به گزارش اسپوتنیک، کریستل نهان، روزنامه نگار فرانسوی گفت:" یکی از پناهندگان به ما گفت که روزنامه نگاران و خبرنگاران حتی به گردان آزوف و راست گرایان مبالغی را پرداخت کردند تا آنها شهر را بمباران کرده و سپس گزارش هایی تهیه کردند که در آن می گویند ارتش روسیه چگونه آرتیوموفسک را بمباران کرد و روس ها چه افراد سنگدلی هستند".
او گفت که در طول کار خود با پناهندگان از آرتیوموفسک، شواهد زیادی پیدا کرده است که ممکن است روزنامه نگاران غربی و اوکراینی از گلوله باران قریب الوقوع مطلع بوده باشند. وی اضافه کرد: "افراد گوناگون از جاهای مختلف همگی گفتند که خبرنگاران خیلی سریع آنجا بودند. ما در ماریوپل در جریان حمله هوایی ادعایی به زایشگاه، همین موضوع را دیدیم. خبرنگاران غربی بلافاصله در محل حاضر شدند. این بدان معنی است که آنها به همراه نیروهای مسلح از اوکراین یا آزوف، قبلا آماده بودند".
کریستل بر اساس تجربه 9 ساله خود به عنوان روزنامه نگار در منطقه جنگی اطمینان می دهد که حضور در صحنه گلوله باران بلافاصله و با این سرعت غیرممکن است.
او می گوید:" یک انفجار رخ داد و آنها بلافاصله شروع به کار کردند. این موضوع غیرممکن است، نمی توان بلافاصله در صحنه گلوله باران حاضر شد. من اینجا زندگی می کنم، هرگز نمی توانم بلافاصله در محل گلوله باران باشم. حتی اگر زندگی کنم. حداقل نزدیک به پنج تا ده دقیقه نیاز دارم تا آنجا باشم".
این روزنامه نگار خاطرنشان می کند که رویه مشابهی توسط روزنامه نگاران غربی در سوریه استفاده شد. من با یکی از همکارهای کانادایی، ایوا بارکلی مصاحبه ای انجام دادم، او در سوریه فعالیت می کرد. او به من گفت که اغلب در سوریه با چنین مواردی مواجه شده است، جایی که مردم می گفتند روزنامه نگاران برای بمباران تروریست ها پول می دادند و سپس می گفتند که این اقدام ارتش سوریه است".
یکی از ساکنان آرتیوموفسک در دیدار با داریا ماروزووا بازرس ویژه دانتسک نیز به این واقعیت که نیروهای مسلح اوکراین در مکان های شلوغ و نزدیک مراکز به اصطلاح بشردوستانه، جایی که ساکنان برای آب، نان و کمک های بشردوستانه به آنجا آمده بودند، گلوله باران ترتیب دادند، اشاره کرده بود.
کریستل اضافه کرد:" جایی که تجمعاتی از مردم وجود داشت، جایی که به مردم نان یا کمک های بشردوستانه داده می شد، مردم به تعداد زیادی جمع می شدند و خبرنگاران اوکراینی در گوشه ای ایستاده بودند. آنها می دانستند و منتظر ورود بودند. گلوله باران شروع شد و تعداد زیادی از غیزنظامیان کشته شدند. روزنامه نگاران بلافاصله ظاهر شدند و گفتند: "ببینید، این روسیه است که آنها را می کشد." ما کاملاً دیدیم که گلوله ها از کجا می آیند. ما به خوبی می‌دانستیم چه کسی تیراندازی می‌کند، زیرا می‌دانستیم که نیروهای روسی در کدام سمت شهر هستند و تانک‌ها و خمپاره‌های نیروهای مسلح اوکراین در کجا مستقر هستند".