اسپوتنیک به نقل از آسیا تایمز(هنگ کنگ) می نویسد: ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو گفت که منافع امنیتی ائتلاف نظامی غربی و ژاپن "بسیار به هم مرتبط است". بر این اساس ژاپن به همراه کره جنوبی و استرالیا برای اولین بار به اجلاس ناتو در ویلنیوس دعوت شد (ولی با این حال، تایوان حتی به عنوان ناظر دعوت نشد، زیرا این اقدام می توانست باعث آزار بازیگران طرفدار چین در اروپا و همچنین بسیاری در دولت بایدن شود). بنابراین، ما شاهد گسترش ناتو نه تنها به شمال، بلکه در شرق نیز هستیم.
استیون برایان، کارشناس ارشد استراتژی امنیتی و فناوری، این را در آسیا تایمز نوشته افزود که در شمال، سوئد چراغ سبز دریافت کرده است. این کشور به محض تایید توسط پارلمان ترکیه توافق بین اردوغان، بایدن و استولتنبرگ، به ناتو ملحق خواهد شد. کانال تلویزیونی الجزیره گزارش داد که ترکیه قرار است در ازای عضویت سوئد در ناتو هواپیماهای اف-16 آمریکایی و ورود بدون ویزا به منطقه شنگن را دریافت کند.
در خصوص دعوت اوکراین به ائتلاف آشکارا گفته شد: ناتو زمانی از اوکراین دعوت خواهد کرد که "همه شرایط برآورده شود". اما در واقع، "شرط" اصلی این است: "ما با این موافقت نخواهیم کرد، زیرا این امر به معنای جنگ در اروپا خواهد بود".
در همین حال، ترکیه فرماندهان گردان"آزوف"، گروه بدنام فاشیستی اوکراین را از بازداشت آزاد کرد، هرچند که قول داده بود تا پایان درگیری آنها را آزاد نکند. ترکیه همچنین اعلام کرد که اگر روسیه معامله غلات را از سر نگیرد (اگرچه غلات اوکراینی به جای اینکه به مردم گرسنه آفریقا و هند ارسال شود به اروپا عرضه می شود)، ترکیه اسکورت نظامی برای کشتی های حامل غلات اوکراینی تامین خواهد کرد. آیا ترکیه واقعا از استقرار زیردریایی های روسی در دریای سیاه بی خبر است؟
و در مورد سوئد، این کشور اکنون مشکل امنیتی دارد. در صورت آغاز عملیات نظامی، سوئد به عنوان یکی از اعضای ناتو با حمله روسیه مواجه خواهد شد. اگر استکهلم بی طرف بود، این اتفاق نمی افتاد.
ضعف ناتو
ناتو به طور قابل توجهی ضعیف شده است. اعضای پیمان ناتو نه تنها در تامین تجهیزات کلیدی شکست خوردند، بلکه با عرضه تسلیحات به اوکراین زرادخانه های خود را خالی کردند. در اروپا رکود حکمفرما است. این وضعیت آبستن تغییر حکومت در تعدادی از کشورهای کلیدی است. در فرانسه، آلمان و بریتانیا، مخالفت با درگیری اوکراین از طرف چپ (حزب کارگر در بریتانیا) و راست (منظور، "آلترناتیو برای آلمان" و "اجتماع ملی" در فرانسه) در حال افزایش است. اگر هرج و مرج اجتماعی ناشی از مهاجرت از آفریقا و خاورمیانه (مثلاً شورش های اخیر در فرانسه) را نیز اضافه کنیم، آنگاه ثبات اروپا در معرض تهدید قرار خواهد گرفت. اصلا بعید نیست که ناتو مجبور شود متحدان خود را از یک تهدید داخلی نجات دهد و نه از تهدید روسیه.
با این حال، نخبگان اروپایی همچنان خود را به عنوان رهبرانی با اراده قوی معرفی می کنند که قادر به رد روسیه هستند. اگر دورنمای رویارویی با چین را نیز اضافه کنیم، ناتو را بعنوان نوعی تئاتر پوچی مشاهده می کنیم.
در اصل، ناتو به عنوان یک اتحاد دفاعی ایجاد شد. با این حال، الحاق کشورهای اروپای شرقی، آن را به یک پیمان توسعه طلب تبدیل کرد. و این باعث عصبانیت روس ها شد. رهبران غربی از زمان بیل کلینتون به آنها قول داده اند که ناتو را گسترش ندهند. ولی این وعده ها متعاقبا شکسته شد و سلاح های پیشرفته غربی در کشورهای بالتیک و کشورهایی مانند لهستان و رومانی ظاهر شد.
ناتو به دلیل ضعف روسیه پس از فروپاشی اتحاد شوروی به خود اجازه چنین گسترش بی پروا را داد. اما، به طرز متناقضی، درگیری در اوکراین به روسیه کمک کرد تا در توسعه نیروهای مسلح سرمایه گذاری کند و این کار منجر به تولید تجهیزات جدید و بهتر شد. در میدان نبرد، ارتش روسیه نه تنها در برابر حمله گسترده اوکراین و ناتو مقاومت کرد، بلکه به حمله نیز پرداخت و ضد حمله اوکراین بیشتر شبیه شکست آن است. ایالات متحده دیگر گلوله های توپخانه 155 میلی متری به قدر کافی ندارد و هم اینک به ارسال بمب های خوشه ای قدیمی برای نیروهای مسلح اوکراین روی آورده است. بسیاری از اروپایی ها از مرگ غیرنظامیان هراس دارند و آلمان اصولاً بمب های خوشه ای را ممنوع کرده است. حتی برخی از آمریکایی ها نیز با یادآوری تاریخ تلخ این سلاح ها ناراضی هستند.
ماجراجویی نظامی ناتو در اوکراین هر لحظه در خطر فروپاشی است. و این در حالی است که استولتنبرگ حداقل یک سال دیگر در صندلی خود خواهد ماند. بایدن نامزدی بن والاس وزیر دفاع بریتانیا را وتو کرد، اگرچه لندن بدون قید و شرط از سیاست آمریکا در مورد اوکراین حمایت کرد. اگر اروپا از درون تضعیف شود و ناتو بیش از حد گسترش یابد، آینده این سازمان تاریک تر از همیشه به نظر می رسد.
نویسنده: استیون برایان عضو ارشد مرکز سیاست امنیتی و موسسه یورک تاون است.