روز هفتم اکتبر بسیاری از کشورهای جهان بدون در نظر گرفتن سوابق ودلایل حمله مقاومت فلسطین پشت اسرائیل ایستادند و از اسرائیل حمایت کردند یا حد اقل با اسرائیلی ها همدردی داشتند.
شرایط به گونه ای شده بود که دولت بسیار تندرو اسرائیل در شرایط سیاسی ایده آل و بی سابقه ای از نظر حمایت بین المللی قرار گرفته بود اما طبق معمول تندرو ها همیشه، در همه جای جهان، با دیوانه بازی وتعصب خود، غره می شوند و همه چیز را با تندروی های خود نابود می کنند.
به جای اینکه شرایط را تحلیل کنند و اشتباهات خود را تصحیح کنند پس از عملیات 7 اکتبر تندروهای اسرائیلی تصور کردند فرصت برای پیاده سازی نقشه های دیرینه خود مبنی بر اخراج فلسطینی ها از غزه و کرانه باختری مناسب است و هر چه سریعتر باید از این شرایط بهره ببرند و نقشه خود را پیاده کنند.
اینها متوجه نبودند که مقاومت فلسطین به همان نسبت که محاسبات دقیق درباره عملیات 7 اکتبر انجام داده بود در باره بعد از آن هم فکر کرده بود.
آنها می دانستند اسرائیل واکنش های دیوانه واری نسبت به عملیات آنها انجام خواهد داد و به قول معروف پیه همه چیز را به تن خود مالیده بودند، چون گزینه دیگری در مقابلشان نبود، مرگ یک بار شیون یکبار، دولت تندرو اسرائیل در حال پیاده کردن سیاست هایی بود که در نهایت منجر به نابودی همه فلسطینی ها و یا کوچ کردن آنها می شد و کل جامعه جهانی چشم اش را روی کارهایی که اسرائیلی ها انجام می دادند بسته بود.
آنچه را که دولت اسرائیل حاضر نبود بپذیرد این بود که حماس روی 7 اکتبر کار خود را کرد و پیروزی خود را به دست آورد و دیگر کار از کار گذشته بود.
مقاومت فلسطین خود را برای مراحل بعدی آماده کرده بود و با توجه به شناختی که از اسرائیلی ها و تفکر تندروهای اسرائیلی داشت می دانست که مرحله بعدی ادامه همان هفتم اکتبر است و اگر بتواند آن را مدیریت کند می تواند کمر اسرائیل را بشکند.
دولت تندرو اسرائیل هم در دام مقاومت فلسطین افتاد و دقیقا همان قدم هایی را برداشت که مقاومت فلسطین پیش بینی می کرد.
نمی خواهم بگویم که هزینه برای فلسطینی ها سنگین نبود و نیست، چرا هست، اما بحث در این است که نتیجه چه خواهد بود.
اقدامات متهورانه دولت اسرائیل موجب آن شد که مقاومت فلسطین بتواند آنچه را که می خواهد به دست آورد و آن این بود که کل جامعه جهانی متوجه شود باید مشکل مردم فلسطین را حل کند و دیگر نمی توان منتظر ماند و کل جامعه جهانی باید در مقابل اسرائیل بایستد که دیگر بس است و باید به خواسته های جامعه جهانی برای حل مناقشه اسرائیلی ها و فلسطینی ها تن دهند.
دولت تندرو اسرائیل امیدوار بود با حمایتی که آمریکا و برخی کشورهای غربی از آن می کنند بتواند کاری کند که موقعیت به دست آمده برای فلسطینی ها سوخت شود و در نهایت اگر هم بنا است که مذاکراتی انجام شود آنها در موضع ضعیف تر قرار گیرند و چه بسا بتواند آنها را از غزه و کرانه باختری بیرون کند و آنها را در کار انجام شده قرار دهد.
طی بیش از دو ماه از فجیع ترین کشتارها و نقض همه قوانین بین الملل اسرائیل موفق نشد حتی یک امتیاز از آنچه امید داشت واعلام کرده بود را به دست آورد و دیدیم که روز به روز حمایت های بین المللی از اسرائیل کاهش یافت چون علیرغم سرسپردگی سیاستمداران غربی به لابی های صهیونیستی ولی مردم جهان تحمل دیدن فجایعی که اسرائیلی ها می آفریدند را نداشت و ندارد و فعلا جریان با تظاهرات و اعراض ها و در مقابل سرکوب ها و سوء استفاده از بهانه های یهودی ستیزی جمع و جور می شود اما در نهایت همه سیاستمداران سر سپرده می دانند که امکان ادامه این روند وجود ندارد.
