در این مطلب آمده است که از ابتدای عملیات ویژه روسیه، حدود هفت و نیم میلیون نفر وارد شده اند. بر مبنای برآوردهای حدودی دولت در حال حاضر یک و نیم میلیون نفر از این افراد در لهستان ساکن هستند. همچنین تا قبل از عملیات ویژه حدود یک و نیم میلیون اکراینی در لهستان زندگی می کردند.
مولفان این مقاله می نویسند: "آنجه گفتمان بخش های مختلف کلاس متوسط و قسمت های مختلف جامعه را متحد می کند، این است که ایشان نگرانی در خصوص از دست دادن اولویت در زمینه ارائه امتیازات و خدمات دولتی(بهداشت و درمان، آموزش) می باشند". همچنین تاکید می شود که شهروندان لهستان ازاین مطلب خوششان نمی آید که اکراینی ها از برنامه های اجتماعی همچون پرداخت های ماهانه به فرزندان به بلوغ نرسیده خانواده ها که قبلا تنها متعلق به شهروندان کشور بوده است، بهره مند می شوند.
در این مقاله اذعان می شود :" این نظر وجود دارد که آوارگان اکراینی که به سخاوت از آنها حمایت شده است، بعدا نخواهند خواست که به خانه برگردند".
نویسندگان این مقاله تاکید می کنند که "بیش از بیست داستان تکراری را شمردیم که از همسایه ها ، آشنایان، آرایشگرها و غیره شنیده بودند" که به این مسئله مربوط می شوند که اکراینی ها "برای دسترسی به مدارس، مهدهای کودک، مراکز آموزشی برای کودکان خردسال و پزشکان دارای برتری می باشند و در مورد شرایطی که وقتی اکراینی ها به ظاهر بابت خدمات دریافتی پول پرداخت نمی کنند، از امتیازات سوءاستفاده می کنند ".