اتفاق عجیبی که اخیرا رخ داده و موجب نمایان شدن بیشتر اختلافات میان اعضای اپوزیسیون ایران در خارج کشور گشته، تقاضای ولیعهد سابق ایران از ایرانی ها برای وکالت سیاسی دادن به او است.
البته بحث وکالت سیاسی گرفتن عجیب نیست و درعلم سیاست متعارف است ولی اینکه آقای رضا پهلوی که خود را ولیعهد میداند چنین چیزی را تقاضا کند عجیب است.
به هر حال در شأن یک ولیعهد و یا یک رهبر سیاسی نیست که به این شکل بخواهد به دیگران بگوید که رهبر جریانی است.
بحث وکالت سیاسی عملا از نظر علوم سیاسی همانا بحث رای دادن مردم به نمایندگان خود در مجالس مختلف در سرتاسر جهان است.
با توجه به اینکه حکومت ها امکان این که در موارد مختلف بخواهند با تک تک مردم مذاکره کنند را ندارند از مردم می خواهند که به نمایندگانی وکالت دهند و این نمایندگان بروند از طرف آنها با حکومت ها مذاکره کنند.
بحث وکالت سیاسی دادن هم شرط و شروط و معیارهایی دارد که بر اساس آن معیار ها باید انجام شود واین گونه نیست که مثلا فردی بیاید و خود را وکیل الرعایا معرفی کند و بعد از همه بخواهد فقط به او وکالت یا رای دهند و افراد و یا گزینه های دیگری در رقابت با او نباشند و حتی طرفداران او بیایند و همه را بخواهند با تهدید و توهین و فحاشی و... وادار کنند که به او وکالت بدهند.
حتی در دوران ارباب - رعیتی در ایران هم چنین نبود.
به هر دلیلی باشد ممکن است برخی خط و مشی و یا اصلا این فرد را به عنوان وکیل سیاسی خود قبول نداشته باشند، آیا حق ندارند به فرد دیگری رای دهند یا اینکه اصلا بگویند ما نمی خواهیم رای دهیم؟
دوما بحث وکالت دادن باید به گونه ای مستند باشد که نشان دهد آیا آنکه به شخصی وکالت می دهد واقعا خود آن فرد است و این که آن ملزومات وکالت دادن را دارد؟
به عنوان مثال می گویم، مثلا در انتخابات برخی می آیند و از یک شهرستان و یا شهر و یا استان و یا ایالت و یا ولایت و یا ... نامزد می شوند.
هم برای رای گیرنده و هم برای رای دهنده شروطی وجود دارد که بر اساس آن فردی می تواند نمایندگی خود را مطرح کند و هم فردی می تواند رای دهد.
مثلا اینکه رای دهنده باید جزو اهالی آن حوزه انتخابیه باشد یا اینکه بررسی شود که فردی چند بار رای نداده باشد یا تقلبی صورت نگرفته باشد یا ...
خب در شرایطی که طرفداران ولیعهد سابق ایران ایجاد کرده اند معلوم نیست آنهایی که به او وکالت می دهند ایرانی هستند یا ایرانی نیستند یا چند نفرشان کلا ایرانی هستند، یا اینکه آیا آنها اصلا واقعا وجود دارند یا اینکه حساب های جعلی و یا ربات های اینترنتی هستند یا اینکه حتی آیا فردی یک بار رای داده یا چند بار با حساب های مختلف یا...
ما در همین چند ماه اخیر دیدیم که صدها هزار حساب جعلی ظرف همین چند ماه در رسانه های اجتماعی ایجاد شد و همه فقط یک محور دروغین را دنبال می کردند و عموما هم نه ایرانی بودند و نه از ایران ونه واقعی.
البته خودشان هم این را به خوبی می دانند و هدف فقط راه اندازی یک هیاهو بیش نیست.
بیشتر هدف مطرح کردن رضا پهلوی است و بس! و اگر وی در مجامع بین المللی جایگاه قابل قبولی داشت قطعا نیاز نداشت که دست به چنین کاری بزند.
پس از شکست پروژه اخیر در سرنگونی نظام جمهوری اسلامی در ایران مخالفین در تلاش هستند خودشان را جمع وجور کنند و اشتباه های محاسباتی خود را تصحیح کنند.
اولین و بزرگترین نقطه ضعف آنها هم نبود یک وحدت و رهبری واحد بوده و هست.
آنهایی که ناظر و درگیر مسائل سیاسی هستند و کم و بیش از جریانات پشت پرده مطلع می باشند به خوبی می دانند که امروزه بسیاری از آنهایی که خود را رهبر اپوزیسیون معرفی کرده بودند، رفته اند برای مجامع جاسوسی صورت حساب صادر کرده اند و تقاضای پول می نمایند و آنها نیز به آنها می گویند شما نماینده معترضین نیستید که به شما بخواهیم پول بدهیم و به همین دلیل جنگی میان آنها راه افتاده تا هر کدام خود را بزرگترین رهبر جریان اعتراضات معرفی کنند تا سهم بیشتر را از پولها دریافت نمایند.
حال یکی می آید و به عملیات جاسوسی و یا تروریستی خود درون کشور استناد می کند و با شمارش آنها صورت حساب صادر می کند که مجامع امنیتی دشمن ملت ایران حسابش را صاف کند و برخی هم با راه اندازی تظاهرات و تجمع های اعتراضی و یکی دیگر با ارائه حساب اینستاگرام و تلگرام و... خود و یکی دیگر با جمع کردن رای اینترنتی و دیگری می خواهد با وکالت سیاسی گرفتن از دیگران و...
یکی می خواهد روی خون جوانان موج سواری کند و دیگری روی خون زن و بچه خودش و یکی دیگر از موهای زنان آویزان شود و دیگری روی احساسات مردم و...
در نهایت هدف همه آنها این است که بگویند ما رهبر این جریان ها هستیم و سهم بیشتر را باید به ما بدهید.
به زبان ساده تر بگوییم، چند تا جوان گول حرف آنها را خوردند و رفتند در خیابان و آنها حالا به دنبال صورت حساب ریختن خون آنها از سازمان های اطلاعاتی دشمن ملت ایران هستند.
به هر حال خوش نشینی در خارج کشور هم هزینه دارد.