اسپوتنیک - البته ایران هم در پاسخ تاکید کرده که چنین متنی تهیه نشده و اتحادیه اروپا فقط نقش هماهنگ کننده را دارد نه تصمیم گیرنده و کلا در جایگاهی نیست که بخواهد پیش نویس متنی را بدون هماهنگی و پذیرش اطراف مرتبط تهیه ویا به آنها تحمیل کند.
اگر بیشتر بخواهیم جریان را باز کنیم باید بگوییم این ایران است که باید در زمینه پذیرفتن بازگشت آمریکا به برجام نظر بدهد وبقیه اعضای برجام در این باره هیچ کاره هستند.
طبق مقررات بین المللی تحریم های آمریکا بر علیه ایران هیچ محمل قانونی ندارد و ایالات متحده نمیتواند قوانین داخلی خود را بر دیگران تحمیل کند و با توجه به اینکه طبق مصوبه 2231 شورای امنیت ایران ذیل تحریم های شورای امنیت نیست عملا هیچ تحریم بین المللی بر علیه ایران وجود ندارد.
اگر بقیه اعضا خواهان اجرای برجام می باشند به سادگی همه می توانند به تعهدات خود طبق برجام عمل کنند و ایران هم به برجام عمل کند و کلا ایالات متحده کنار بماند، فراموش نکنید هم ایران هم 1+4 هنوز در برجام هستند، فقط مشکل در این است که کشورهای اروپایی به رغم اینکه اسما در برجام هستند ولی اختیارشان دست خودشان نیست.
گفتگوهای موسوم به گفتگو های وین عملا به این دلیل راه افتاد که آمریکا در اجرای قطعنامه 2231 شورای امنیت سنگ اندازی می کرد و مدعی تقاضای بازگشت به برجام بود.
طبق توافق برجام هر عضوی که در این توافق است هر وقت بخواهد می تواند از آن خارج شود و ترامپ هم از همین بند استفاده کرد ولی بحث بازگشت به برجام مساله دیگری است.
اگر آمریکا می خواهد به برجام برگردد باید بقیه اعضا مخصوصا ایران بازگشت آمریکا را بپذیرند و طبیعی است که این بازگشت نمی تواند مانند خروج آمریکا از برجام راحت باشد.
حد اقل چیزی که آمریکایی ها باید انجام دهد این است که تضمین دهند کارهایی که قبلا انجام دادند را انجام نخواهند داد و در اجرای برجام سنگ اندازی نخواهند کرد.
اینکه دولت آمریکا دولتی ضعیف است و نمی تواند اراده خود را درون آمریکا اعمال کند و یا اینکه طبق قوانین آمریکا رئیس جمهوری بعدی می تواند آنچه را که رئیس جمهوری فعلی پذیرفته رد کند، مساله ای نیست که به ایران ربط داشته باشد، مشکل دولت آمریکا است که خودش باید آن را حل کند.
اگر دولت آمریکا در جایگاهی قرار ندارد که بتواند تضمین دهد که معاهده ویا توافقی را می تواند در آینده اجرا کند بهتر است کلا وارد معاهدات و توافقات بین المللی نشود.
آیا آنها هم می پذیرند که ایران بیاید و بگوید خوب تصمیم دولت فعلی ربطی به دولت بعدی ندارد و هیچ تعهدی نمی دهیم که دولت بعدی به توافق پایبند بمانیم؟
کلا توجه داشته باشید که ایران قبل از انقلاب عضو معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای شده، اگر منطق آمریکایی قابل قبول باشد پس ایران هم حق خواهد داشت که از این معاهده خارج شود چون کلا حتی نظام تغییر کرده و فقط در شرایطی به این معاهده برگردد که عضویت اش در معاهده منافع ملی آن را تامین کند نه اینکه این معاهده به ابزاری در دست دشمنان برای فشار آوردن وتحریم ایران تبدیل شود.
یا حد اقل بازگشت به معاهده را منوط به عضویت همه کشورهای منطقه (علی الخصوص اسرائیل) در این معاهده و بازرسی متقابل و مشابه سازمان بین المللی انرژی هسته ای از تاسیسات هسته ای اسرائیل را شرط کند.
امروزه هم وقتی ایران اصرار بر رفع کامل وعملی تحریم ها و همچنین دریافت تضمینهای لازم از آمریکا دارد در واقع حد اقل حق خود را مطالبه می کند و نه حتی حد وسط.
اگر بنا به تقاضای بیش از حد اقل حق ایران بود احتمالا ایران باید حد اقل تقاضا می کرد که ایالات متحده برای تحریم های غیر قانونی وغیر انسانی که بر علیه ایران وضع کرده جریمه ومجازات شود و همچنین مقامات آمریکایی که در این جریان دخیل بودند به عنوان جنایتکار بر علیه بشریت در محاکم بین المللی محاکمه و مجازات شوند.
