اسپوتنیک - یکی دو سال پیش وقتی که ایران تفاهمنامه 25 ساله با چین به امضا رساند برخی درون ایران قیامت به پا کردند، که بیایید و ببینید چه شده ایران را به چین فروختند.
آیا به یاد دارید؟
همان زمان هم بنده در اسپوتنیک چند مقاله نوشتم و تاکید داشتم که چنین نیست و نباید تحت تاثیر فضاسازی رسانه ای غربی ها و دشمنان ملت ایران قرار بگیرید چرا که امضای چنین تفاهم نامه ای به نفع ما است.
آمریکایی ها و متحدین شان با استفاده از ابزار فضا سازی رسانه ای مخصوصا در شبکه های اجتماعی کاری کردند که فضایی بسیار منفی در رابطه با این تفاهم نامه به راه افتاد و بسیاری از مسئولین ایرانی از ترس تخریب داخلی در این باره عقب نشینی کردند.
حتی وقتی که بحث امضای تفاهم نامه مطرح شده بود از چینی ها خواستند که صدایش را در نیاورند مبادا فضای داخلی کشور به هم بریزد.
وقتی که دولت سیزدهم سر کار آمد و اعلام کرد سیاست اش تحکیم روابط با شرق است، باز هم سر و صدای همان ها در آمد که بیایید و ببینید همه چیز را دارند به روسیه و چین واگذار می کنند.
هر چه قدر هم گفتیم تحت تاثیر القاءات رسانه ای دشمنان ملت ایران قرار نگیرید، بسیاری انگار هیپنوتیسم شده بودند و فقط آنچه را که دشمنان ملت ایران می گفتند طوطی وار تکرار می کردند.
نمی توان انکار کرد که فشارهای داخلی خود به خود روی تصمیم سازی کلان مملکت تاثیر می گذارد و بسیاری از مدیران ارشد و سیاست مداران هر چه قدر هم که متوجه باشند تصمیم صحیح کدام است ولی در نهایت تسلیم فشارهای روانی داخلی می شوند و در اجرای تفاهم نامه ها تعلل می کنند و همین اتفاق برای چینی ها رخ داد.
علیرغم امضای تفاهم نامه همکاری ایران با چین اما وقتی که کار به پای اجرا می رسید بسیاری از مدیران در یاران در اجرای تفاهمان تعلل می کردند مبادا مورد انتقاد "اقلیت های هوچیگر" قرار گیرند.
دشمنان ملت ایران هم با استفاده از ابزار رسانه های اجتماعی و روبات های گروهی و عوامل کاذب فضای مجازی فضاسازی ای را در فضای رسانه های اجتماعی ایجاد می کردند که بسیاری از مدیران و مردم تحت تاثیر قرار گیرند و تصور کنند که کل جامعه در مقابل آنها قرار دارند.
از سوی دیگر طرف مقابل که در این باره چین می باشد هیچ وقت تصمیم گیری اش را بر اساس احساسات و یا فضاسازی های رسانه ای نمی گیرد، بلکه بر اساس منافع ملت چین تصمیم می گیرد و طبق اصول سیاست که در آن همیشه باید همه درب ها را باز کرد امروزه مشاهده می کنیم که چینی ها به سمت ایجاد کانال های جدید روابط با دیگر کشورهای منطقه رفته اند.
حالا که اینجور شده صدای بسیاری در آمده که ای وای بیایید و ببینید چینی ها ما را دور زده اند و رفته اند با عرب ها بسته اند.
تا حدی این جریان گسترش پیدا کرده که حتی امروز صبح رفته بودن نانوایی برای خرید نان در صف نانوایی مردم درباره آن حرف می زدند.
خوب آخر تکلیف خودتان را هم روشن نمی کنید.
آیا می خواهید با چین رابطه استراتژیک و صمیمی داشته باشید یا نه؟
طبق همه اصول سیاسی روابط کشورها بر اساس منافع کشورها ترسیم می گردد و همانگونه که ما به فکر منافع خودمان هستیم طرف های دیگر هم به فکر منافع خودشان هستند.
کشورهای بزرگ هیچ وقت بر اساس احساسات کاری را انجام نمی دهند و اینگونه نیست که بیایند و بگویند از این کشور خوشم می آید پس با آن رابطه برقرار می کنم یا از آن کشور خوشم نمی آید و یا اینکه با رفیق من رابطه خوبی ندارد پس من هم با آن کشور رابطه بر قرار نمی کنم.
کشورها می آیند و می سنجند که منافعشان چه اقتضا می کند، با کدام کشورها رابطه داشته باشد به نفعشان است و در نهایت می روند و با آن کشورها رابطه برقرار می کنند.
در برخی شرایط هم ممکن است بنا به اقتضای شرایط بین المللی مجبور باشند با یکدیگر رابطه برقرار کنند.
یعنی مثلا آمریکا می آید و هم ایران و هم روسیه را تحریم می کند و ایران و روسیه و چین را به عنوان سه ضلع مثلث دشمن وهدف خود معرفی می کند، آنوقت دیگر چین و روسیه و ایران حتی اگر هم در برخی موارد با هم همراه نباشند مجبور می شوند با هم متحد شوند تا در مقابل دشمن بایستند.
در باره چین هم باید درک کرد امروزه چین روی دو محور کار می کند، یکی همراهی با ایران و روسیه برای مقابله با آمریکا و دیگری شکستن صف متحدین آمریکا و ورود به حیاط خلوت آمریکا.
به این ترتیب نباید تصور کرد در صورتی که چین و یا روسیه و یا ... می آیند و با عربستان سعودی که در حال حاضر در موقعیت دشمن ما قرار دارد و دیگر کشورهای عرب منطقه، رابطه استراتژیک برقرار می کنند و یا تفاهم نامه امضا می کنند، یعنی آنها ما را دور می زنند، در واقع آنها در حال دور زدن آمریکا هستند و نه ایران، منافع استراتژیک اینها در رابطه با ایران سر جای خود هست و اینها به خوبی می دانند که ایران متحد بالقوه استراتژیک آنها در مسیر مقابله با آمریکا است، مهم این است که ما متوجه این جریان باشیم.
ما باید خوشحال باشیم که رفیقمان رفته پشت جبهه دشمن و در حیاط خلوت دشمن نفوذ کرده.