برخی این سوال را مطرح کردند که آیا ایران توان مقابله به مثل دارد که وزیر خارجه ایران چنین اظهاراتی را مطرح کرده؟
واکنش اروپایی ها نسبت به اظهارات آقای امیر عبداللهیان به نوعی نشان می دهد که آنها هم از واکنش ایران واهمه دارند و عملا آنها می دانند ایران می تواند واکنش نشان دهد و برایشان مشکل ایجاد کند.
اما این واکنش ها چه می تواند باشد؟
خوب این واکنش ها می تواند متفاوت باشد.
یکی اینکه امروزه به دلیل شرایط بسیار بغرنج کشورهای اروپایی و تبعیت چشم بسته سران این کشورها از آمریکا اوضاع در این کشورها بسیار بحرانی است و هر لحظه بیم آن می رود که اعتراضات خیابانی بر علیه سیاست های دولت های این کشورها در سرتاسر اروپا و حتی آمریکا شروع شود.
خوب ساده ترین آن این است که ایران همانطور که کشورهای غربی روی شبکه های اجتماعی درحال شعله ورکردن اعتراضات در ایران دارند ایران هم از همان بستر ها برای تحریک مردم در اروپا و آمریکا بر علیه دولت ها استفاده کند.
اگر آنها می توانند چهار پنج هزار نفر را در آلبانی جمع کنند تا با ایجاد حساب های کاربری کاذب فضای داخلی ایران را مسموم کنند، ایران هم می تواند چهل پنجاه هزار نفر را مامور انجام چنین کارهایی کند وحتی می تواند از مخالفین دولت آلبانی حمایت مالی کند تا دولت فعلی را سرنگون کنند.
همچنین ایران می تواند همانگونه که کشورهای اروپایی فضای مناسب برای مخالفان ایرانی فراهم می کنند فضای مناسب برای گروه های مخالف سیاست های دولت های اروپایی و یا آمریکا فراهم کند و یا از آنها حمایت مالی کند تا در آمریکا و اروپا بتوانند کار کنند.
بر کسی پوشیده نیست که مجموعه های معترض برای انجام اعتراض های خود به پول نیاز دارند و هر چه قدر هم اوضاع مالی ایران خراب شود ولی اینقدر پول دارد که بتواند از اینها حمایت کند.
هنوز شاید آمریکایی ها ماجرای حمایت عربستان سعودی از شکایت ترامپ در انتخابات را فراموش نکرده اند و خوب ایران هم به هر حال آدم های خودش را برای حمایت از گروه های مخالف از دولت فعلی آمریکا و یا دولت های اروپایی دارد و با حمایت از گروه های سیاسی مخالف دولت های این کشورها می تواند موجبات سرنگونی آنها را فراهم کند.
اگر مقداری جلوتر برویم می بینیم که نیروهای آمریکایی و اعضای ناتو در بسیاری از کشورها حضور دارند، جاهایی که ایران می تواند با حمایت مالی و یا تسلیحاتی از گروه های مخالف حضور آنها زمینه شکار نیروهای آمریکایی و یا اروپایی را فراهم کند و یا منافع اقتصادی آنها را تهدید کند.
به عنوان مثال می گویم از سوریه و عراق گرفته تا لیبی و دیگر کشورهای آفریقایی.
یا حتی پا فراتر اگر بگذاریم می دانیم که امروزه ایران سد اول عبور ملیون ها مهاجر از افغانستان و پاکستان و دیگر کشورهای شرق آسیا به سمت اروپا به شمار می آید، کافی است ایران فقط جلوی عبور آنها به اروپا را نگیرد.
یا می دانیم که امروزه ایران سد راه ترانزیت مواد مخدر به اروپا شده، کافی است که ایرانی ها فقط به خود دردسر مقابله با عبور این مواد را ندهند و فقط جلوی ورود این مواد به کشور را بگیرند.
البته همین ماجرا می تواند درباره کشورهای عرب حوزه خلیج فارس که روی ایجاد آشوب در ایران سرمایه گذاری می کنند نیز صدق کند.
حتی شاید بتوانیم بگوییم به هم زدن آسایش اینها برای ایران بسیار بسیار راحت تر از مقابله به مثل با اروپایی ها می باشد.