به گزارش اسپوتنیک، ملیتوپل در 6 اکتبر 1941 توسط نیروهای آلمانی اشغال شد و در 23 اکتبر 1943 در جریان عملیات تهاجمی نیروهای جبهه جنوبی ملیتوپل آزاد شد.
هدف از این عملیات شکست گروه نیروهای آلمانی فاشیست مدافع خط رودخانه مولوچنایا، آزادسازی شمال تاوریا و دسترسی به پایین دست دنیپر بود. پس از عملیات تهاجمی استراتژیک دونباس، نیروهای شوروی در 20 سپتامبر 1943 به بخش جنوبی "دیواره شرقی" بر رودخانه مولوچنایا رسیدند.
فرماندهی آلمان به حفظ این مواضع توسط واحد صحرایی ارتش 6 اهمیت زیادی داده بود: نیروهای ژنرال کارل هالید، از واحد پیاده نظام خط اصلی تدارکات ارتش هفدهم در کریمه، خطوط راه آهن که از زاپاروژیه از طریق ملیتوپل می گذشت را پوشش می‌دادند.
مرز انتخاب شده توسط آلمانی ها در نزدیکی ملیتوپل یک موقعیت دفاعی قوی بود: بخش جلویی آن در امتداد تعدادی از ارتفاعات فرماندهی قرار داشت که رودخانه مولوچنایا به طور قابل اطمینانی با ساحل غربی بسیار شیب دار آن را پوشانده بود.
به این ترتیب، فرماندهی آلمان این فرصت را داشت که نیروهای اصلی را در مرکز متمرکز کند، که به طور قابل توجهی مقاومت دفاع از خط مرزی رودخانه مولوچنایا را افزایش می‌داد، به ویژه با در نظر گرفتن تشکیلات ارتش هفدهم که از کریمه وارد شده بود.
حمله در 26 سپتامبر 1943 آغاز شد. از همان اولین روز جنگ، نبردها شدید و سرسختانه و طولانی بودند. تا 30 سپتامبر، واحد‌هاي شوروي فقط توانستند از دو تا ده كيلومتر به مواضع دفاعی دشمن نفوذ كنند.
از 1 اکتبر تا 8 اکتبر، نیروهای جبهه جنوبی در خطوط تسخیر شده مستقر شدند، شناسایی و نبرد در آن مناطق را برای بهبود مواضع خود و تصرف سنگرهای دشمن انجام دادندو پشت جبهه را سروسامان دادند و دوباره گروه بندی کردند.
اکتبر، واحدهای ارتش سرخ حمله خود را از سر گرفتند. اما واحدهای نیروهای جبهه جنوب در مسیر اصلی برای دومین بار نتوانستند بر منطقه دفاعی تاکتیکی دشمن غلبه کنندو جنگ در عمق منطقه دفاعی دشمن جریان داشت و در برخی مناطق پیشروی آنها فقط از یک تا هشت کیلومتربود.
ششمین ارتش صحرایی آلمان موفق شد با جمع آوری نیرو از کریمه و دریافت نیروهای کمکی، پیشرفت در حال وقوع نیروهای شوروی را به تاخیر بیاندازد و پیشروی نیروهای شوروی را متوقف کند. در این مدت آلمانی ها از هواپیما، تانک و توپخانه های ضدتانک خود در منطقه نفوذ حداکثر استفاده را کردند.
این وضعیت، ژنرال فئودور تولبوخین فرمانده ارتش شوروی را مجبور کرد که تمایل به دستیابی به نتیجه قاطع در جهت حمله اصلی قبلی را بی نتیجه بداند و ارتش 51، تانک 19 و سپاه سواره نظام 4 گارد را به جناح چپ جبهه بفرستد تا موفقیت ارتش 28 که در 10 اکتبر به حومه جنوبی ملیتوپل رسید، تأمین گردد.
طی روزهای 15 و 16 اکتبر، نبرد در ملیتوپل بسیار شدید بود. در آن روزها و روزهای بعدی، تلاش نیروهای شوروی بر تصرف شهر به عنوان مرکز اصلی دفاع آلمان در رودخانه مولوچنایا متمرکز شده بود.
نبرد سرسختانه شامل حملات و ضدحمله های مکرر در هر خیابان، محله و خانه بود. یگان های ارتش 51 با تصرف مستمر محله به محله و انهدام نیروی انسانی و تجهیزات دشمن، تا پایان 20 اکتبر بخش مرکزی شهر به طور کامل آزاد شد. در 21 اکتبر، در نتیجه اقدامات هماهنگ واحدهای ارتش سرخ، 9 محله ملیتوپل از اشغالگران آزاد شد و در 23 اکتبر شهر به طور کامل از وجود اشغالگران نازی پاکسازی شد.
Стенды с фотографиями героев Великой Отечественной войны в Мелитополе
© Sputnik / Dmitry Makeev
/ با تصرف ملیتوپل، سرنوشت کل سیستم دفاعی دشمن مشخص شد و راه برای ورود نیروهای شوروی به عمق عملیاتی دفاع آلمان با حرکت آزادانه به سمت غرب و کریمه گشوده شد.
به یاد قهرمانانی که در نبردهای شهر جان باختند، بنای یادبود "گور برادرانه" در سال 1967 افتتاح شد. این یک قبرستان نظامی است که بقایای 2338 سرباز ارتش سرخ در آن دفن شده است.