تشدید مواضع ایران در مذاکرات وین

به گزارش اسپوتنیک، نماینده عالیرتبه وزارت خارجه آمریکا که نخواست نامش فاش شود اظهار داشت که ایران مطالبات جدیدی را مطرح کرده و مواضع خود را شدت بخشیده است.

وی در یک کنفرانس مطبوعاتی کوتاه مدت تلفنی گفت:" آماده کردن مقدمات مذاکرات وین، حضور آنها با پیشنهادات سازشی بود که طی 6 ماه گذشته از طرف ایران ارائه شده بودند. اما طرف ایران درخواست های بیشتری را مطرح کرده است.

مطالبات ایران خارج از چارچوب احیای معامله هسته ای بود. در زمان مذاکرات، معلوم شد که ایران قصد دارد غنی سازی اورانیوم در کارخانه " فردو" را دوبرابر کند. به نظر من، ایرانی ها فکر می کنند که می توانند ذخایر بیشتر اورانیوم غنی شده را به دست آورند و سانتریفیوژهای بزرگتری بسازند و بدین ترتیب از ما عقب نشینی های بیشتری را طلب کنند و خودشان کمتر عقب بروند. چنین تاکتیک گفتگو کارگر نخواهد بود.

ایران مواضع خود را شدت بخشیده و تلاشی برای بازگشت به تعهدات معامله هسته ای نشان نمی دهد. اما هنوز به آن مرحله که بگوئیم "احیای توافق برجام غیرممکن است" نرسیدیم.

ما هنوز فکر می کنیم که بازگشت به گذشته ممکن است و این بهترین و سریعترین گزینه خواهد بود. اگر ایران با نیات جدی به مذاکرات وین بازگردد، آمریکا می تواند همتای جدی برای آن کشور باشد".

در ژانویه 2021، دانشمندان هسته ای ایران غنی سازی اورانیوم را به 20 درصد رساندند. در 23 فوریه 2021، ایران دسترسی های بازرسان آژانس بین المللی انرژی هسته ای را محدود کرد. تهران سه ماه به آمریکا فرصت داد تا تحریم ها را لغو نماید تا دسترسی بازرسان آژانس انرژی هسته ای به برخی از تأسیسات هسته ای مجددا برقرار شود.

قطعنامه 2231 ، تصویب شده در سال 2015 ، شامل مکانیزمی برای تجدید خودکار تحریم های سازمان ملل علیه ایران در صورت عدم انجام تعهدات این کشور طبق برجام است. این مکانیسم از سال 2015 به مدت 10 سال اعتبار دارد. این قطعنامه پیش بینی می کند که اگر در این دوره هرگونه تخلف جدی از طرف ایران صورت بگیرد، کشور تنها در صورت تصویب قطعنامه مربوطه در شورای امنیت سازمان ملل قادر به جلوگیری از تمدید تحریم ها خواهد بود. اگر حداقل یکی از اعضای دائم شورای امنیت با تصویب چنین قطعنامه ای مخالفت کند، تحریم ها به طور خودکار ظرف 30 روز تمدید می شود.

در ماه مه 2019، ایران کاهش تدریجی تعهدات خود در این توافق نامه و کنار گذاشتن محدودیت در تحقیقات هسته ای، سانتریفیوژها و سطح غنی سازی اورانیوم را اعلام کرد.
توافق هسته‌ای ایران و قدرت های بزرگ جهان که به آن برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) هم گفته می‌شود، سال 2015 میان ایران و کشورهای عضو گروه 1+5 متشکل از آمریکا، بریتانیا، فرانسه، روسیه و چین، پنج کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به علاوه آلمان منعقد شد. برپایه این توافق، در برابر محدود شدن برنامه هسته‌ای ایران، تحریم‌های اعمال شده علیه این کشور لغو یا تعلیق شد.