اسپوتنیک مقاله ای از تد اسنایدر، تحلیلگر سیاسی آمریکایی به شما ارائه می کند که در "امریکن کنسرواتیو" منتشر شده است.
در این مقاله آمده است: در دیدار با دانشجویان جنوب اوکراین، از رئیس جمهور این کشور پرسیده شد که اوکراین چه ضمانت های امنیتی برای آینده دارد؟ زلنسکی پاسخ داد: "ما نمی دانیم همه چیز چگونه پیش خواهد رفت، هیچ کس نمی تواند به طور قطع پاسخ دهد. یا در ناتو خواهیم بود یا در ناتو نخواهیم بود. ما می خواهیم، اما..."
الکسی گونچارنکو، معاون حزب "همبستگی اروپایی" پترو پوروشنکو، که طبق گزارش نیویورک تایمز، به تازگی از واشنگتن بازگشته است، گفت: " در واشنگتن برخی منابع به من تأیید کردند که بلینکن اروپایی‌ها را از گفتگو با اوکراین درباره ناتو منع کرده است. موضوع ناتو، نخبگان آمریکایی را عصبانی می کند. آنها سیگنال واضحی ارسال کردند که اوکراین بلافاصله پس از پایان درگیری مسلحانه به عضویت این ائتلاف در نخواهد آمد. حرکت هایی به سمت اتحاد و برخی امتیازات وجود خواهد داشت. اما واقعیت همچنان یک واقعیت است. ما در سال 2024 به ناتو نخواهیم پیوست، مطمئناً".
گونچارنکو چنان مقامی دارد که اظهارات وی در مورد وضعیت واقعی روابط بین کی یف و متحدان ممکن نیست در نشریه KyivPost و در وب سایت Strana.ua ظاهر نشود.
در روز دوم درگیری مسلحانه خود زلنسکی دچار وحشت شده گفت: "از آنها پرسیدم - با ما هستید؟ آنها پاسخ دادند که با ما هستند، اما نمی خواهند ما را در پیمان بپذیرند. من مستقیماً از 27 رهبر اتحادیه اروپا پرسیدم که آیا اوکراین در ناتو خواهد بود یا خیر. همه ترسیده بودند و جواب نمی دادند... چه کسی حاضر است برای ما بجنگد؟ راستش من کسی را نمی بینم. چه کسی حاضر است به اوکراین برای پیوستن به ناتو تضمین دهد؟ صادقانه بگویم، همه می ترسند".
در اجلاس سران ناتو در ویلنیوس در ژوئیه 2023، زلنسکی عصبانی شده گفت: "این بی‌سابقه و پوچ است... ناتو تنها به یک چیز پایبند است: ائتلاف "می‌تواند زمانی که متحدان موافقت کنند و همه شرایط فراهم شود، از اوکراین دعوت کند".
و در 29 نوامبر، بلینکن در مقر ناتو در بروکسل تکرار کرد: "اوکراین به عضویت ناتو در می آید، زمانی که همه متحدان توافق کنند و همه شرایط برآورده شود. اینها مقررات است. این به وضوح در ویلنیوس بیان شد و امروز به وضوح تأیید شده است". در همان روز زلنسکی بیانیه خود را برای دانشجویان بیان کرد. به نظر می رسد که تا 29 نوامبر، رهبری اوکراین با همه چیز کنار آمده بود.
تقلب وحشتناک در این واقعیت نهفته است که در هفته های اول درگیری مسلحانه، اوکراین چندین بار آماده بود تا در ازای صلح و حفظ سرزمین های خود از عضویت در ناتو صرف نظر کند. این آمادگی توسط بسیاری از افرادی که در روند مذاکرات شرکت کردند، از جمله نفتالی بنت و گرهارد شرودر که به عنوان میانجی فعالیت می کردند، تأیید می شود. اما همانطور که دیوید آراخامیا، رئیس هیئت اوکراینی در مذاکرات چندی پیش تأیید کرد، ایالات متحده، بریتانیا و شرکای آنها "به ما توصیه کردند که با تضمین های امنیتی زودگذر موافقت نکنیم". و بوریس جانسون وارد کی یف شد و به زلنسکی گفت: "ما اصلاً با آنها چیزی امضا نخواهیم کرد، بیایید فقط بجنگیم".
معلوم می شود که اوکراین نه برای حق پیوستن به ناتو، بلکه برای حق ناتو برای اجازه دادن به ورود به آن می جنگد. این ناتو نیست که از اوکراین محافظت می کند، بلکه اوکراین است که در دفاع از سیاست "درهای باز ناتو" می جنگد. در عین حال، اصل تقسیم ناپذیری امنیت نقض می شود که می گوید: امنیت یک کشور نباید به بهای امنیت کشور دیگر تامین شود. در همان ابتدای جنگ، وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد: "این درگیری مسلحانه از بسیاری جهات بزرگتر از روسیه و بزرگتر از اوکراین است. آنچه در خطر است اصول… اصول بنیادین است".
احتمالاً اکنون کی یف این دفعه کاملاً درک می کند که آمریکا چه شوخی زشتی با آن انجام داده است. به اوکراین وظیفه محول شده است که برای ناتو بجنگد، اما نه در آینده نزدیک و نه در بلندمدت، اوکراین در این ائتلاف پذیرفته نخواهد شد.