از همان زمانی که بحث بلوکه شدن پولهای ایران در کره جنوبی مطرح شد برخی سیاه نماها که خود را به عنوان اپوزیسیون و مخالفین مطرح کرده بودند کیسه دوختند تا بلکه بتوانند کاری کنند ایالات متحده و یا مجامع بین المللی این پولها را مصادره کند و به آنها بدهد تا به جیب بزنند.
یکی به بهانه حمایت از اعتراضات ضد حکومتی و دیگری به بهانه حمایت از رسانه های ضد حکومتی و دیگری برای پشتیبانی از جنبش زنان و یکی دیگر به بهانه دلجویی از خانواده های کشته شده های هواپیمای اوکراینی و آن یکی به بهانه حمایت از مبارزات تروریستی و مسلحانه و...
یکی هم که اصرار داشت چون با حکومت ایران مبارزه کرده بود و خانواده اش در ایران در فشار بودند از نظر روحی آسیب دیده و باید یک ملیارد دلار به او بدهند که مشکلات روحی روانی اش درمان شود.
چه خوش اشتها؟
حتی برخی هم دنبال آن بودند که به بهانه دخالت ایران در حملات یازده سپتامبر که امروزه دیگر معلوم شده خود مجامع اطلاعاتی آمریکا در آن دخیل بودند، این پولها را مصادره و به خانواده قربانیان پرداخت کنند.
این در حالی است که هیچ مدرکی دال بر دخالت ایران در این موضوع وجود نداشته و ندارد.
یک سری هم به بهانه اینکه ایران درحمله به سفارت آمریکا و سربازان آمریکایی در بیروت دخیل بوده به دنبال به جیب زدن این پولها بودند.
این در حالی است که نیروهای نظامی آمریکایی به عنوان پشتیبان اشغالگر اسرائیلی در بیروت حضور داشتند وطبق قوانین و مقررات بین المللی ملت ها حق دفاع از خود در برابر اشغالگران را دارند، مضاف بر اینها باز هم هیچ مدرکی مبنی بر دخالت ایران در این ماجرا هم وجود ندارد.
به هر صورت وقتی که آمریکایی ها به هیچ یک از قوانین و مقررات بین المللی پایبند نیستند باید توقع داشت که همه کلاهبرداران و دزدان و غارتگران مانند شغال دور و برشان جمع شوند تا ببینند چه چیزی از آمریکایی ها به آنها می رسد.
طبق مقررات بین المللی هیچ کشوری حق ندارد اموال ایران را توقیف یا مصادره کند چون ایران ذیل تحریم های بین المللی نمی باشد و اینکه آمریکایی ها خودشان رفته اند در آمریکا تحریم بر علیه ایران تصویب کرده اند برای کشورهای دیگر جهان الزام آور نیست و اگر کشوری با آمریکا در این زمینه همکاری کند عملا آن کشور هم از قوانین و مقررات بین المللی تخطی کرده و ایران حق دارد در محاکم بین المللی از آن کشور شکایت کند و علاوه بر دریافت اصل پول خود خسارت های مربوطه از بابت این عمل غیر قانونی آن کشور را دریافت کند.
کما اینکه امروزه می بینیم بحث شکایت ایران از کره جنوبی بابت خسارت های مرتبط با توقیف اموال ایران در این کشور، مطرح می باشد و کره ای ها در حال مذاکره کردن با ایرانی ها هستند تا ایران شکایت نکند و به نوعی با پرداخت مبلغی سر و ته قضیه را هم بیاورند.
البته دلیل اصلی این اقدام کره ای ها هم این است که آنها متوجه هستند اقدامشان موجب کدورت خاطر ایرانی ها شده و می تواند روی تجارت آنها با ایران تاثیر بگذارد و آنها در آینده بسیار متضرر خواهند شد.
کما اینکه چند روز پیش لابه لای خبرها خبری مبنی بر محکومیت آمریکا بر پرداخت 46 ملیون دلار خسارت از بابت بلوکه کردن یکی از حسابهای ایران و پرداخت آن توسط آمریکا منتشر شد.
بسیاری همان زمان که کره ای ها تصمیم گرفتند پولهای ایران را بلوکه کنند بحث ضرورت تحریم کالای کره ای را مطرح کردند اما متاسفانه لابی گری تجاری که با کره کارمی کردند مانع این تحریم شد.
اگر ایران کالای کره جنوبی را تحریم کرده بود قطعا هم کره تنبیه شده بود هم دیگران حواسشان را جمع می کردند.
