در تمام کشورهای جهان سیستم های سیاسی حاکم بر کشورها با دو نوع از مخالفین مواجه هستند: مخالفینی که در صدد انجام تغییرات بدون سرنگونی نظام هستند و مخالفینی که در صدد تغییر کل نظام می باشند.
اما در ایران یک نوع دیگر هم وجود دارند، منافقینی که در صدد نابودی کشور هستند.
در کشورهای دیگر گهگاهی امکان دارد فردی نفوذی از کشورهای دیگر را پیدا کنید که با ظاهر سازی و نفاق خود را اهل آن کشور نشان می دهند اما در راستای اهداف دشمن فعالیت می کنند، معمولا به این افراد جاسوس می گویند .
قرار نیست جاسوس فقط به دنبال جمع آوری اطلاعات از کشوری دیگر باشد بلکه برخی جاسوس ها عموما با هدف نفوذ در میان مردم و ایجاد فتنه فعالیت می کنند، که شاید بتوان گفت این جاسوس ها بسیار خطرناک تر از جاسوس هایی هستند که فقط در صدد جمع آوری اطلاعات می باشند.
بسیاری شاید نام لورانس عرب را شنیده باشند اما نمی دانند وی چه کار کرده است.
توماس ادوارد لورنس که به لورانس عرب یا عربستان هم معروف بود ماموریت داشت تا میان عرب ها نفوذ کند و کاری کند که عرب ها بر علیه عثمانی ها شورش کنند و در نهایت کاری کند که کل سرزمین های عثمانی به دست انگلیس و متحدینش بیافتد.
وی آنقدر خوب زبان عربی را با لهجه های مختلف یاد گرفته بود که وقتی با عرب ها صحبت می کرد هیچ کس متوجه نمی شد که وی عرب نیست و وی هر جا که می رفت ادعا می کرد که مادرش اهل مناطقی از حلب در شمال سوریه بوده و به همین دلیل بور و با ظاهری اروپایی به دنیا آمده است.
البته شریف حسین که حاکم مکه و حجاز بود و فرزندانش وی را می شناختند و تصور می کردند که وی رابط آنها با انگلستان است وهر چه به آنها وعده وعید می دهد همان وعده های انگلستان است و به همین دلیل با او همراه شدند و وی به شریف حسین وعده داده بود در صورت همکاری با انگلستان کشور عربی بزرگ به پادشاهی او تشکیل شود.
جالب این است که همزمان انگلیسی ها آن طرف جزیره عربی در منطقه ای نزدیک به کویت امروزی عبد العزیز بن سعود را مجاب کرده بودند که وی نیز برای آنها همکاری کند.
همان وعده را نیز به (ملک) عبد العزیز دادند.
البته چنین وعده هایی را نیز به رهبران دیگر قبایل عرب در بصره و یمن و مصر و سودان و... داده بودند.
همه قرار بود حاکم کشور بزرگ عرب شوند.
در استانبول هم گروهی از جوانان تحصیل کرده غرب را جمع کرده بودند و حزبی به نام "حزب ترکیه جوان" راه انداخته بودند و آنها را نیز مجاب کرده بودند که دولت عثمانی بسیار عقب افتاده است و باید سرنگون شود و دولت جدیدی در ترکیه بر اساس معیارهای غربی تشکیل گردد.
در این میان هم چندین فرقه ایجاد کرده بودند، فرقه ای که بزرگترین بود و کل سرزمین های عثمانی را سرزمین های دولت ترکیه جدید تلقی می کرد و فرقه ای که غیر ترک ها را باری بر دوش ترک ها می دانستند و باور داشتند که غیر ترک ها را باید از ترکیه جدا کرد تا ترکیه واحد قدرتمند ایجاد گردد و اینها نیز به دو گروه تقسیم شده بودند گروهی که به دنبال اخراج غیر ترک ها از سرزمین های ترک بودند و گروهی که به دنبال استقلال دادن به اینها در بخش هایی از سرزمین های ترکیه که عموما سرزمین های بلا استفاده بود مانند صحرای جزیره العرب بودند.
