اسپوتنیک، دو روز قبل از دور جدید مذاکرات، ابراهیم کالین، نماینده رهبر ترکیه، قول داد که آنکارا از مواضع خود عقب نشینی نخواهد کرد. پیش از این، اردوغان حتی اعلام کرده بود که تا زمانی که او مسئولیت رهبری این کشور را بر عهده دارد، کشورهای حامی تروریسم به ناتو نمی پیوندند. با این وجود، از همان ابتدا مشخص بود که آنکارا در صورت دریافت پیشنهاد جالب، معامله ای انجام خواهد داد. اگر به جزئیات نگاه کنیم، ترکیه چه چیزی به دست آورد؟
خلاصه ای از یادداشت منتشر شده توسط خبرنگاران در شبکه های اجتماعی:
- استکهلم و هلسینکی حمایت کامل از آنکارا را در مبارزه با تهدیدات به امنیت ملی اعلام کردند؛
- از کمک به کردهای YPG و حزب اتحاد دموکراتیک و همچنین گولنیست های FETÖ خودداری کردند، در حالی که کشورهای اسکاندیناوی قول داده بودند که پرونده های تامین مالی سازمان های کردی را بررسی کنند؛
- در مورد همکاری در مبارزه با تروریسم توافق کردند و قول دادند که درخواست های استرداد آنکارا را به دقت بررسی کنند.
- فنلاند و سوئد تحریم تسلیحات به ترکیه را لغو کردند.
از آنجایی که رئیس جمهور فنلاند، Sauli Niiniste به ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو گفت که فنلاندی ها بدون همسایگان در ائتلاف کاری ندارند، ادعاهای اصلی آنکارا علیه سوئد بود.
ماگدالنا اندرسون، رئیس دولت سوئد، نقش اصلی مذاکرات با آنکارا را از طرف استکهلم بر عهده گرفت. اندرسون تنها از نوامبر سال گذشته نخست وزیر بوده است. علاوه بر این، او تحت شرایط بسیار قابل توجهی ریاست دولت را برعهده گرفت.وی در ابتدا با 117 رای اعضای ائتلاف حاکم حمایت شد، اما پس از تصویب بودجه پیشنهادی مخالفان توسط پارلمان سوئد، سبزها از ائتلاف خارج شدند. اندرسون تنها هفت ساعت رئیس کابینه بود و مجبورشد استعفا بدهد.
اولین زن نخست وزیر سوئد توسط کردها از پایان شرم آور زندگی سیاسی خود نجات یافت. به طور دقیق تر، آمنه کاکاباوه، یک سوئدی کردی نژاد، تنها نماینده غیر حزبی پارلمان سوئد (یا بهتر گفته شود، اخراج شده از حزب چپگرا) در کل Riksdag (پارلمان سوئد) است. وی در جوانی پنج سال در دسته های چریکی پیشمرگه جنگید.
در دومین انتخابات نخست وزیری، اندرسون 101 رای در حمایت از خود به دست آورد، 74 نماینده دیگر پارلمان رای ممتنع دادند و 173 رای مخالف به نامزدی او دادند. اما طبق قوانین محلی، این تعداد کافی بود - برای این انتصاب، نامزد به بیش از 174 رأی مخالف نیاز نداشت. یکی از دو رای قاطع متعلق به آمنه کاکاباوه بود. علاوه بر این، برای جلب حمایت او، سوسیال دموکرات ها حتی با او قراردادی بستند. این توافق توسعه تماس‌ها بین سوئد و "اتحادیه دموکراتیک" کرد و ی پ گ - یگان های مدافع خلق در نظر داشته زیرا "آنها نقش مرکزی در مقابله با دولت اسلامی* ایفا می‌کنند." شش ماه گذشت و مقامات سوئدی یادداشتی را امضا می کنند که در آن متعهد می شوند از این سازمان ها حمایت نکنند. مقایسه قدرت این دو سند ساده لوحانه است - سند اول توسط حزب حاکم و یک زن شهروند سوئد امضا شده است و دومی مسیر توسعه کشور را برای دهه های آینده مشخص می کند.
اگر پیش از این استکهلم حتی به درخواست‌ها برای استرداد کسانی که آنکارا آنها را جنایتکار می‌داند گوش نمی‌داد، اکنون اندرسون باید به اردوغان رو بیاورد. به هر حال یک تصویر ناخوشایند است. معلوم می‌شود که یا سوئد که پشت آرمان‌های انساندوستی پنهان شده، تروریست‌ها را در خود جای داده است یا دولت سوئد به خاطر اهداف سیاسی، اصول را معامله می‌کند.
اما برای اردوغان، این یادداشت یک پیروزی به نظر می رسد. حداقل اینگونه می توان به رای دهندگان معرفی کرد: ترکیه در کمتر از یک سال انتخابات ریاست جمهوری دارد و تورم 70 درصدی بهترین شرایط برای مبارزات انتخاباتی نیست.
البته تا اجرای واقعی تعهداتی که استکهلم و هلسینکی بر عهده گرفته اند هنوز راه دور و درازی است، اما برتری تاکتیکی با آنکارا است. در زمینه رویارویی غرب و روسیه، اردوغان در حال چانه زنی با ایالات متحده و متحدانش برای آزادی عمل گسترده در سیاست خارجی است: او در حال انجام عملیات ویژه خود در شمال عراق و تهدید به انجام عملیات دیگری در سوریه است.
* یک سازمان تروریستی ممنوع در روسیه