به گزارش اسپوتنیک، در این مقاله گفته می شود: "پوتین دلایلی برای خوشحالی از طرح خود دارد. در زمینه اقتصادی، او مقادیر قابل توجهی نفت به هند میفروشد و در حال بررسی امکان فروش گاز طبیعی به پاکستان است."
علاوه بر این، به گفته نویسنده، رئیس جمهور روسیه در جبهه دیپلماتیک نیز موفقیت هایی دارد. این مقاله یادآوری می کند که 35 کشور از جمله هند، چین و آفریقای جنوبی از محکومیت عملیات ویژه روسیه در نشست ویژه مجمع عمومی سازمان ملل در اوایل ماه مارس خودداری کردند.
این روزنامهنگار خاطرنشان میکند که مسکو در شرایط وخامت روابط شرق و غرب به دلیل اوضاع پیرامون اوکراین، در حال ایجاد شبکه جدیدی در زمینه دیپلماسی، اقتصادی و امنیتی در امتداد محور شمال-جنوب است. چین متحد کلیدی روسیه است که تجارت و سرمایه گذاری فراوانی در آسیا، آمریکای لاتین و آفریقا دارد.
جرالد سابه می نویسد: "این کشورها بازیگران بزرگ اقتصادی یا دیپلماتیک نیستند، اما بسیاری از آنها بازارهای نوظهوری هستند که در مسیرهای تجاری استراتژیک واقع شده اند و برخی دارای مواد معدنی مهم برای گذار به انرژی پاکیزه هستند.
نویسنده تأکید می کند که پس از آغاز درگیری در اوکراین، ایالات متحده و شرکای ناتویی آن توجه خود را معطوف اتحاد غرب کرده اند . اما چین و روسیه معتقدند که چنین تلاشی شیوهای منسوخ از دوران جنگ سرد است که اکنون اهمیت خود را از دست داده است. او معتقد است که بیتفاوتی آمریکا به کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین و نیز تلقی واشنگتن به عنوان یک شریک غیرقابل اعتماد، فضای مانور را برای روسیه و چین باز میکند.
از 24 فوریه، روسیه عملیات ویژه نظامی را برای غیرنظامی کردن و نازی زدایی اوکراین انجام می دهد. ولادیمیر پوتین هدف آن را "حمایت از افرادی که به مدت هشت سال مورد قلدری و نسل کشی رژیم کیف قرار گرفته اند" نامیده است. به گفته رئیس جمهور روسیه ، هدف نهایی این عملیات، آزادسازی منطقه دونباس و ایجاد شرایطی است که امنیت روسیه را تضمین کند.