پکن در مورد آینده خاورمیانه

اسپوتنیک به نقل از روزنامه "دیلی پیپل"-ارگان رسمی کمیته مرکزی حزب کمونیست چین می نویسد: چندی پیش فيصل بن فرحان بن عبد الله آل سعود وزیر امور خارجه عربستان به ایران سفر کرده است. این اولین سفر رسمی یک نماینده عالی رتبه پادشاهی به این کشور از زمان قطع روابط دیپلماتیک دو کشور در سال 2016 بود. حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه ایران در این دیدار گفت که دو کشور صفحه جدیدی در روابط باز کرده‌اند.

جا دارد گفته شود که جیک سالیوان دستیار امنیت ملی و آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا نیز اخیرا به عربستان سعودی سفر کرده اند، اما این دو بازدید نتایج قابل توجهی به همراه نداشته است.

ایالات متحده نگرانی های دیگری نیز دارد. در 4 ژوئن، کشورهای تولیدکننده نفت اوپک و اوپک پلاس توافقنامه کاهش تولید نفت را تا سال 2024 تمدید کردند و عربستان سعودی نیز در ماه ژوئیه اجرای کاهش های اضافی یکجانبه را اعلام کرد. به این ترتیب، امیدهای واشنگتن بار دیگر از بین رفت. ولیعهد عربستان سعودی و نخست وزیر محمد بن سلمان آل سعود در 5 ژوئن با نیکلاس مادورو رئیس جمهور ونزوئلا که برای بازدید به آن کشور آمد دیدار کرد. در 6 ژوئن، روز ورود بلینکن به ریاض، سفارت ایران در عربستان سعودی پس از هفت سال وقفه بازگشایی شد. تهران همچنین این روزها پیشنهاد تشکیل اتحاد دریایی جدید با ریاض، ابوظبی و دیگر قدرت های عربی را برای برقراری صلح و ثبات در منطقه مطرح کرده است.

ما شاهد هستیم که عربستان سعودی مصمم است استقلال استراتژیک خود را تقویت کند. و این کشور تنها نیست: دمشق روابط دیپلماتیک خود را با ریاض احیا کرد و به اتحادیه کشورهای عربی بازگشت، عمان و عربستان سعودی حل و فصل اختلاف یمن را آغاز کردند، روابط ترکیه و مصر گرمتر شده است. این "موج بزرگ آشتی" گویای تمایل کشورهای منطقه برای رهایی از نفوذ آمریکا است.

خاورمیانه مرکز مهم منابع نفتی و ژئوپلیتیک است. بنابراین واشنگتن برای حفظ هژمونی خود در منطقه، جنگ‌هایی را به راه انداخته، کودتاها را تحریک کرده و "دموکراسی به سبک آمریکایی" را به زور صادر کرده است. ایالات متحده به تاکتیک‌های "قرار دادن یکی در مقابل دیگری" متوسل شده است و با ایجاد اختلاف و تفرقه، درگیری‌ها را دامن می ‌زند. از ایران تا عراق، از افغانستان تا سوریه، جامعه بین‌المللی به وضوح می‌ بیند که ارعاب و سلطه واشنگتن منجر به رکود اقتصادی و مشکل دولت‌ها در تامین معیشت مردم می‌شود.

اکنون قدرت های خاورمیانه متوجه شده اند که تنها از طریق تقویت وحدت و توسعه مشترک می توانند به صلح، ثبات و رفاه دست یابند. در آستانه سفر بلینکن به عربستان سعودی، مقاله ای از مروان بشاره، محقق بین المللی در سایت الجزیره منتشر شد. این کارشناس نوشت که ساکنان خاورمیانه شاهد جنایات آمریکا در عراق و شرمساری آمریکا در افغانستان بودند. آنها دیگر معتقد نیستند که آمریکا "نگهبان تمدن" و "قدرت بزرگ شکست ناپذیر" است و به اصطلاح "حقوق بشر" و "دموکراسی" آن، حرف های توخالی است.

اما "خروج استراتژیک" آمریکا از خاورمیانه را نمی توان نهایی نامید. آمریکا نمی خواهد هژمونی خود در منطقه را به طور کامل از دست بدهد. به عنوان مثال، بازگشت سوریه به اتحادیه عرب را در نظر بگیریم: ایالات متحده نه تنها به طور یکجانبه با این امر مخالفت کرد و حتی اتحادیه عرب را تهدید کرد، بلکه از تمدید تحریم های یکجانبه علیه دمشق برای یک سال دیگر نیز خبر داد که انتقاد بسیاری از قدرت های خاورمیانه را در پی داشت. ایالات متحده از کشورهای منطقه خواست تا در موضوع تحریم های ضد روسیه "طرف خود را انتخاب کنند". واشنگتن خواستار آن شد که برای تضمین امنیت انرژی خود و برخلاف منافع کشورهای اوپک پلاس، عربستان و سایر کشورهای تولیدکننده نفت ظرفیت تولید خود را افزایش دهند. و در مورد "هژمونی دلار". به خاطر اینکه ایالات متحده تورم خود را به جهان صادرمی کند و کشورهای خاورمیانه از "فاجعه دلار" رنج می برند، درخواست ها برای دور شدن از ارز ایالات متحده بلندتر می شود.

و آنچه به مساله امنیت مربوط است باید گفت که واشنگتن اثر خود را در همه جای خاورمیانه به جا گذاشته است و به تقویت نیروهای دریایی و هوایی پیشرفته خود و تشدید تنش های منطقه ای ادامه می دهد.

در حال حاضر، کشورهای خاورمیانه تقریباً به اتفاق آرا خواستار صلح، توسعه و همکاری هستند. دکتر خیر سالم ذیابات، استاد دانشکده روابط بین الملل دانشگاه قطر، گفت: "خاورمیانه عاری از آشفتگی و آشوب، هدف مشترک همه کشورهای منطقه است". ایالات متحده که با مفهوم "اول آمریکا" هدایت می شود، همچنان "مشکل ساز" اصلی در خاورمیانه است. این شعار مخالف روند توسعه منطقه و کل کره زمین است. همانطور که در وب سایت ModernDiplomacy اشاره شده است، "زمانی که نفوذ آمریکا در خاورمیانه کاهش یابد، مشکلات منطقه حل خواهد شد و بهار واقعی در خاورمیانه فرا خواهد رسید".

نویسنده: لی جیابائو