تصور اینکه ترکیه که عضو ناتو می باشد بدون اجازه و هماهنگی با آمریکا و همچنین اسرائیل که وجود اش گروی حمایت آمریکا است از آذربایجان حمایت کرده باشند تا غره باغ را پس بگیرد تصوری ساده لوحانه بیش نیست.
در واقع آنها کاری کردند که فضای سیاسی ارمنستان ابتدا به سمت موضعی مغایر با همکاری های ارمنستان با ایران و روسیه برود تا ارمنستان حمایت روسیه و ایران را نداشته باشد و سپس از آذربایجان حمایت کردند تا به ارمنستان حمله کند و اگر در نهایت ورود روسیه و ایران به ماجرا نبود قطعا طرح اصلی یعنی حد اقل تصرف کل جنوب ارمنستان واتصال باکو به نخجوان میسر شده بود.
قطعا هم این ماجرا موجبات محاصره ارمنستان و در نهایت تصرف کل آن را نیز فراهم می کرد.
امروزه هم اگر هنوز آذربایجان و ترکیه و اسرائیل در شروع عملیات خود برای تصرف خط موسوم به زنگزور مردد هستند دلیل اصلی اش این است که هنوز مطمئن نیستند ایران و روسیه تا چه حد حاضر می باشند مستقیم وارد ماجرا گردد و آیا ممکن است به یکباره ایران تصمیم بگیرد برای تامین منافع استراتژیک خود وهمچنین حمایت از مردم ارمنستان وارد خاک ارمنستان شود یا نه؟
گذشته از همه مسایل نباید فراموش کرد همانگونه که ملت آذربایجان پاره تن ملت ایران هستند ملت ارمنستان هم پاره تن ملت ایران هستند و ایران به عنوان پدر بزرگتر هیچوقت می تواند بپذیرد که یکی از فرزندانش به سمت نابودی فرزند دیگری برود.
ارمنستان تقاضای فعال سازی پیمان امنیت جمعی را داشته ولی دلیل اینکه کشورهای عضو این پیمان در اجرای این پیمان مردد بودند نامشخص بودن موضع دولت ارمنستان در راستای همکاری با شرق و یا غرب است.
منافع استراتژیک کشور ارمنستان با توجه به موقعیت ژئوپولیتیک آن اقتضا می کند تا ارمنستان در ائتلاف با روسیه و ایران باشد و نه در ائتلاف با غرب.
تا زمانی که این ائتلاف به صورت روشن وجود داشت ما مشاهده می کنیم حتی بحث بازپس گیری قره باغ هم اتفاق نیافتاد و فقط زمانی آذربایجان اقدام به حمله به قره باغ کرد که متوجه اشتباه استراتژیک ارمنستان در رفتن به سمت ائتلاف با غرب شد.
امروزه هم غرب گراهای ارمنستان در حال اجرای یک بازی خطرناک هستند که می تواند موجودیت کل ارمنستان را به خطر بیاندازد.
مطمئن باشید سر به زنگاه نه آمریکا و نه کشورهای اروپایی به داد ارمنستان خواهند رسید و تنها امید مردم ارمنستان امروزه همان همکاری با روسیه و ایران است.
نباید تصور کرد با توجه به اینکه روسیه امروزه درگیر عملیات ویژه خود در اوکراین می باشد نمی تواند از متحد خود دفاع کند.
روسیه تا به حال کمتر از 10 درصد نیروهای خود را درگیر عملیات ویژه در اوکراین کرده و بقیه را آماده مقابله با تهدید های بعدی آمریکا نگه داشته، و بالطبع در صورتی که متحد اش، ارمنستان مورد تهدید قرار بگیرد میتواند بسیار سریع وارد عمل شود و از آن دفاع کند.
نکته بسیار ظریف در ماجرا همین عبارت "متحد" است، یعنی نباید اینگونه باشد که غرب گراها به سمت همکاری با غرب بروند ولی فقط زمانی که امنیت و موجودیت این کشور در خطر است به فکر همکاری با روسیه ویا ایران باشد.
البته دولت ارمنستان علاوه بر فعال سازی پیمان امنیت جمعی همچنین این امکان را دارد تا طبق مقررات بین المللی از ایران هم تقاضای کمک کند تا ایران نیروهای حافظ صلح و مستشاران نظامی خود را به این کشور اعزام کند و به نیروهای ارمنی در حفظ امنیت و موجودیت کشور خود کمک کند که به نظر می رسد این ماجرا هم می تواند بسیار مناسب باشد مخصوصا که نیروهای ایرانی در حال حاضر در مرزها مستقر هستند و اگر چتر سیاسی مناسب فراهم شود ظرف چند ساعت می توانند وارد ارمنستان شوند و جلوی همه توطئه هایی که موجودیت ارمنستان و ارامنه را تهدید می کند بگیرند.
به هر تکرار می کنم ملت ارمنستان هم پاره تن ملت ایران می باشد وقطعا ایرانی ها بیش از دیگر کشورهای جهان دلواپس آنها هستند، مضاف بر اینکه منافع استراتژیک ایران و روسیه امروزه اقتضا می کند تا ایران و روسیه جلوی توطئه های آمریکا و اسرائیل در این منطقه را بگیرند و با توجه به اینکه منافع استراتژیک ایران امروزه با منافع موجودیتی ارمنستان گره خورده یکی از بهترین گزینه ها برای دولت ارمنستان تقاضای کمک از ایران می باشد.