به گزارش اسپوتنیک، ولادیمیر پوتین خطاب به شهروندان روسیه اظهار داشت که به رسمیت شناختن حاکمیت جمهوری های خلق دونتسک و لوگانسک را ضروری می داند.
به گفته کرملین، پوتین احکام و توافقنامه های مربوطه به همکاری با دونتسک و لوگانسک را امضا کرد.
پوتین فرمان های به رسمیت شناختن دونتسک و لوگانسک و معاهدات دوستی، همکاری و کمک متقابل را امضا کرد.
شهروندان عزیز روسیه! دوستان عزیز!موضوع سخنرانی من رویدادهای اوکراین و چرایی اهمیت آن برای ما و روسیه است. البته منظور من هموطنانمان در اوکراین نیز هست. این موضوع بسیار جدی است که باید در این مورد به تفصیل صحبت شود.
وضعیت در دونباس دوباره حاد و حالت بحرانی پیدا کرده است. امروز من مستقیماً شما را مورد خطاب قرار می دهم تا نه تنها آنچه را که در حال رخ دادن است ارزیابی کنم، بلکه همچنین شما را در مورد تصمیمات اتخاذ شده و گام های بعدی احتمالی در این مسیر آگاه سازم.
بنابراین، من ابتدا به این موضوع می پردازم که اوکراین کنونی به طور کامل و تماما توسط روسیه و دقیقتر گفته باشم، روسیه بلشویکی و کمونیستی ایجاد شده است. این روند بلافاصه پس از انقلاب سال 1917 میلادی آغاز شد.
سپس، در آستانه و پس از جنگ کبیر میهنی، استالین اوکراین را به اتحاد جماهیر شوروی الحاق کرد و برخی از سرزمین‌هایی را که قبلاً به لهستان، رومانی و مجارستان تعلق داشت به اوکراین واگذار کرد. این یک واقعیت تاریخی است. در واقع، همانطور که قبلاً گفتم، در نتیجه سیاست بلشویکی، اوکراین شوروی به وجود آمد که حتی امروز نیز به دلایل موجه می توان آن را "اوکراین به نام ولادیمیر ایلیچ لنین" نامید. او سازنده و معمار آن است.
آیا شما خواهان رد کمونیسم و آرمان های کمونیستی هستید؟ بسیار خوب، برای ما هم مناسب است. اما توقف در نیمه راه لازم نیست. ما آماده ایم به شما نشان دهیم که رد کمونیسم و آرمان های کمونیستی واقعی برای اوکراین چه معنایی دارد.
حتی دو سال قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، سرنوشت اوکراین در واقع تعیین شده بود. اکنون این رادیکال ها و ملی گراها، از جمله و در درجه اول در اوکراین، امتیازات کسب استقلال را به خود نسبت می دهند.
همانطور که می بینیم اصلاً اینطور نیست. اشتباهات تاریخی و استراتژیک رهبران بلشویک ها، رهبری حزب کمونیست اتحاد شوروی، که در زمان های مختلف در ساختار دولتی، سیاست اقتصادی و ملی مرتکب اشتباه شدند، منجر به تجزیه کشور متحد ما شد. وجدان آنها باید جوابگوی فروپاشی روسیه تاریخی تحت نام اتحاد جماهیر شوروی باشد.
با وجود همه این بی عدالتی ها، فریب و غارت آشکار روسیه، مردم ما، همانا ملت، واقعیت های ژئوپلیتیک جدیدی را که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به وجود آمد، پذیرفتند و کشورهای مستقل جدید را به رسمیت شناختند.
و با این حال، با وجود تمام مشکلات، روسیه همیشه آشکارا و صادقانه با اوکراین همکاری کرده است و تکرار می کنم، با احترام به منافع آن و روابط ما در زمینه های مختلف توسعه یافته است. در عین حال، شایان ذکر است که مقامات اوکراینی ترجیح دادند به گونه ای عمل کنند که از همه حقوق و مزیت ها در روابط با روسیه برخوردار باشند، اما تعهدی به عهده نگیرند.
در کیف، آنها سعی کردند از گفتگو با روسیه به عنوان بهانه ای برای چانه زنی با غرب استفاده کنند. آنها نزدیک شدن به مسکو را به عنوان شانتاژ غرب مورد استفاده قرار دادند تا امتیازاتی دریافت کنند و گفتند: در غیراینصورت نفوذ روسیه بر اوکراین افزایش خواهد یافت. نیروهای خارجی نیز نقش خود را ایفا کردند و با کمک شبکه گسترده ای از سازمان های غیردولتی و سرویس های ویژه، شخصیت های مورد نظر خود را در اوکراین افزایش دادند و نمایندگان آن را به قدرت رساندند.
