
امروزه این فقط خود فلسطینی ها نیست که می ریزد بلکه خود سربازان اسرائیلی هم هست که ریخته می شود، تقریبا اکثر سربازان اسرائیلی که وارد غزه شده اند یا کشته شده اند یا مصدوم که مصدومیت بسیاری شان ناقص بودن مادام العمر است.
پس از سه ماه اسرائیلی ها حتی موفق نشده اند یک عضو مقاومت فلسطین را بازداشت کنند و جنگجویان فلسطینی تا آخرین لحظه زندگی می جنگند.
علیرغم همه هیاهویی که راه انداخته اند اما مشخص است تونل های فلسطینی ها سر جای خودش است و تسلیحاتشان هم سر جای خود است و حتی بسیاری باور دارند که تامین لژستیک تسلیحاتی مقاومت فلسطین هم با شدت ادامه دارد.
در شرایطی که زمانی بخش بزرگی از جامعه جهانی حامی اسرائیل بود امروزه عملکرد دولت اسرائیل موجب آن شده که بخش اعظم جامعه جهانی در مقابل اسرائیل قرار گیرد و فضای جهانی به نفع فلسطینی ها برگردد.
امروزه شرایطی ایجاد شده که حتی سیاستمداران حامی اسرائیل دیگر خود را مجبور می بینند از حمایت خود بکاهند چرا که می دانند ادامه حمایت از اسرائیل یعنی سقوط آنها در انتخابات.
شاید اسرائیلی ها موفق شده باشند با استفاده از سلاح های آنچنانی که آمریکا در اختیارشان گذاشت خانه فلسطینی ها را خراب کنند.
شاید اسرائیلی ها موفق شدند با حمایت بایدن هزاران انسان بی گناه را به خاک و خون بکشند.
اما در نهایت اگر دست آورد کل هر دو طرف را در مقایسه با خواسته هایشان مقایسه کنید می بینید اسرائیل در این ماجرا شکست بسیار مفتضحانه ای خورده.
هدف اعلام شده اسرائیل از عملیات چه بود؟
نابودی حماس وجلوگیری از هرگونه تهدید امنیتی برای اسرائیلی ها.
آیا این محقق شد؟
هدف فلسطینی ها چه بود؟
این بود که به هر قیمتی شده جهان را بیدار کنند تا به فکر حل مشکل آنها باشد.
امروز چه شده؟
نه حماس نابود شده نه امنیت اسرائیلی ها تامین شده.
در مقابل کل جهان بیدار شده و همه بحث می کنند که باید این مساله حل شود و اسرائیلی ها نمی توانند توقع داشته باشند در صلح و امنیت زندگی کنند اما فلسطینی ها در صلح و امنیت نباشند.