حمله ای که بسیاری از مردم شهرهای اوکراین را وادار کرد شب را تا صبح در پناهگاه ها و زیرزمین ها سپری کنند.
از ابتدای شروع عملیات ویژه تا به امروز روسیه بسیار تلاش کرد که مردم اوکراین کمترین آسیب را بابت ماجراجویی های نئونازی ها و زلنسکی ببینند و خوب طبیعتا اینها به همراه متحدین غربی شان نهایت سوء استفاده را از این حسن نیت روسیه نشان دادند.
برای همه هم واضح است دلیل اینکه روسیه تلاش داشت و تلاش دارد که شهروندان معمولی اوکراین کمترین آسیب را ببینند جدا از بحث انسانی و مسایل بشر دوستانه این است که روسیه به مردم اوکراین به عنوان خودی نگاه می کند و نه دشمن و مشکل روسیه با مردم اوکراین نیست بلکه با نئونازی ها به رهبری زلنسکی است.
اما به هر حال به نظر می رسد وقت آن هم رسیده که مردم اوکراین هم به فکر باشند که تا کی می خواهند حضور این نئونازی ها را تحمل کنند.
شاید برخی مردم اوکراین متوجه جریان نباشند اما طی یکی دو هفته اخیر بحث های زیادی درباره اینکه ضرورت دارد بحران اوکراین از طریق مسالمت آمیز و مذاکره و گفتگو حل و فصل شود مطرح شده بود.
در واقع دیگر شرایط جهانی و مخصوصا شرایط اروپا به گونه ای نیست که بخواهند به حمایت از ماجراجویی های زلنسکی و نئونازی ها ادامه دهند و برخی بحث ها درباره اینکه آمریکا و روسیه باید بنشینند و راه حلی برای این ماجرا پیدا کنند مطرح شد.
آقای بایدن هم در گفتگویی مطبوعاتی احتمال دیدار خود با پرزیدنت پوتین در صورتی که هر دو در اجلاس گروه بیست حضور داشته باشند را غیر محتمل ندانست.
مشاور امنیت ملی کاخ سفید هم هفته گذشته درباره ضرورت حل بحران از طرق دیپلماتیک صحبت کرده بود.
در همین حین بود که زلنسکی به یکباره اظهار داشت که حاضر نیست با پرزیدنت پوتین گفتگو کند ومنتظر رئیس جمهوری بعدی روسیه خواهد ماند.
این در حالی است که اصلا کسی زلنسکی را به حساب نیاورده بود و بحث میان بزرگان با هم بود چون همه به خوبی می دانند زلنسکی در این معادله یک مهره بیش نیست و هر وقت آمریکا تصمیم بگیرد دیگر وجود او بی فایده است کارش تمام است و وی در حد و قواره ای نیست که بخواهد از دستورات آمریکا سرپیچی بکند.
در واقع به همین دلیل هم هست که همه بحث گفتگو میان روسیه و آمریکا را مطرح می کنند چون آنچه امروز در اوکراین می گذرد جنگ میان روسیه از یک طرف و ناتو از طرف دیگر می باشد و زلنسکی اوکراینی ها را به پیاده نظام آمریکا در این جنگ تبدیل کرده و بس.
زلنسکی شرایطی ایجاد کرده که اگر منافع آمریکا اقتضا کند همه اوکراینی ها باید بمیرند و اگر اقتضا کند فعلا بخشی می توانند زنده بمانند.
ماجرای حمله تروریستی به پل کرچ هم در واقع به این دلیل بود که نئونازی ها بخواهند بگویند ما هم هستیم.
آنها به خوبی می دانستند هدف قرار دادن خاک روسیه با واکنش شدید این کشور مواجه خواهد شد و دروازه های جهنم ممکن است برایشان باز شود اما اصرار داشتند تا جان مردم اوکراین را به خطر بیاندازند و این کار را کردند.
همه کارشناسان به خوبی می دانند که هنوز روسیه از کمتر از ده درصد توانمندی های نظامی خود استفاده کرده در حالی که طرف مقابل یعنی آمریکا و ناتو تمام توان خود را در معرکه گذاشته اند.
اگر هم روسیه تا به حال اهداف زیر بنایی اوکراین را نابود نکرده به این دلیل نبوده که اطلاعات این اهداف را نداشته و یا توان نابودی آنها را نداشته، بلکه به این دلیل بوده که روسیه به دنبال نابودی زیربناهای اساسی و ملزومات زندگی برای مردم اوکراین نبوده.
همانگونه که قبلا نیز مطرح کردم، مردم اوکراین از نظر روسیه دشمن نیستند بلکه نزدیکانی هستند که امروز در ستم نئونازی های نوین اسیر شده اند و باید آنها را نجات داد.
اگر شما به روسیه سفر کنید مشاهده می کنید که صدها هزار و یا شاید چندین ملیون شهروند روس هستند که وابستگان اوکراینی دارند و بر عکس، به هر حال نباید فراموش کرد که اوکراین قرن ها بخشی از خاک روسیه بوده.
عملیات اخیر روسیه و ضربات مهلک و دقیقی که به زیربناهای استراتژیک اوکراین وارد شده نشان می دهد روسیه بانک بزرگی از اهداف در اوکراین دارد که هنوز هدف قرار نداده اما توان نابودی آن را دارد و سر به زنگاه ممکن است همه این اهداف ظرف یک شبانه روز هدف قرار گیرد و دیگر اوکراین چیزی به عنوان زیر بنا برای وجود نداشته باشد.