در اوکراین دادگاه مستقلی وجود ندارد. به درخواست غرب، مقامات کیف به نمایندگان سازمان های بین المللی حق تقدم برای انتخاب اعضای عالی ترین نهادهای قضایی - شورای دادگستری و کمیسیون صلاحیت قضات را منتقل کردند.علاوه بر این، سفارت ایالات متحده مستقیماً آژانس ملی پیشگیری از فساد، دفتر ملی مبارزه با فساد اداری و دادگاه عالی مبارزه با فساد را کنترل می کند. آیا خود اوکراینی ها از این همه روش های مدیریتی آگاه هستند؟
مطابق با قوانین آموزش و پرورش و عملکرد زبان اوکراینی به عنوان زبان دولتی، زبان روسی از مدارس، از تمام حوزه های عمومی، تا مغازه های معمولی خارج شده است. قانون به اصطلاح لوستراسیون، "پاکسازی" قدرت، امکان برخورد با کارمندان "ایراددار" را فراهم کرد.
در مارس 2021، اوکراین یک استراتژی نظامی جدید تصویب کرد. این سند تقریباً به طور کامل به رویارویی با روسیه اختصاص دارد و هدف آن کشاندن کشورهای خارجی به درگیری با کشور ما است.
این استراتژی ایجاد سازمان های تروریستی زیرزمینی و مخفی در کریمه روسیه و در قلمرو دونباس را پیشنهاد می کند. همچنین خطوط جنگ احتمالی مشخص شده است که باید همانطور که از نظر استراتژیست های کیف امروزی به نظر می رسد به پایان برسد.
ما همچنین می دانیم که قبلاً اظهاراتی مبنی بر اینکه اوکراین قصد دارد سلاح هسته ای خود را بسازد، بیان شده است و این یک جسارت توخالی نیست.اوکراین در واقع هنوز فناوری‌های هسته‌ای شوروی و وسایل حمل چنین تسلیحاتی، از جمله هوانوردی و همچنین موشک‌های عملیاتی-تاکتیکی "توچکا-او"، با برد بیش از 100 کیلومتر، طرح های زمان شوروی را نیز در اختیار دارد.
با ظهور سلاح های کشتار جمعی در اوکراین، وضعیت در جهان، در اروپا، به ویژه برای ما، برای روسیه، به طور ریشه ای تغییر خواهد کرد. ما نمی توانیم به این خطر واقعی واکنش نشان ندهیم، به ویژه، تکرار می کنم، که حامیان غربی می توانند به ظهور چنین سلاح هایی در اوکراین کمک کنند تا تهدید دیگری برای کشور ما ایجاد کنند.
ما می بینیم که پمپاژ نظامی رژیم کی یف بی وقفه انجام می شود. ایالات متحده از سال 2014 میلیاردها دلار برای این اهداف از جمله تامین سلاح، تجهیزات و آموزش متخصصان اوکراینی هزینه کرده است. در ماه‌های اخیر، سلاح‌های غربی بی‌وقفه و بطور دائم در مقابل چشمان تمام جهان به اوکراین می‌آیند. فعالیت های نیروهای مسلح و سرویس های ویژه اوکراین تحت نظر مستشاران خارجی انجام می شود، ما به خوبی از این موضوع آگاهیم.
در سال‌های اخیر به بهانه رزمایش، گروه‌های نظامی کشورهای ناتو تقریباً دائماً در خاک اوکراین حضور داشته‌اند. سیستم فرماندهی و کنترل نیروهای اوکراینی در حال حاضر با نیروهای ناتو یکپارچه شده است. این بدان معناست که فرماندهی نیروهای مسلح اوکراین، واحدها و واحدهای فرعی، می تواند مستقیماً از مقر ناتو انجام شود.
ایالات متحده و ناتو به استفاده بی شرمانه از سرزمین اوکراین به عنوان صحنه عملیات نظامی احتمالی دست زده‌اند. تمرینات منظم مشترک نظامی آشکارا از ماهیت ضد روسیه برخوردار است. تنها در سال گذشته، بیش از 23000 سرباز و بیش از هزار قطعه تجهیزات در آن ها شرکت کردند.
تا کنون، قانونی در مورد پذیرش نیروهای مسلح سایر کشورها در خاک اوکراین برای شرکت در رزمایش های چند ملیتی در سال 2022 تصویب شده است. واضح است که در درجه اول منظور نیروهای ناتو است. حداقل ده مانور مشترک از این دست برای سال جاری برنامه ریزی شده است.
بدیهی است که چنین رویدادهایی به عنوان پوششی برای تشکیل سریع گروه های نظامی ناتو در خاک اوکراین عمل می کند. علاوه بر این، شبکه فرودگاه های - Borispol، Ivano-Frankiv، Chuguev،Odessa و غیره که با کمک آمریکایی ها مدرنیزه شده‌اند، می تواند انتقال واحدهای نظامی را در کوتاه ترین زمان ممکن تضمین کند.
