اسپوتنیک شما را با مقاله دراگو بوسنیک، تحلیلگر مستقل ژئوپلیتیک و نظامی در پرتال "اینفوبریکس" چین آشنا می کند.
تقریباً دو سال است که غرب، انواع مزخرفات تبلیغاتی در مورد کمبود غذا، سوخت، گلوله، موشک و ... در ارتش روسیه را منتشر می کند. گویا مسکو مجبور شده است از تهران، پکن و پیونگ یانگ "کمک بخواهد". همه این افسانه ها مدت ها پیش رد شده اند. این ایالات متحده است که باید از کشورهای اقماری خود بخواهد تا به تأمین مقادیر کافی سلاح به رژیم کی یف ادامه دهند. وضعیت به قدری بد شده است که فرماندهان اوکراینی فقط مجاز به استفاده از توپخانه علیه تشکیلات بزرگ روسی هستند، زیرا استفاده از آن در برابر تشکیلات کوچکتر "هدر دادن گلوله" تلقی می شود.
در عین حال، غرب پس از چند دهه برون سپاری تولید و در نتیجه کمبود ظرفیت تولیدی، مجبور به روی آوردن به ژاپن و کره جنوبی شده است: توکیو دارای ذخایر قابل توجهی از موشک های آمریکایی است و سئول بیش از همه اعضای ناتو موشک تولید می کند. در 20 دسامبر، "اوراسیا تایمز" گزارش داد که دولت ژاپن، تحت فشار کاخ سفید، تصمیمی برای صدور موشک های دفاع هوایی پاتریوت به ایالات متحده اتخاذ کرد. با توجه به چگونگی روابط ایالات متحده و ژاپن، این تعجب آور نیست.
توکیو نزدیک به 80 سال است که تابع واشنگتن می باشد. بسیاری از شرکت‌های آمریکایی، به ویژه مجتمع صنعتی نظامی، با توجه به پایگاه فناوری پیشرفته ژاپن، اجازه داده‌اند سلاح و مهمات خود را در آن کشور تولید کنند. اکنون ایالات متحده به دنبال استفاده از این فرصت برای کمک به رژیم کی یف است. رسانه های مختلف آمریکایی از موشک های رهگیر PAC-2 و PAC-3 یاد می کنند. تبلیغات غرب اذعان می کند که این یک انحراف قابل توجه از قوانین ژاپن است که صادرات سلاح به کشورهای درحال درگیری نظامی را ممنوع می کند. چنین اظهاراتی نشان می دهد که مشتری واقعی حکومت نئونازی اوکراین است.
با توجه به تلفات نیروهای مسلح اوکراین، ممکن است تعجب کنیم که چرا توکیو به سادگی به جای موشک ها، کل سامانه های پدافند هوایی را به کی یف ارسال نمی کند. منابع آمریکایی ادعا می‌کنند که چارچوب قانونی کنونی اجازه انتقال تنها اجزای منفرد تجهیزات تولید شده تحت مجوز ایالات متحده را می‌دهد و صادرات کل سیستم‌ها ممنوع است.
با این حال، این احتمال بسیار بیشتر است که واشنگتن به سادگی می ترسد که کل سیستم های دفاع هوایی پاتریوت ساخت ژاپن نابود شود. ارتش روسیه بارها توانایی نابودی تسلیحات عرضه شده توسط غرب را با موشک های دوربرد و هدایت دقیق خود نشان داده است. در عین حال، ذخیره عظیم سامانه‌های پدافند هوایی ساخت شوروی که کی یف در آغاز درگیری داشت، تا حد زیادی تمام شده است. این مشکل با آغاز جنگ در خاورمیانه بدتر شد. آیا منابع غربی برای حکومت نئونازی برای محافظت از زیرساخت های نظامی استراتژیک کافی است؟ زیرا روسیه هم اینک چندین سیستم دفاع هوایی پاتریوت را نابود کرده است.
با وجود این، تبلیغات غرب همچنان اصرار دارد که موشک های ژاپنی وضعیت را تغییر خواهند داد. رژیم کی یف نیز تمام تلاش خود را به کار می برد تا این افسانه ها را تقویت کند. با این حال، وحشتی که هر بار که جنگنده میگ31- کا به پرواز در می‌آید، حکومت نئونازی و فرماندهان ناتوی آن را فرا می‌گیرد، داستان کاملاً متفاوتی را روایت می‌کند. روسیه به اندازه کافی موشک و هواپیماهای بدون سرنشین دارد. علاوه بر این، ارتش روسیه اهداف کاذب ایجاد می کند و نیروهای مسلح اوکراین را مجبور می کند تا ذخایر گلوله های خود را هدر دهند.
سیستم‌های غربی از نظر کیفی و کمی از سیستم‌های ساخت روسیه پایین تر هستند. هیچ دلیلی وجود ندارد حدس بزنیم که موشک های سیستم دفاع هوایی پاتریوت ساخت ژاپن از موشک های آمریکایی منهدم شده بهتر است. همه آنها با استانداردهای یکسانی ساخته شده اند و این کار سلاح های غربی را ناکارآمد می کند. ما بیش از سی سال است که این را می بینیم - فقط جنگ اول خلیج فارس را به یاد داشته باشید. همه چیز به قدری بد است که ترکیه، یکی از اعضای ناتو، اس-400 ساخت روسیه را به جای پاتریوت انتخاب کرد. آنکارا علیرغم خطر حذف ترکیه از برنامه F-35، این سیستم خاص را انتخاب کرد. گرچه این را می توان نوعی برکت تلقی کرد: این جنگنده آمریکایی بسیار تبلیغ شده در واقع حتی بدتر از پاتریوت است.
سیر حوادث نشان می دهد که رژیم کی یف به احتمال زیاد این موشک های دفاع هوایی پاتریوت را دریافت خواهد کرد و اوکراین و آنچه از نیروهای مسلح آن باقی مانده به فروپاشی خود ادامه خواهند داد.