البته خود کشورهای حوزه خلیج فارس، حد اقل تا لحظه نگارش این مقاله، در این باره اظهار نظری نکرده اند.
کشورهای عرب حوزه خلیج فارس خودشان سامانه های راداری ودفاعی مخصوص خود را دارند و به خوبی می دانند که هیچ تهدیدی از سوی ایران متوجه آنها نیست.
با توجه به وجود سامانه های راداری آمریکایی در خلیج فارس و عراق و اطراف ایران وارتباط مستقیم آنها با اسرائیل، می توان گفت کلا این سامانه ها حتی از قبل هم در این منطقه وجود داشته و دارند و کلا اسرائیل هیچ سامانه ای برای رصد حمله احتمالی موشکی ایران نیاز ندارد.
از سوی دیگر آنهایی که فنی هستند به خوبی می دانند این روزها داشتن ماهواره های جاسوسی و نظامی، حد اقل در زمینه رصد تحرکات دشمن، کاری کرده اند که نیاز کشورها برطرف گردد و به صورت 24 ساعته همه تحرکات یکدیگر را رصد می کنند.
پس اصرار اسرائیل برای نصب دستگاه های رادار در برخی کشورهای حوزه خلیج فارس چیست؟
البته قبل از ادامه بد نیست به نکته دیگری اشاره کنم که برخی سناتورهای آمریکایی اخیرا مطرح کرده اند و اساس آن تشکیل یک نیروی مشترک برای مقابله با ایران به رهبری اسرائیل در منطقه خاورمیانه است که در این تشکیلات بنا است کشورهای عرب حوزه خلیج فارس ریز فرمان اسرائیل در مقابل ایران قرار گیرند.
با ربط این دو موضوع به یکدیگر می توانیم متوجه شویم که هدف اصلی این است که همه کشورهای عرب حوزه خلیج فارس رسما تحت فرمان اسرائیل در بیایند.
گو اینکه شرایط تعامل اینها قبلا نیز وجود داشته و اینها از قبل هم با هم بر علیه ایران همکاری داشتند اما اینکه اینها بخواهند رسما زیر دست اسرائیل باشند امری است مقداری قابل تامل.
احتمالا آنهایی که چنین طرحی را مطرح می کنند با خصوصیات اخلاقی رهبران کشورهای عربی مخصوصا خلیج فارس آشنایی ندارند.
اینها افرادی نیستند که بپذیرند زیر دست کسی باشند بلکه دیگران باید زیر دستشان باشند، شاید قدیمی تر هایشان در این راستا مقداری انعطاف داشته باشند اما نسل جوان آنها که از بدو تولد فقط دستور می داده نمی تواند از طرف دیگری دستور بپذیرد، آن هم اگر طرف اسرائیلی باشد و توسط مردم آن کشور قابل قبول نباشد که رهبرانشان و فرماندهانشان از آنها دستور بگیرند.
هدف اسرائیلی ها هم این نیست که سامانه های راداری شان بتوانند رصد زودهنگام انجام دهند، چون همانگونه که قبلا نیز گفتیم این سامانه ها سالها است اطراف ایران وجود دارد.
هدف این است که عربها را رسما در جبهه دشمن با ایران قرار دهند و کاری کنند در نهایت میان کشورهای عرب حوزه خلیج فارس وایران درگیری ایجاد شود.
اسرائیلی ها به خوبی می دانند که آنها حریف ایرانی ها نیستند و ایرانی ها حدود چهل سال است روی محاصره اسرائیل کار می کنند، از سال 1982 میلادی رسما ایران پروژه محاصره اسرائیل را کلید زده و امروزه صدها هزار موشک و نیروی متحد با ایران دم مرزهای اسرائیل حضور دارند و اگر جنگی شکل بگیرد سامانه های موجود در خلیج فارس فایده ای برای اسرائیل نخواهد داشت چون ایرانی ها دم مرز هستند وظرف چند دقیقه می توانند بارانی از موشک ها را بر سر اسرائیلی ها بریزند، آنقدر هم آنجا موشک دارند که کل سامانه های دفاعی اسرائیل ظرف کمتر از یکساعت از کار بیافتد و موشک های دفاعی شان تمام شود و بعد از آن دیگر اسرائیلی ها هیچ سامانه دفاعی ای نداشته باشند.
همچنین ایرانی ها نیاز ندارند بمب اتمی و یا تسلیحات کشتار جمعی برای نابودی اسرائیل بسازند چون همین که اطلاعات کافی از محل ذخیره این تسلیحات دارند کافی است تا با هدف قرار دادن این تسلیحات عملا از آنچه اسرائیل دارد بر علیه خودش استفاده کنند.
اسرائیلی ها به خوبی می دانند اگر دستگاه های جاسوسی آنها بر علیه ایران تحرکی انجام دهند هر جا که باشند بدون در نظر گرفتن هرگونه تعارفات سیاسی و دیپلماتیک ایران آنها را نابود خواهد کرد، همانند فرماندهی سازمان جاسوسی اسرائیل در اربیل عراق، و یا جاهای دیگر منطقه.
در نهایت هم ممکن است جریان مانند جریانی که می توانست سال گذشته منجر به راه افتادن جنگ میان ایران و آذربایجان گردد به مقابله دو طرف کشیده شود و اسرائیل شرط بندی می کند که اینبار رهبران کشورهای عربی به زیرکی رهبری آذربایجان نخواهند بود و خودشان را با سیاست از مواجهه با ایران خارج نخواهند کرد و شاید این ماجرا منجر به جنگ و رویارویی ایران و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس شود.
به این ترتیب ایرانی ها و عرب های حوزه خلیج فارس که همه دشمنان اسرائیل هستند به جان هم می افتند و اسرائیلی ها پا روی پا می گذارند و به تماشا می پردازند.