به گزارش اسپوتنیک، حدود دو هفته پیش آقای علی باقری کنی مذاکره کننده ارشد ایران به وین سفر کرد و طی ملاقات هایی که با مقامات سازمان بین المللی انرژی هسته ای داشتند توافقاتی انجام شد که بر اساس آن با بود کارشناسان آژانس برای انجام تحقیقات و حل و فصل اختلافات تا آخر ماه میلادی جاری به ایران سفر کنند.
طبق اخبار جسته گریخته توافق های نا نوشته ای حدود دو سه ماه پیش در آخرین جلسه های گفتگوهای وین انجام شده بود که بر اساس آن بنا بود که این مذاکرات پس از پایان انتخابات میان دوره ای کنگره آمریکا از سر گرفته شود و پیش بینی می شد توافقاتی انجام شده که چون دولت آمریکا نمی خواهد روی انتخابات تاثیر گذار باشد از همه خواسته منتظر پایان انتخابات باشند.
مهم ترین این توفقات هم باز کردن سریع فضای صادرات وفروش نفت ایران و بازگشت پولهای بلوکه شده این کشور به حساب می آید.
همچنین طبق این توافق بنا بر این بود که بخش های زیادی از تحریم ها بر علیه ایران رفع گردد وتضمین های لازم به ایران اعطا گردد که این تحریم ها باز نخواهند گشت.
گره اصلی امضای این توافق هم ادعاهای واهی آژانس بین المللی انرژی هسته ای بر علیه ایران بود که خوب ظاهرا برنامه ریزی شده بود همزمان با امضای توافق این گره هم باز شود.
به یکباره اروپایی ها و آمریکایی ها زیر میز توافقات زدند و با پیش بردن قطعنامه شورای حکام بر علیه ایران همه چیز را به هم زدند.
حال بسیاری سوال می کنند چرا چنین شده؟
بدیهی است آنچه امروزه برای اروپایی ها امری حیاتی است بحث بقای آنها در زمستان می باشد و علیرغم همه ادعاهای آنها مبنی بر اینکه انبارهایشان پر از سوخت است ولی همه می دانند مشکل اصلی مقدار سوخت ذخیره شده نیست بلکه قیمت آن است و قیمت این سوخت تا زمانی که فضای روانی بازار آرام نشود بالا خواهد ماند.
فضای روانی بازار هم فقط با یک شوک روانی مانند بازگشت ایران به بازار تغییر خواهد کرد.
مضاف بر همه اینها با توجه به بازار تشنه ایران برای محصولات اروپایی، ایران می تواند یک روزنه نفس کشیدن برای آنها به حساب آید.
البته برای آمریکایی ها خیلی مهم نیست چه بلایی بر سر اروپایی ها می آید و عموما شرکت های نفتی و تسلیحاتی آمریکا دولت بایدن را تحت فشار قرار می دهند که به هیچ وجه توافقی که موجب پایین آمدن قیمت سوخت در جهان و یا اینکه موجب متوقف شدن جنگ در اوکراین گردد را قبول نکنند.
اگر چنین شود دیگر آمریکایی ها نخواهند توانست گاز مایع خود را هشت برابر قیمت گاز روسیه به اروپایی ها بفروشند و کمپانی های تسلیحاتی آمریکایی بازارهای فروش سلاح خود را از دست خواهند داد.
کار حتی به جایی رسیده که آمریکایی ها و انگلیسی ها دست به اقدامات تروریستی مانند منفجر کردن خط انتقال گاز روسیه به اروپا زدند تا همه امیدهای اروپایی ها برای دسترسی به گاز ارزان قیمت روسیه را از بین ببرند.
مساله دیگر که وجود دارد این است که آمریکایی ها و اروپایی ها تصور نمی کردند که بتوانند فضای داخلی ایران را به هم بزنند و آشوب به پا کنند و حالا تصور می کنند که با توجه به این شرایط برگه های برنده ای در اختیار دارند که می توانند از آنها در مذاکرات استفاده کنند.
آنها باور دارند که در مذاکرات قبلی برگه های قابل قبولی برای وادار کردن ایران به پذیرش خواسته هایشان نداشتند و حالا نباید بر آن اساس با ایران توافق کنند بلکه شاید بتوانند امتیاز های بیشتری بگیرند.
مساله دیگری که وجود دارد این است که سیاست مداران آمریکایی باور نداشتند که نتیجه انتخابات کنگره به شکلی که در حال حاضر شده باشد و تصور می کردند که شکست دمکرات ها در انتخابات بسیار سخت خواهد بود.
طبق نظر اکثر کارشناسان متخصص در امور آمریکا دلیل اصلی شکست جمهوریخواه ها در انتخابات آمریکا حضور شخص ترامپ پشت برخی کاندیدا ها بود و نه محبوبیت دمکرات ها، این انتخابات نشان داد که درصد نفرت از ترامپ در آمریکا آنقدر بالا است که حتی اگر مردم از دمکرات ها راضی نباشند اما حاضر نخواهند بود به کاندیداهایی که ترامپ پشتشان است رای دهند.
خوب آمریکایی ها باور دارند که در گفتگوهای دو سه ماه پیش خود با ایران امتیاز های زیادی را از دست دادند چون شرایط سیاسی داخلی خودشان را بر آورد نکرده بودند وحالا باید به سمت امتیاز گیری بیشتر از ایران بروند.
همه اقدامات اروپایی ها و آمریکایی ها از ایجاد چتر حمایتی برای آشوب ها درون ایران گرفته، (قبل از ادامه تاکید می کنم اعتراض های مردمی درباره مسایل اجتماعی و یا اقتصادی ویا ... خود که طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به صورت مسالمت آمیز حق آنها است را نمی گویم، بلکه اعمال آشوبگرانه که با سوء استفاده از احساسات مردم انجام می شود را می گویم)، ووادار کردن آژانس برای به هم زدن توافق خود با ایران و یا تحریم های جدید و فشارهایی که بر علیه ایران اعمال می گردد همه برای این است که اینها بتوانند برگه هایی را جمع کنند تا در مذاکرات آتی از آنها استفاده کنند واز ایران امتیاز بگیرند.
در مقابل هم باید توجه داشت این سیاست، یعنی تصور اینکه می توان برگه های جدیدی را جمع کرد و بعد از ایران امتیاز گرفت، به صورت تاریخی نشان داده که هیچ وقت در مورد ایران نتیجه بخش نیست وهمیشه در نهایت این غربی ها بودند که از بابت این سیاست ها متضرر شده اند.
قطعا ایران منتظر می ماند که اینها همه برگه هایشان را جمع کنند و در نهایت همه را با هم برای آنها بسوزاند، ایران ثابت کرده که در شطرنج سیاست بسیار حرفه ای است.