اسپوتنیک به نقل از مجله امریکن کانسروانیو چاپ ایالات متحده می نویسد: طول میانگین زندگی در ایالات متحده همچنان در حال کاهش است. افراد بیشتر و بیشتری در حالت ترس و افسردگی بیمارگونه قرار دارند و آنچه مهم است - این مشکلات مدت ها قبل از کووید-19 و قرنطینه وجود داشت. بر اساس گزارش سازمان سلامت روان آمریکا (MHA) در سال 2019، درست قبل از شیوع بیماری همه گیر در کشور، حدود 50 میلیون بزرگسال آمریکایی از بیماری روانی رنج می بردند. نویسندگان MHA خاطرنشان می کنند که سال به سال درصد افرادی که افکار خودکشی را تجربه می کنند در حال افزایش است. جوانان روزهای سختی را پشت سر می گذارند. در سال 2020، بیش از 15 درصد از جوانان حداقل یک بار یک دوره افسردگی را تجربه کرده اند. امروزه 2.5 میلیون جوان در ایالات متحده با افسردگی شدید زندگی می کنند.
البته رسانه های اجتماعی و ویروس کرونا در این زمینه نقش دارند. اما مقصر دانستن اینستاگرام و تیک تاک برای همه مشکلات جامعه جدی نیست. همانطور که نویسندگان MHA خاطرنشان می کنند، بیش از 60 درصد از جوانان مبتلا به افسردگی شدید هیچ درمانی دریافت نمی کنند. آخرین مکان را تگزاس اشغال کرده است، در آنجا تقریباً سه چهارم جوانان افسرده مراقبت های بهداشت روانی دریافت نمی کنند. این وضعیت با افزایش سطح مصرف مواد روانگردان در بین جوانان و بزرگسالان تشدید می شود و این روند حتی قبل از همه گیری دیده می شد. در سال 2020، "7.74٪ از بزرگسالان ایالات متحده و 4.08٪ از جوانان دارای اختلال مصرف مواد روانگردان بودند."
و البته هر کسی متهم است: کارفرما، دولت، مارک زاکربرگ. اما آیا خود مان مقصرنیستیم؟ در سال 2015، جاناتان آلپرت، روان‌درمانگر مقاله‌ای برای شیکاگو تریبون نوشت و پرسید: "آیا ما به سرزمین افراد دارای ضعف‌های عاطفی تبدیل شده‌ایم؟" آلپرت نوشت: "ملت ما دردهای عاطفی را با مواد مخدر از بین می برد." او نرخ نگران کننده استفاده از داروهای ضد افسردگی را در میان نوجوانان و بزرگسالان - 10٪ از آمریکایی ها - توصیف کرد. در میان زنان 40 تا 50 ساله - حدود 25٪. او پرسید: آیا واقعاً همه این افراد به دارو نیاز داشتند؟ برخی بله، اما نه همه.
برای کسب نظر با جاناتان آلپرت تماس گرفتم. او گفت: "چقدر شنیده اید که مردم به 60 ساعت کار در هفته و حالت استرس لاف می زنند؟ به نظر من، چنین چیزهایی باید اصلاح شوند، نه تمجید. کار زیاد و استرس مزمن شما را بهتر نمی کند. با تغییر افکار عمومی، افراد برای کاهش استرس و اضطراب تلاش می‌کنند و به تعادل کامل در زندگی خود نزدیک می شوند."
من مخالفت کردم: "مردم به شدت فاقد مقاومت در برابر استرس هستند." آلپرت چنین پاسخ داد: " تاب آوری در برابر استرس، فداکاری و توانایی کار در شرایط استرس زمانی قابل تحسین تلقی می شد. امروز می توان به ورزشکاری درجه یک جهانی که در مقابل مشکلاتی عقب نشینی کرده است، تجلیل کرد." آلپرت به سیمون بایلز، ورزشکاری اشاره کرد که از صحبت کردن در مورد مبارزه خود با انواع اختلالات سلامت روانی خجالت نمی کشید.
به نظر می‌رسد که از بسیاری جهات، ایالات متحده واقعاً کشور "ضعیف‌های عاطفی" است. اما از نظر فیزیکی، وزنه های سنگین بسیار بیشتری وجود دارد. در سال 2020، میزان چاقی جمعیت 42.4 درصد بود. همه‌گیری، البته، بحران را تشدید کرد، اما حتی قبل از آن، تقریباً در طول دهه‌ها در حال توسعه بود.
ارتباط قوی بین چاقی و اضطراب، افسردگی، افکار خودکشی و حتی اسکیزوفرنی وجود دارد. Fatshaming را نباید بخشید، اما چاقی را نیز نباید بخشید. اما سعی کنید این را به برخی از شخصیت ها و رسانه های تأثیرگذار بگویید که از هیچ تلاشی برای ترویج سبک زندگی ناسالم دریغ نمی کنند. چاقی برای بسیاری از آمریکایی ها به یک "نشان افتخار" تبدیل شده است.
جاناتان آلپرت طرفدار برخورد مثبت هر فرد به بدن خود است، اما برای هر چیزی محدودیتی وجود دارد. وی گفت: "با پذیرش انواع بدن، چاقی و اضافه وزن را پذیرفتیم." در حال حاضر چاقی حدود 21 درصد از نوجوانان 19-12 ساله و 20 درصد از کودکان 6 تا 11 ساله را تحمل می کنند.
بنابراین، تلاقی شرایط بسیار نامطلوب وجود دارد. البته ویروس کرونا نیز نقش داشت و شبکه های اجتماعی بر آتش نفت پاشیدند. اما با تحمل کم استرس و کمرِ در حال رشد، ایالات متحده خود را به سمت فاجعه سوق می دهد. تغییر فقط در صورتی امکان پذیر است که ما مسئولیت اعمال خودمان را بپذیریم. ایالات متحده بیمار است، به شدت بیمار است، و به نظر نمیرسد که بهتر شود.
مولف- جان مک گلیون محقق و مقاله نویس است. آثار او توسط نشریاتی مانند نیویورک پست، سیدنی مورنینگ هرالد، نیوزویک، نشنال ریویو، اسپکتیتور یو اس و دیگران منتشر شده است.