علیرغم اینکه ملاقات با رهبر چین جناب آقای شی جین پینگ در برنامه کاری، حد اقل اعلام شده، اقای بلینکن نبود اما آمریکایی ها خیلی تلاش کردند تا رهبر چین افتخار ملاقات به وزیر امور خارجه شان بدهد و در لحظه های آخر برنامه این ملاقات جور شد.
آنهایی که ناظر جریان سفر بلینکن بودند باور دارند که چینی ها پس از اینکه مطمئن شدند بلینکن آمده تا انعکاس دهنده تغییر رفتار آمریکا باشد و می خواهد این مطلب را به گوش رهبر چین هم برساند پذیرفتند این ملاقات را بپذیرند.
به هر صورت ملاقات انجام شد و وزیر امور خارجه آمریکا به عنوان فرستاده دولت خود ظاهرا اظهارات و وعده وعید هایی درباره تغییر رویکرد ایالات متحده به دولت چین ارائه داده و خواهش هایی در مقابل تغییر این رویکرد داشته.
هنوز هواپیمای فرستاده آمریکا به پکن به واشنگتن نرسیده بود که رئیس جمهوری این کشور توهین هایی را نثار رهبر چین کرد.
گو اینکه برخی تحلیل گران آمریکایی تلاش کردند ماجرا را سهوی قلمداد کنند اما در سیاست چیزی به عنوان گفتار سهوی وجود ندارد و اینکه رئیس جمهوری آمریکا از مشکلات کهولت سن و... رنج می برد توجیهی برای گفتار و رفتار وی تلقی نمی گردد.
اگر وی در حد و قواره تصدی ریاست جمهوری نیست به هر حال باید برود دوران بازنشستگی خود را بگذراند و اجازه دهد فردی که شایسته چنین جایگاهی است کارش را انجام دهد.
ماجرا اصلا چنین نبوده و واقعیت امر این است که بایدن انعکاس دهنده نظر لابی های پشت پرده قدرت در آمریکا بوده.
ماجرا ما را به یاد زمان امضای توافق هسته ای میان ایران و 1+5 انداخت.
در همان زمان هم بسیاری باور داشتند که روی آمریکا نمی شود حساب باز کرد و هر لحظه ممکن است آمریکایی ها زیر تعهد خود بزنند.
در مقابل هم برخی باور داشتند که نه خیر آمریکا اعتبار دارد و به هر حال سازمان ملل و اتحادیه اروپا و پنج کشور دیگر ضامن امضای آمریکا شده اند.
در نهایت هم دیدیم که آمریکایی ها بی اعتباری خود را ثابت کردند و نه فقط به تعهدات خود در توافق عمل نکردند و از توافق خارج شدند بلکه در اجرای آن توسط دیگر امضا کنندگان توافق سنگ اندازی کردند.
البته حد اقل در باره برجام آنها تا پایان دوره رئیس جمهوری ای که نماینده اش برجام را امضا کرده بود صبر کردند و رئیس جمهوری بعدی آمد و توافق را به هم زد ولی اینبار رئیس جمهوری آمریکا حتی برای وزیر امور خارجه ای که خودش به چین فرستاده اعتبار قایل نشد.
ماجرای خودداری آمریکا از انجام تعهدات خود در برجام و یا رفتار این کشور در مقابل چین و روسیه و... از جمله خودداری از انجام معاهده های بین المللی که با این کشورها امضا کرده و یا خروج از معاهده های بین المللی و انجام کارهایی که با همه موازین حقوقی منشور سازمان ملل و... در تناقض است امروزه به اصلی ترین دلیل بروز بسیاری بحران های بین المللی و حتی جنگ های متعدد در جهان تبدیل شده.
به عنوان مثال می گویم، اگر ایالات متحده به توافق ها و تعهدات مکتوب و شفاهی خود در مقابل روسیه عمل کرده بود روسیه مجبور نمی شد دست به عملیات ویژه برای دفاع از خود بزند و امروزه بحرانی به عنوان بحران اوکراین اصلا وجود نداشت.
یا مثلا اگر ایالات متحده از برجام خارج نشده بود و یا به تعهدات خود در ماجرای تایوان عمل کرده بود یا به تعهدات بین المللی خود در باره مسایل زیست محیطی و یا مسایل مالی و یا حقوقی و یا تجاری و یا ... عمل کرده بود قطعا امروزه بسیاری از بحران های بین المللی اصلا وجود نداشت.
جای تاسف دارد که بسیاری سیاستمداران مخصوصا اروپایی امروزه بقای خود را گروی رضایت لابی های قدرت آمریکا می دانند و به همین دلیل منافع ملت های خود را زیر پا گذاشته اند اما باید به این نکته توجه داشت که بقای بشریت امروزه گروی اتخاذ موضعی واحد در قبال این خطر، یعنی لابی های قدرت در آمریکا، که صلح و ثبات و امنیت جهانی را به خطر انداخته اند می باشد و اگر ملت ها دیر کنند قطعا متضرر اصلی خودشان خواهند بود چون اگر اینبار جنگ جهانی جدیدی راه بیافتد احتمال نابودی بشریت نیز وجود دارد و ظاهرا لابی های قدرت در آمریکا تلاش دارند جهان را به آن سمت و سو ببرند.
در پایان هم بد نیست به این نکته اشاره کنم که بحث تلاش برخی لابی های قدرت در آمریکا برای کشاندن جهان به سمت جنگ جهانی ویران کننده یک تحلیل نیست بلکه واقعیتی تلخ است که متاسفانه امروزه در ذهن مریض اینها وجود دارد، برخی از اینها باور دارند که جمعیت جهان بسیار زیاد شده و این جهان جایی برای زندگی این همه جمعیت را ندارد و به همین دلیل باید جنگی جهانی راه بیافتد که چیزی حدود 80% جمعیت کره زمین کم شود تا کره زمین برای بقای باقیمانده انسان ها مناسب شود.
اگر یک جستجو در اینترنت انجام دهید می توانید صحبت های برخی از اینها که خواهان کاهش جمعیت کره زمین هستند را مشاهده کنید.
بهترین راه هم برای مقابله با این خطر این است که همه ملت های جهان دست به یکی کنند و سیاستمدارانی را که با سیاست های آمریکا همراهی می کنند را تحریم کنند و به آنها رای ندهند و همچنین هر کالایی که مرتبط با آمریکا می باشد را تحریم کنند.