اسپوتنیک - علیرغم حضور چند کشور در سطح رهبران خود در اجلاس بغداد اما اگر اخبار رسانه های جهان را رصد کنید قطعا به این نتیجه می رسید که حضور ایران در این اجلاس بر حضور دیگران غلبه داشت.
البته طبق معمول برخی رسانه های مخالف با جمهوری اسلامی که مورد حمایت دشمنان ایران می باشند تلاش کردند تا با انتقاد های حسودانه از حضور جناب آقای حسین امیر عبد اللهیان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در این اجلاس غیض خود را خالی کنند.
البته از چند روز پیش که دولت جناب آقای رئیسی از مجلس رای اعتماد گرفته این رسانه ها وزرایی را که به قول معروف در این کابینه کلیدی به حساب می آیند سیبل حملات خود قرار داده اند وتلاش دارند با جنگ روانی و رسانه ای این افراد را تخریب کنند و عملکرد آنها را زیر سوال ببرند.
بدیهی است آنها توان این را نداشته باشند ببینند رئیس جمهوری ای در ایران سر کار آمده که روز جمعه به جای استراحت به خوزستان می رود تا مستقیم با مردم ملاقات کند و مشکلات آنها را بررسی کند.
به هر حال آنها برنامه ریزی های زیادی برای راه انداختن آشوب در خوزستان داشتند و دارند و همین حضور مستقیم جناب آقای رئیسی دلگرمی زیادی به مردم خوزستان می دهد و نقشه های آنها را خنثی می کند.
مردم خوزستان هم اگر لب به اعتراض گشودند به دلیل این نبود که مخالف نظام جمهوری اسلامی بودند بلکه به این دلیل بود که ناکارامدی عمدی و یا غیر عمدی برخی مدیران دولتی کار را به جایی رسانده بود که دیگر نمی شد سکوت کنند.
وقتی رئیس جمهوری در روز اول کاری دولت خود به غسالخانه بهشت زهرا می رود تا وضعیت مرده شور خانه ها را بررسی کند، یعنی رئیس جمهوری سر کار امده که به گزارش های اداری اکتفا نمی کند بلکه می خواهد خودش مستقیما در جریان قرار گیرد تا تصمیم بگیرد.
هم ماجرای بهشت زهرا هم سفر آقای رئیسی به خوزستان این ترس و واهمه را برای دشمنان ایران ایجاد کرد که چون یک رئیس جمهوری مردمی سر کار آمده ممکن است همه نقشه های آنها در جدایی ملت از حکومت بزودی خنثی شود.
بر کسی پوشیده نیست طی سالهای اخیر مخصوصا در دوران ترامپ سیاست آمریکا و اسرائیل و عربستان سعودی بر علیه ایران بر مبنای آن بوده که میان ملت و حکومت جدایی ایجاد کنند و در نهایت با فشار بر مردم ایران کاری کنند مردم بر علیه حکومت شورش کنند و حکومت ایران از درون فروبپاشد تا آنها از خارج بتوانند نقشه های خود را عملی کنند.
اولین حضور خارجی دولت آقای رئیسی هم عملا در بغداد رقم خورد و آقای امیرعبداللهیان موفق شد پیغام بسیار مهمی را به صورت دیپلماتیک هم به کشورهای همجوار و هم به کشورهای غربی بفرستد.
آقای دکتر حسین امیرعبداللهیان اولین وزیر امور خارجه ایران است که فارغ التحصیل داخل کشور است و بر عکس برخی که تحت تاثیر فرهنگ های تحمیلی دانشگاه های غربی و یا هندی (که خود تحت تاثیر فرهنگ های القایی انگلیسی هستند)، وی آموزش دیده فرهنگ انقلاب اسلامی است ودکترای خود را از یکی از قدیمی ترین و بهترین دانشگاه های ایران در زمینه آموزش حقوق و علوم سیاسی، یعنی دانشگاه تهران دریافت کرده.
این را گفتم تا بگویم آقای امیرعبداللهیان هم تحصیلات لازم و هم سابقه کاری لازم برای دانستن امور مربوط به تشریفات بین المللی را بیش از بسیاری از آنهایی که در رسانه های دشمن ایران کارشناسی می کنند را دارد و به خوبی می داند جایگاهی که نماینده هر کشوری باید در حین عکس یادگاری گرفتن بایستد کجا است.
یکی از دوستان در مقاله ای آقای حسین امیرعبداللهیان را خامنه ای وزارت خارجه توصیف کرده اند، یکی دیگر هم ایشان را نماینده شهید سلیمانی.
صفت هایی که هر کدام برای هر ایرانی هزاران افتخار به حساب می آید.
هر صفتی را برای ایشان بخواهند استفاده کنند به هر حال ایشان هم تحصیلات اش در زمینه علوم سیاسی است و هم سابقه کاری اش در وزارت خارجه و به همین دلیل آنها نمی توانند در این زمینه حرفی بزنند.
ایشان دقیقا جایی ایستاد که نماینده ایران باید می ایستاد.
ایشان به نمایندگی از رئیس جمهوری ایران در این مراسم حضور داشته بود (از نظر تشریفات دیپلماتیک وی ممکن است به عنوان حقوقی خود یعنی وزیر خارجه در مراسمی شرکت کند و یا به نمایندگی از رئیس جمهوری کشور) نه در سمت چپ و نه در سمت راست خود کسی را که شان بالاتری از نماینده ایران در این مراسم داشته باشد مشاهده می شد و ایشان در واقع با جاگیری خود در صف جایگاه نماینده ایران در این اجلاس را نشان داد.
پیغام دولت آقای رئیسی هم به کشورهای منطقه و هم به جوامع بین المللی هم همین بود که آقای امیرعبداللهیان رساند.
عزت ملی ایران آنقدر والا است که جایگاه نماینده ایران در صف رهبران کشورهای دیگر منطقه و جهان است است.
البته این پیغام فقط توسط آنهایی که در این اجلاس بودند دریافت نشده بلکه دیگران هم کاملا متوجه این پیغام شده اند، پیغامی که حتی می توان گفت به گفتگوهای احتمالی وین که احتمالا به زودی دور هفتم آن شروع می شود مربوط می باشد و همه متوجه شده اند که از این پس با دولتی در ایران سرکار دارند که کمتر از عزت ملی ایران را قبول ندارد و این دولت حاضر نخواهد بود آنچه آنها ترسیم کرده اند را اجرا کند بلکه آنها باید آنچه ایران می خواهد را بپذیرند.