لورانس عرب در یکی از گزارش های خود انگلیسی ها را از حمله به جزیره العرب بر حذر داشته و گفته بود که اگر اروپایی ها به این سرزمین که برای مسلمانان مقدس است حمله کنند آن وقت همه مسلمانان متحد می شوند و تنها راه تسلط بر این سرزمین ها ایجاد نفاق و تفرقه فی ما بین آنها است.
در نهایت هم همین شد.
عملا اینها به امید اینکه یک کشور بزرگ عربی ایجاد کنند بر علیه عثمانی جنگیدند.
در نهایت دولت عثمانی هم به دلیل اینکه ضربه را از درون خورد متلاشی و نابود شد و وقتی که عرب ها تقاضای ایجاد دولت واحد عربی شدند انگلیسی ها آنها را به جان هم انداختند و پس از جنگ های متعدد برای اینکه میان آنها صلح برقرار کنند به همراه چند کشور دیگر به عنوان دولت های قیم ورود کردند و قیم این کشورها شدند.
بعدها معلوم شد که در توافقی محرمانه که به نام توافق “سایکس پیکو” معروف بود آنها با فرانسوی ها کل سرزمین های عثمانی را میان همدیگر تقسیم کرده بودند و سهم هر کدام مشخص بود.
وقتی که جامعه ملل متحد می خواست حق قیمومیت را به انگلستان و فرانسه بدهد از عبارت های تحقیر آمیزی درباره اعراب استفاده کرد.
جامعه ملل متحد اعراب را انسان های غیر عاقل تلقی کرد که اگر قیمی بالاسر آنها نباشند به جان هم می افتند و همدیگر را تکه پاره می کنند.
صفت هایی در این جریان استفاده شده که بر اساس آن مردمان این کشورها همه به عنوان انسان های محجور تلقی شده اند که نیاز به قیم دارند.
البته صفت محجور برای کسی که عقل اش را دست انگلستان و فرانسه داده و موجب تکه پاره شدن سرزمین خود شده، صفتی چه بسا محترمانه نیز محسوب می شود.
هیچ انسان عاقلی بدون فکر کردن کاری نمی کند که موجب آن شود که کشورش نابود گردد، مثل این می ماند که شما روی شاخه ای از درختی نشسته باشید و از بالا تلاش کنید تنه آن را بشکنید.
امروزه هم مشاهده می کنیم همان نفاق گران به شگرد های نوین متوسل شده اند و با نفوذ در میان مردم و ملت ایران دقیقا کاری را می کنند که همان لورانس عرب بیش از صد سال پیش با عرب ها کرد.
رسانه های عمومی و اجتماعی تبدیل شده اند به ابزار آنها و خوب توانسته اند تعداد زیادی را آموزش بدهند که به زبان فارسی حرف بزنند و بنویسند و در رسانه های گروهی فضاسازی رسانه ای کنند.
متاسفانه برخی وطن فروشانی هم که آن طرف آب رفته اند در ابتدا تصور می کردند که آن طرف چه بهشتی در انتظارشان است ولی با جهنمی مواجه شده اند که در آن مجبور هستند ناموس خود را نیز برای مشتی دلار به شیطان بفروشند.
در پایان هم بد نیست اشاره کنم، منظور بنده اینجا افرادی نیست که مطالبات به حق دارند و اعتراض های به حق می کنند، این حق مسلم هر انسان است و در قانون اساسی ایران نیز این حق محترم شمرده شده، منظور افرادی هستند که می خواهند از آب گل آلود ماهی بگیرند، افرادی که آن طرف آب نشسته اند و وعده وعید های آنچنانی گرفته اند و برای تحقیق اهداف خود حاضر می باشند جوانان مملکت را به آب و آتش بیاندازند، افرادی که برای اینکه آمریکا بتواند در مذاکرات از ایران امتیاز بگیرد، یا عربستان سعودی قدرت چانه زنی اش را افزایش دهد یا اسرائیلی ها آسوده بخوابند، حاضر هستند با انواع حقه ها و کلک ها جوانان ایرانی را گمراه کنند وبه خاک و خون بکشند.