به گزارش اسپوتنیک، "دالیبور روهاتس" در مقاله ای برای فارین پالیسی نوشت:" تنها تصور کنید، در پایان مناقشه، لهستان و اوکراین یک کشور مشترک فدرال یا کنفدرال تشکیل می دهند، یک سیاست خارجی و دفاعی مشترک را دنبال می کنند و اوکراینی ها تقریباً بلافاصله به عضویت ناتو و اتحادیه اروپا در می آیند".
به گفته این کارشناس، چنین اقدامی ضروری است، زیرا یک اوکراین مستقل ده ها سال برای حق پیوستن به اتحادیه اروپا مبارزه خواهد کرد یا حداقل برخی از تضمین های امنیتی را از ایالات متحده دریافت خواهد کرد.
روهاتس در ادامه می افزاید: "یک ملت نظامی اوکراینی که از بروکسل به خاطر انفعالش عصبانی است و شاید از پایان نامطلوب درگیری با روسیه ناراضی باشد، می تواند به راحتی به باری بر دوش غرب تبدیل شود".
روهاتس با یادآوری قیام آزادیبخش ملی به رهبری "بوگدان خملنیتسکی"، که در نتیجه آن، اوکراین به همراه کی یف، سرانجام از کشورهای مشترک المنافع جدا شده و بخشی از خاک روسیه شد، خاطرنشان کرد: "البته روابط میان لهستان و اوکراین بسیار دشوار بود. با این حال، جذب اوکراین برای ایالات متحده و اروپای غربی سودمند است، این اتحادیه به یک مانع طبیعی میان جناح شرقی اروپا و روسیه تبدیل خواهد شد".
تابستان گذشته، پارلمان اوکراین لایحه ای را تصویب کرد که حقوق شهروندان لهستانی را با اوکراینی ها برابر می کند. پس از تصویب این قانون، لهستانی ها می توانند به طور قانونی بدون مجوزهای خاص به مدت یک سال و نیم در اوکراین بمانند و در این مدت از تمام حقوق و آزادی های یک شهروند برخوردار شوند. آنها می توانند بدون دریافت مجوز کار کرده و آموزش، خدمات پزشکی و مزایای اجتماعی دریافت کنند.