مگر جنایت بر علیه بشریت فقط انجام اعمال جنگ گرم است؟
اینکه سیاست مداران آمریکایی برای ارضای حامیان سیاسی خود تصمیماتی را امضا می کنند که در نهایت منجر به کمبود دارو و کشته شدن انسان های بی گناه می شود هیچ فرقی با بمب انداختن بر سر مردم بی گناه ندارد.
اگر بخواهیم وارد بحث جنایات آمریکا و مقامات آن شویم شاید صدها مقاله نیاز داشته باشیم چون جنایات اینها در حق بشریت بسیار بسیار زیاد است و شمردن این جنایات در یک یا ده و یا صد مقاله هم نمی گنجد.
به هر حال ایران چندین دهه است با جنایات آمریکا در حال مقابله است وامروزه شرایطی را ایجاد کرده که دست بالاتر را در گفتگوها و مذاکرات دارد و اصرار آمریکایی ها واروپایی ها بر تحمیل متن کذایی خود بر ایران به این دلیل می باشد که آنها در تنگنای زمانی قرار دارند و می خواهند هر چه سریعتر کار را تمام کنند و ایران رسما به بازارهای انرژی جهان برگردد و برنامه هسته ای ایران را مجددا کنترل کنند، اما در مقابل هیچ امتیازی به ایران ندهند.
بدیهی است تا زمانی که ایرانی ها مطمئن نشوند همه خواسته ها و تضمین هایشان در متن گنجانده شده و هیچ کلمات انحرافی در این متن وجود ندارد که مانند سابق راه در رو برای آمریکا باز کرده باشد، به هیچ وجه حاضر نخواهند بود توافقی را امضا کنند و این فضاسازی رسانه ای که غربی ها راه انداخته اند هیچ تاثیری در تصمیم گیری ایران نخواهد داشت.
اگر بنا به امتیاز گیری هم باشد امروزه ایران به دلیل گاف سیاسی بزرگ آمریکا در خروج از برجام توانسته امتیازات عدیده ای را به دست بیاورد و طبیعی است حق ایران می باشد که امتیاز های بیشتری را مطالبه کند و جرم آمریکا و همسویی اروپایی ها با آن موجب این می شود که آنها مجبور باشند سرشان را پایین بیاندازند و تاوان خطاهای خود را بدهند.
تنها زمانی ایران اجازه بازگشت آمریکا به برجام را خواهد داد که چند نکته کلیدی به وضوح در هرگونه توافق درج شده باشد.
1 – رفع کامل تحریم ها به صورت عملی از بالاسر ملت ایران.
2 – تضمین عدم بازگشت تحریم ها به شکل قبلی خود و یا به بهانه ها واشکال دیگر.
3 – وجود جریمه ای که بر اساس آن ایالات متحده به دلیل خروج از برجام حد اقل برخی امتیاز های خود در برجام را از دست می دهد، مثل استفاده از بند ماشه.
4 – وجود بندی که مشخص می کند در صورت تکرار ما سبق توسط آمریکا جامعه جهانی چه خواهد کرد.
5 – بسته شدن هر روزنه ای که می تواند منجر به سوء استفاده آمریکا از آن بر علیه ایران شود، از جمله بحث خودداری سازمان بین المللی انرژی هسته ای از سرسپردگی نسبت به اسرائیل و انحصار عملکرد آن در کار حرفه ای اش و پایبندی به توافقات سابق این آژانس با ایران از جمله بسته شدن پرونده موسوم به PMD.
در این راستا هم باید گفت چندین مساله وجود دارد که همه باید بسته شود و از بحث خودداری آژانس بین المللی انرژی هسته ای به پایبندی به توافق PMDگرفته تا بحث قرار دادن سپاه در لیست کذایی تروریستی (که البته ظاهرا آمریکایی ها و اروپایی ها پیشنهاد پیدا کردن راهکار حقوقی برای آن داده اند) تا ...
6 – رفع همه انواع و اقسام تحریمها از سیستم مالی و بانکی ایران و همچنین رفع مسدودی کل اموال ایران در همه بانک های جهان و اعاده اموال ملت ایران، نه اینکه اروپایی ها و یا آمریکایی ها بخواهند ایران را محدود به خرید کالای آنها و یا انعقاد قرارداد با شرکت های آنها کنند.