البته از ابتدا هم همه کارشناسان متفق القول بودند که حتی ایالات متحده که خود را حامی بی چون و چرا از جنایت های اسرائیل معرفی کرده بود نمی تواند تا آخر به این حمایت ها ادامه دهد و فقط می تواند برای اسرائیل فرصت بخرد و این فرصت هم محدود خواهد بود.
امروزه می بینیم که حتی ایالات متحده هم کم کم دارد پشت اسرائیل را خالی می کند و دیگر آمریکایی ها هم تحمل ادامه این روند را ندارند و متوجه هستند که ادامه این روند به شدت به ضرر وجهه آنها در فضای بین المللی خواهد بود.
علاوه بر این آمار و ارقام نشان می دهد که بر عکس تصور بایدن حمایت او از اسرائیل نه فقط به افزایش آمار رای دهندگان از او در انتخابات نیانجامیده بلکه حتی بر عکس به شدت به ضرر وی درون ایالات متحده شده و امروزه از جوامع مسلمان گرفته تا جوامع حقوق بشری همه بر علیه او شده اند و وی به شدت در حال سقوط است.
به همین دلیل هم می باشد که می بینیم که در سخنرانی اخیرش رئیس جمهوری آمریکا به انتقاد از عملکرد نتانیاهو پرداخته و اظهار داشته که در گفتگوی تلفنی از بمباران بی هدف انتقاد کرده و ظاهرا جر و بحث مفصلی میان وی و نتانیاهو به وجود آمده که حتی نتانیاهو هم به آمریکا و هم به دیگر کشورهای اروپایی (که تا به حال حامی اسرائیل بودند) تاخته و اظهار داشته که هنوز اسرائیل به اندازه یک صدم آنها جنایت انجام نداده است.
البته بماند که حرف های نتانیاهو در این باره صحیح است.
تنها پاسخی هم که بایدن داشته این بوده که این جنایات را قبول دارد و به همین دلیل پس از جنگ جهانی دوم تلاش شده که نظم جهانی جدیدی ایجاد شود که چنین جنایاتی دیگر انجام نشود.
البته وی فراموش کرده که پس از جنگ جهانی دوم تا به حال ایالات متحده انواع و اقسام جنایات جنگی را در بسیاری از جنگ ها در جهان انجام داده و همه قوانین و مقرراتی که بنا بود همه رعایت کنند را زیر پا گذاشته است.
البته ظاهرا بایدن شرط جدیدی هم برای ادامه حمایت ایالات متحده مطرح کرده و آن تغییر کابینه تندرو اسرائیل و رفتن اسرائیل به سمت انجام تعهدات خود در پذیرفتن دو دولت بوده، که البته با مخالفت شدید نتانیاهو مواجه شده است.
به هر صورت این صحبت ها نشان می دهد که علاوه بر جامعه جهانی که دیگر حامی اسرائیل نیست ایالات متحده هم دیگر توان تحمل فشارهای بین المللی و انزوا را ندارد و شروع کرده خود را از جنایت های دولت اسرائیل دور کردن.
با توجه به این شرایط می توان تصور کرد دیر یا زود دیگر ایالات متحده حاضر نباشد دوباره از حق وتوی خود در شورای امنیت برای ادامه کشتار مردم فلسطین استفاده کند و به زودی با مصوبه الزام آور شورای امنیت برای توقف جنگ در غزه مواجه باشیم.
گو اینکه دولت اسرائیل تصور می کند با حمایت لابی های خود می تواند در مقابل مصوبات شورای امنیت بایستد اما به نظر می رسد این بار همه متقاعد هستند که وقت پایان مناقشه اسرائیل و فلسطین رسیده و باید این جریان تمام شود و همین سخنان بایدن در باره ضرورت پذیرفتن طرح دو دولت توسط اسرائیل به خودی خود نشان می دهد که حتی حامیان اسرائیل هم دیگر از این روند خسته شده اند و اگر اسرائیل به پذیرفتن حل مناقشه تن ندهد احتمال اینکه شورای امنیت اقدامات تند تری بر علیه اسرائیل انجام دهد از تحریم های بین المللی گرفته تا حتی قرار دادن اسرائیل ذیل بند 7 و ورود نظامی نیروهای سازمان ملل وجود خواهد داشت.
همه دیگر امروزه متفق القول هستند که ادامه این روند که اسرائیل راه انداخته همه را به بیراهه می برد ومی تواند کل منطقه خاورمیانه و کشورهای دیگر جهان را به یک جنگ ناخواسته بکشاند و منافع کل کشورهای جهان را به خطر بیاندازد.
فکر می کنید فلسطینی ها چه باید می کردند که کل جهان امروزه به این نقطه برسد؟