اسپوتنیک به نقل از روزنامه "چاینا دیلی" چاپ چین می نویسد: در 26 آوریل، آرژانتین اعلام کرد که دلار را به تدریج کنار می گذارد و به جای آن برای واردات از چین به یوان روی می آورد. روسیه، برزیل، فرانسه و برخی از کشورهای عضو
آسه آن نیز تصمیم گرفته اند برای معاملات تجاری با چین به یوان پرداخت کنند. علاوه بر این، خبر مهم این بود که سهم ارز چین در تسویه حساب های فرامرزی چین در ماه مارس به 48 درصد رسید در حالی که سهم دلار 47 درصد بود.
چین شریک تجاری اصلی بیش از 140 کشور و منطقه است و سال ها یک کشور پیشتاز در تجارت کالا در جهان بوده است. اما طبق گزارش جامعه جهانی ارتباطات مالی بین بانکی (SWIFT)، تا ماه مارس، دلار، یورو، پوند و ین چهار ارز برتر بین‌المللی بودند، در حالی که یوان با سهم 2.26 درصدی در تسویه حساب‌های جهانی در رتبه پنجم قرار گرفت. این امر اصلا وضعیت امپراتوری آسمانی را به عنوان بزرگترین دولت تجاری روی کره زمین منعکس نمی کند. با پیشروی روند دلارزدایی که کره زمین را فرا گرفته است، فرصت های بزرگی برای افزایش سهم یوان در معاملات تجاری جهانی باز می شود.
ایالات متحده با استفاده از دلار به عنوان یک ارز ذخیره بین المللی، آن را به سلاحی برای افزایش کنترل بر معاملات جهانی تبدیل کرده است. این امر منجر به این واقعیت شد که بسیاری از کشورها، دیگر احساس امنیت نمی کنند. افزایش بدهی دولتی ایالات متحده، نوسانات شدید دلار و عدم اطمینان در مورد نرخ بهره فدرال رزرو، باعث شده است که بسیاری کشورها اعتماد خود را به پول ایالات متحده از دست بدهند. و عرضه چین به کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای بزرگ جهان از مجموع صادرات آن به ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ژاپن بیشتر است. این امر نشان دهنده شکل گیری یک نظم تجاری جدید است که تأثیر جدی بر رویه تسویه و ذخایر ارزی بین المللی خواهد داشت. و اگر پکن دلار را کنار بگذارد، عواقب آن برای واشنگتن بسیار شدید خواهد بود. اگر ایالات متحده "روابط خود را با چین قطع کند"، بسیاری از کشورها ممکن است ترجیح بدهند با چین تجارت کنند و از یوان به عنوان ارز مبادله ای استفاده کنند. بنابراین، آنها به دلارزدایی و افزایش جایگاه چین در سیستم جهانی محاسبات تجاری کمک خواهند کرد. به همین دلیل است که واشنگتن گفته است که قصد "فاصله گرفتن" از پکن را ندارد. اما اکنون شرایط در حال تغییر است. در سه ماه اول سال جاری، واردات کالاهای مصرفی ایالات متحده 20.6 درصد به حساب سالانه کاهش یافت. این رقم از سقوط در طول همه گیری کووید-19 و بحران مالی جهانی 2008 بیشتر است. در صورت ادامه کاهش واردات کالاهای مصرفی، وضعیت ایالات متحده در تجارت جهانی به طور فزاینده ای تضعیف خواهد شد. این امر به نوبه خود، روند جهانی به سمت دلارزدایی را تسریع خواهد کرد.