قطعا ایرانی ها پس از اینکه پولهای بلوکه شده شان را پس بگیرند میخواهند خودشان تصمیم بگیرند با این پولها می خواهند چه کار کنند و اینکه هزینه کردن این پولها و یا قرارداد ها منوط به پذیرش آن هزینه کرد و یا قرارداد توسط خزانه داری آمریکا باشد به هیچ وجه از طرف ایرانی ها قابل قبول نیست، اگر اروپایی ها در این راستا مشکل دارند و می خواهند مشکل شرکت ها و موسسات خود را حل کنند، این مشکل آنهاست، ربطی به ایران ندارد که بخواهد در توافق با ایران منظور شود.
تا زمانی که همه این پرونده ها بسته نشود و ایران مطمئن نشود که بازگشت تحریم ها غیر ممکن است تنها تضمینی که فعلا از طرف ایرانیها قابل پذیرش است این می باشد که آمریکا فعلا خارج برجام باقی بماند و وقتی حق ورود به برجام را داشته باشد که پیش پیش همه تعهدات خود را انجام داده باشد و اعضای 1+4 بپذیرند که کل اورانیوم غنی شده و دستگاه های گریز از مرکز پیشرفته و ... در ایران باقی بماند (طبق توافق خاصی تحت نظارت آژانس) و همه امضا کنند در صورتی که آمریکا در آینده دوباره از تعهدات خود سرباز بزند ایران حق دارد برنامه هسته ای خود را از جایی که متوقف شده ادامه دهد و هیچ کدام از اعضا نه اعتراضی خواهند داشت و نه از بند ماشه در توافق استفاده خواهند کرد.
کل جریان برجام این بود که طرفهای مقابل مطمئن شوند ایران حد اقل یکسال با مرز گریز هسته ای فاصله دارد.
به دلیل اشتباه بزرگ آمریکا در خروج از برجام واشتباه اروپایی ها در همراهی با آمریکا، امروزه ایران رسما از مرز گریز هسته ای عبور کرده و دیگر بحث مذاکرات بحث هسته ای نیست بلکه بحث بر این است که ایران را راضی کنند که سلاح هسته ای تولید نکند (وبس)، هر چیزی هم قیمتی دارد، اگر اروپایی ها و آمریکایی ها به توافق سال 2005 سعد آباد پایبند می ماندند شاید امروزه ایران حتی همین غنی سازی را هم نداشت چون آنزمان همه تاسیسات هسته ای اش را پلمپ کرده بود، آنها گاف سیاسی دادند و توافق را اجرا نکردند.
ده سال بعد آنها مجبور شدند با ایرانی به توافق برسند که فناوری کامل هسته ای را در اختیار داشت، باز هم اگر به همان توافق پایبند می ماندند شاید امروزه ایران هنوز در حال غنی سازی 3.67 درصد وحد اکثر 300 کیلوگرم می بود.
حالا که به همان توافق هم پایبند نبودند مجبور هستند با ایرانی کنار بیایند که از مرز گریز هسته ای عبور کرده، یعنی توانمندی و امکانات ساخت تسلیحات هسته ای را دارد، "فقط خودش نمی خواهد آن را بسازد".
آمریکایی ها و اروپایی ها به خوبی می دانند که با عبور از مرز گریز هسته ای عملا ایران برگه تهدید نظامی بر علیه خود را از روی میز برداشته و تکه تکه کرده و هر گونه تعرض به هر شکلی بر علیه ایران می تواند منجر به آن شود که به یکباره ایران به سمت تولید تسلیحات هسته ای برود و با توجه به امکاناتی که ایران در اختیار دارد طی مدت کوتاهی می تواند به چهارمین دارنده تسلیحات هسته ای در جهان تبدیل شود، چون هم توانمندی تولید انبوه را دارد هم مواد لازم و نیرو انسانی وتجهیزات لازم را در اختیار دارد و با توجه به شیب سریع تولید موشک و پهباد آن می توان تصور کرد که اگر ایران تصمیم به هسته ای شدن بگیرد خیلی سریع بتواند تعداد زیادی تسلیحات هسته ای تولید کند و هیچ کشوری در منطقه امکان رقابت با ایران در این زمینه را ندارد، اگر داشتند در زمینه موشکی و پهبادی رقابت می کردند وهمه حرف هایی که در زمینه واهمه از هسته ای شدن منطقه و مسابقه تسلیحاتی می زنند حرف های پوچ بیش نیست.
با توجه به این شرایط بهترین گزینه برای غرب این است که رضایت ایران را جلب کند و باید متوجه شوند که سیاست تحمیل شرایط بر ایران دیگر گذشته.
بله امروز این ایران است که در جایگاه تحمیل شرایط خود به دیگران می باشد و هر روز که می گذرد کشورهای غربی هستند که مجبور می باشند به خواسته های ایران تن دهند و اینگونه نیست که آنها در جایگاهی باشند که بتوانند چیزی را به ایران دیکته کنند.