به هر حال طبق اطلاعیه بانک مرکزی ایران پولهای ایران که به قطر ارسال شده بود همه سر جایی که باید هستند و علاوه بر آن چندین ملیارد دلار دیگر پولهای دیگر ایران هم که بی سر و صدا آزاد شده نیز سر جایشان هستند.
آنچه که کلاهبردارانی که به دنبال به جیب زدن پولهای ایران هستند متوجه نیستند این است که علیرغم همه هیاهویی که آمریکایی ها راه انداخته اند اما آنها به خوبی متوجه هستند که کارهای آنها طبق قوانین بین المللی محکوم است و دیر یا زود ایرانی ها موفق می شوند اصل پولها و خسارت هایشان را از آمریکایی ها دریافت کنند و اگر آمریکایی ها این پولها را در اختیار این کلاهبرداران قرار دهند بعدها مجبور هستند این پولها را از جیب بپردازند.
همین مساله درباره دیگر کشورها نیز صدق می کند و به همین دلیل هم قطر حاضر نخواهد بود که خود را وارد چنین بازی ای کند، مخصوصا باتوجه به روابط حسنه ای که با ایران دارد.
آمریکایی ها و متحدین شان چند ماهی هم به دنبال پیدا کردن راهکاری برای مصادره اموال روسیه رفتند وزلنسکی هم دل خود را خیلی صابون زد تا بلکه بتواند بخشی از این پولها را به جیب بزند ولی دیدیم که جامعه جهانی از جمله متحدین آمریکا حاضر نشدند در این زمینه با آمریکا واوکراین همکاری کنند چون آنها متوجه بودند که چنین کاری می تواند نظم مالی جهانی را به هم بزند و در نهایت بیش از اینکه به سود آنها باشد به ضررشان خواهد بود.
باید اینجا توجه داشته باشید که بحث اعتبار موسسات مالی و کشورها در حفظ اموال دیگران بیش از خود این اموال ارزش دارد.
برای اینکه برخی که متوجه این ماجرا نیستند متوجه شوند چه منظوری دارم باید بگویم شما اگر بروید بازار و چند صباحی با بازاری ها کار کنید می بینید که در بازار اعتبار افراد بیش از دارایی شان ارزش دارد و برخی بازاری ها چون اعتبار دارند در بازار می توانند ملیاردها تومان جنس را با یک تماس جابه جا کنند و آنها هم به خوبی می دانند کافی است فقط یک بار اعتبارشان لکه دار شود دیگر حتی اگر نقدی هم در بازار کار کنند کسی با آنها کار نمی کند.
کشورها هم همینطور هستند، کافی است که یک بار اشتباه کنند و از قوانین بین المللی در رابطه با تعاملات بین المللی به دلیل مسایل سیاسی تخطی کنند، از آن به بعد دیگر همه کشورهای جهان از کار کردن با اینها پرهیز می کنند.
باز هم یک مثال می زنم.
همین که آمریکا شروع کرد از دلار برای مقاصد و اهداف سیاسی سوء استفاده کردن می بینیم که پس اندازها یا به قول معروف سپرده های جهانی از حدود 89% در سال 2010 میلادی امروزه به چیزی حدود 48% به ارز دلار کاهش پیدا کرده و بسیاری از کشورهای جهان تلاش دارند که پولهای خود را از آمریکا و بانک های آمریکایی خارج کنند و این پولها را به کالا و یا ارزهای کشورهای معتبر تبدیل کنند.
بخش عمده کاهش این سپرده گذاری ها هم طی همین دو سال اخیر پس از تحریم های آمریکا بر علیه روسیه برداشته شده.
این به معنای آن است که دلار دیگر اعتبار خود را از دست داده.
حال اگر کشوری بیاید و در این راستا با آمریکا همکاری کند آن کشور هم اعتبار خود را نزد جامعه جهانی به عنوان کشوری امن برای نگهداری سرمایه هایشان از دست می دهد.
در پایان باید گفت علیرغم همه این مسایل به نظر می آید همین که ایرانی ها پولهایشان را از کره و دیگر کشورها دریافت کرده اند بلا فاصله اینها را یا به حسابهای امن منتقل کرده اند که دست آمریکایی ها دوباره به آنها نرسد یا اینکه تبدیل به کالای اساسی مورد نیاز خود کرده اند و دیگر پولی در کار نیست و فقط سیاهی برای سیاه نماها مانده.