حریم هوایی اوکراین برای پروازهای هواپیماهای تجسسی و راهبردی ایالات متحده، هواپیماهای بدون سرنشینی که برای نظارت بر قلمرو روسیه استفاده می شوند، باز است.لازم می دانم یادآوری کنم که مرکز عملیات دریایی در اوچاکوو که توسط آمریکایی ها ساخته شده است، عملیات کشتی های ناتو از جمله استفاده از سلاح های بسیار دقیق توسط آنها علیه ناوگان دریای سیاه روسیه و زیرساخت های ما در امتداد کل سواحل دریای سیاه را ممکن می سازد.
زمانی آمریکا قصد داشت تأسیسات مشابهی در کریمه ایجاد کند، اما اهالی کریمه و سواستوپل این طرح ها را خنثی کردند. ما همیشه این را به خاطر خواهیم داشت.
لازم می دانم متذکر بشوم که ماده 17 قانون اساسی اوکراین استقرار پایگاه های نظامی خارجی در خاک این کشور را مجاز نمی داند. اما معلوم شد که این فقط "قراردادی" است که به راحتی می توان آن را دور زد.
پایگاههای آموزشی کشورهای ناتو در اوکراین مستقر هستند. اینها در واقع پایگاه های نظامی خارجی هستند. آنها این پایگاه را "ماموریتی" نامیدند و کار تمام شد.
کی یف مدت هاست که یک مسیر استراتژیک برای پیوستن به ناتو را اعلام کرده است. آری، البته، هر کشوری حق دارد سیستم امنیتی خود را انتخاب کند و با ائتلاف نظامی توافقی منعقد کند. به نظر می رسد همه چیز همین طور هم است، البته اگر یک "اما" وجود نداشت. به عبارت دیگر، انتخاب راه‌های تضمین امنیت نباید تهدیدی برای سایر کشورها باشد و پیوستن اوکراین به ناتو تهدیدی مستقیم برای امنیت روسیه است.
در عین حال، آنها سعی می کنند بارها و بارها ما را متقاعد سازند که ناتو یک اتحاد صلح طلب و کاملاً دفاعی است. و اصلا هیچ تهدیدی برای روسیه وجود ندارد.
آنها صحبت کردند، تضمین شفاهی دادند ولی همه چیز "باد هوا" بود. بعداً به ما اطمینان داده شد که الحاق کشورهای اروپای مرکزی و شرقی به ناتو فقط روابط با مسکو را بهبود می بخشد، این کشورها را از ترس میراث سنگین تاریخی رها می سازد و حتی کمربند کشورهای دوست روسیه را ایجاد می کند. اما دقیقا همه چیز برعکس بود.
امروز یک نگاه به نقشه کافی است تا متوجه شویم که چگونه کشورهای غربی به وعده خود مبنی بر جلوگیری از پیشروی ناتو به سمت شرق "وفا کرده اند. صاف و ساده ما را فریب دادند. ما پنج موج گسترش ناتو را یکی پس از دیگری از سر گذراندیم.در سال 1999، لهستان، جمهوری چک، مجارستان، در سال 2004 - بلغارستان، استونی، لتونی، لیتوانی، رومانی، اسلواکی و اسلوونی، در سال 2009 - آلبانی و کرواسی، در سال 2017 - مونته نگرو، در سال 2020 - مقدونیه شمالی.
در نتیجه، اتحاد و زیرساخت های نظامی آن مستقیماً به مرزهای روسیه رسید. این به یکی از عوامل کلیدی بحران امنیتی اروپا تبدیل شد و بیشترین تأثیر منفی را بر کل سیستم روابط بین‌الملل گذاشت و منجر به از بین رفتن اعتماد متقابل شد.
اطلاعاتی که ما در اختیار داریم دلایل زیادی را به دست می دهد که ورود اوکراین به ناتو و متعاقب آن استقرار تأسیسات ناتو در آنجا یک اقدام قطعی است، و موضوع زمان است.ما به وضوح درک می کنیم که تحت چنین سناریویی، سطح تهدیدات نظامی علیه روسیه به طور چشمگیری و چندین برابر افزایش خواهد یافت. از اینرو توجه ویژه ای به این موضوع داریم که خطر حمله ناگهانی علیه کشور ما چندین برابر خواهد شد.
