یک ستون نویس "رای الیوم" توضیح می دهد که چه چیزی منجر به تنش بین روسیه و اسرائیل شد. اسپوتنیک به نقل از عبد الباری عطوان سردبیر این نشریه بریتانیایی می نویسد: برای اولین بار در سی سال گذشته، دولت روسیه از آژانس یهود (سخنوت، که به بازگشت به اسرائیل و کمک به بازگردانده شدگان مشغول است) خواست فعالیت‌های خود را در روسیه متوقف کند.
این اولین گام به سوی تغییرات جدی در سیاست مسکو در مورد تل آویو است و نشان می دهد که صبر ولادیمیر پوتین سرانجام به پایان رسیده است. او دیگر قصد ندارد چشم خود را بر روی سیاست مقامات اسرائیل در قبال بحران اوکراین ببندد.
این واقعیت که اینها شایعه، حدس و گمان زنی و خیال بافی نیست، نه تنها توسط پنینا تامانو شاتا وزیر مهاجرت اسرائیل، بلکه توسط روزنامه های مختلف اسرائیل تأیید شده است. به گزارش جروزالم پست، این تصمیم می تواند مستقیماً توانایی یهودیان روسیه برای مهاجرت به اسرائیل را تضعیف کند.
طرف روسی در تصمیم گیری بر سه عامل اصلی تکیه کرد که نمی توان آنها را نادیده گرفت.
عامل اول، ریاست دولت اسرائیل بر عهده یایر لاپید بود که پیش از این وزیر امور خارجه بود. لاپید در اولین روز ریاست جمهوری خود عملیات ویژه روسیه در اوکراین را محکوم کرد. او از دولتش خواست که از آمریکایی ها حمایت کند، به تحریم های غرب علیه مسکو بپیوندد و مهمتر از همه، به اوکراین تسلیحات بدهد، از جمله سامانه های دفاع ضد هوایی و ضد موشکی "گنبد آهنین" را تحویل دهد.
دوم: صدها افسر و سرباز ارتش اسرائیل و همچنین کارمندان سابق یکان های ویژه اسرائیل خواستار شدند به عنوان "مزدور" در کنار نیروهای مسلح اوکراین و رئیس جمهور ولادیمیر زلنسکی که ریشه یهودی دارد و می خواهد اوکراین را به "اسرائیل دوم" تبدیل کند، بجنگند.
سوم: توسعه تجاوز به سوریه، حمله به فرودگاه بین المللی دمشق (10 ژوئن) و فلج شدن کار آن در طول بیش از دو هفته ولادیمیر پوتین را وادار کرده است به وزارت خارجه روسیه دستور بدهد تا پیش نویس قطعنامه محکومیت اسرائیل به دلیل این بمباران را به شورای امنیت سازمان ملل ارائه کند.
علاوه بر این، نظامیان روسی یک مزدور اسرائیلی را که در کنار نیروهای اوکراینی در دونباس می جنگید، بازداشت کردند. این یک "جعبه سیاه" بود که ریاکاری و دوگانگی تل آویو را برملا کرد. او اطلاعات کاملاً موثقی داد مبنی بر اینکه اسرائیل مخفیانه از کی یف و رئیس جمهور زلنسکی حمایت می کند، چه با ارسال سلاح و هواپیماهای بدون سرنشین یا با انتقال صدها و شاید هزاران سرباز از جمله متخصصان سابق یا حتی فعلی ارتش و سرویس های ویژه کشور.
بخش قابل توجهی از رسانه های اسرائیلی همچنان به شیطان جلوه دادن روسیه و رئیس جمهور پوتین ادامه می دهند و او را با هیتلر و امپراتور نِرون مقایسه می کنند (طبق حماسه ها، او رم را به آتش کشید).
این احتمال وجود دارد که با نزدیک شدن سفر جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده به بیت المقدس که برای 13 ژوئیه برنامه ریزی شده است، روابط روسیه و اسرائیل بیشتر بدتر شود. اسراییل از رئیس جمهور آمریکا می خواهد که حلقه به دور ایران را محکم کند و "ناتوی عربی" ایجاد کند. بایدن به نوبه خود ممکن است از تل آویو بخواهد که موضع شفاف تری در قبال روسیه اتخاذ کند و از ایالات متحده و غرب در بحران اوکراین حمایت نماید.
اتو فون بیسمارک، که آلمان را متحد کرد، گفت که "صدها راه برای بیرون راندن خرس روسی از لانه اش می داند، اما هیچ راهی برای عقب راندن آن وجود ندارد." ناپلئون بناپارت و آدولف هیتلر در روسیه شکست های تحقیرآمیزی متحمل شدند. پرزیدنت بایدن و متحدانش در خاورمیانه ممکن است به همین سرنوشت دچار شوند. اما ایران، چین، هند و کشورهای بریکس سخنان اولین صدراعظم آلمان را پذیرفته اند.
به عبارت دیگر، موضع ظاهراً "بی طرفانه" اسرائیل در قبال بحران اوکراین به زودی به پایان خواهد رسید. پرزیدنت پوتین با ممنوعیت فعالیت آژانس یهود در روسیه، تصمیم گرفته است ابتکار عمل را به دست بگیرد تا نشان دهد که دیگر قصد ندارد دورویی تل آویو را تحمل کند.