اجازه بدهید توضیح دهم که اسناد برنامه ریزی استراتژیک آمریکا (اسناد!) حاوی امکان حمله به اصطلاح پیشگیرانه علیه سامانه های موشکی دشمن است و اینکه دشمن اصلی آمریکا و ناتو کیست، ما هم می دانیم. روسیه است. در اسناد ناتو رسماً کشور ما را تهدید اصلی امنیت یورو آتلانتیک اعلام کرده‌اند. و اوکراین به عنوان سکوی پرش برای چنین ضربه‌ای عمل خواهد کرد. اگر اجداد ما این موضوع را می شنیدند، احتمالاً آن را باور نمی کردند. امروز ما هم نمی خواهیم آن را باور کنیم، اما واقعیت دارد. من می خواهم این را هم در روسیه و هم در اوکراین درک کنند.
مدت زمان پرواز موشک های کروز تاماهاوک تا مسکو کمتر از 35 دقیقه، برای موشک های بالستیک از منطقه خارکف - هفت تا هشت دقیقه و برای سلاح های ضربتی مافوق صوت - چهار تا پنج دقیقه خواهد بود. این به طور مستقیم "چاقویی است که به گلوی ما نزدیک شده است".آنها بدون شک انتظار دارند که این برنامه‌ها را به همان شیوه‌ای که در سال‌های گذشته بارها انجام داده‌اند، تحقق بخشند، ناتو را به سمت شرق گسترش بدهند، زیرساخت‌ها و تجهیزات نظامی را به مرزهای روسیه سوق بدهند و نگرانی‌ها، اعتراض‌ها و هشدارهای ما را کاملا نادیده بگیرند. با عذر معذرت آنها "اهمیتی به حرفهای ما ندادند" و هر کاری خواستند، هر کاری که صلاح دیدند انجام دادند و می دهند.
من فوراً می گویم که ما با این امر موافق نبودیم و هرگز موافقت نخواهیم کرد. در عین حال، روسیه همواره از حل و فصل پیچیده‌ترین مشکلات با روش‌های سیاسی و دیپلماتیک در میز مذاکره حمایت می کند. ما به خوبی از مسئولیت عظیم خود در قبال ثبات منطقه ای و جهانی آگاه هستیم.
صراحتاً می‌خواهم بگویم در شرایط کنونی، زمانی که پیشنهادهای ما برای گفتگوی برابر در مورد مسائل اساسی عملاً توسط ایالات متحده و ناتو بی‌پاسخ مانده است، در حالی که سطح تهدیدات علیه کشور ما به طور قابل توجهی در حال افزایش است، روسیه حق دارد دست به اقدامات تلافی جویانه برای تضمین امنیت خود بزند. این دقیقاً همان کاری است که ما انجام خواهیم داد.
در مورد وضعیت دونباس، اکنون عملاً حتی یک روز بدون گلوله باران شهرک‌ها در دونباس نمی‌گذرد. گروه بزرگ نظامی دائماً از پهپادهای تهاجمی، تجهیزات سنگین، راکت، توپخانه و سامانه موشکی علیه این منطقه استفاده می کند. و جهان به اصطلاح متمدن، که همکاران غربی ما خود را تنها نمایندگان آن اعلام کردند، ترجیح می‌دهند به این موضوع توجهی نکنند، گویی این همه فاجعه وحشتناک، نسل‌کشی، که تقریباً چهار میلیون نفر در معرض آن قرار گرفته اند، وجود ندارد. و فقط به این دلیل که این افراد با کودتای مورد حمایت غرب در اوکراین در سال 2014 موافق نبودند، با جنبش دولتی ناسیونالیسم و تهاجمی و نئونازیسم مخالفت کردند. آنها برای حقوق اولیه خود می جنگند - زندگی در سرزمین خود، صحبت به زبان خود، حفظ فرهنگ و سنت های خود.
این فاجعه تا کی می تواند ادامه داشته باشد؟ چقدر دیگر می توان این وضع را تحمل کرد؟ روسیه تمام تلاش خود را برای حفظ تمامیت ارضی اوکراین انجام داده است، در تمام این سال ها پیگیرانه و صبورانه برای اجرای قطعنامه 2202 شورای امنیت سازمان ملل متحد در 17 فوریه 2015 در خصوص توافق مینسک در 12 فوریه 2015 برای حل و فصل اوضاع در دنباس مبارزه کرده است.
در این راستا، لازم دانستم تصمیمی که مدتهاست "جا افتاده است" برای به رسمیت شناختن فوری استقلال و حاکمیت جمهوری خلق دونتسک و جمهوری خلق لوهانسک اتخاذ کنم.
از کسانی که قدرت را در کیف به دست گرفته و در دست دارند، ما خواستار توقف فوری عملیات نظامی هستیم. در غیر این صورت، تمام مسئولیت تداوم احتمالی خونریزی کاملا بر عهده رژیم حاکم بر خاک اوکراین خواهد بود.
با اعلام تصمیمات اتخاذ شده امروز، من به حمایت شهروندان روسیه، همه نیروهای میهن پرست کشور اطمینان دارم.
با تشکر از توجه شما.