هر چه قدر سعی کردم جلوی خودم را بگیرم دیدم حق ملت بزرگ افغانستان نیست که چنین اتفاقاتی برایش رخ دهد و من نویسنده سکوت کنم، قطعا خواست خدا بود تا مردم افغانستان از شر این مترسک که افغانستان را به نابودی کشاند خلاص شوند.
دلم نیامد حرف دل مردم افغانستان که پاره تن ملت ایران هستند را نزنم و از مجامع بین المللی نخواهم این عروسک خیمه شب بازی آمریکا را هر جا که هست بازداشت و به دست محاکمه و مجازات بسپارند.
خون تک تک مردم افغانستان که طی مدت اخیر ریخته شده گردن این فرد می باشد که سر به زنگاه ملیون ها دلار از پول مردم افغانستان را دزدید و از کشور فرار کرد و مملکت را به امان خود رها کرد.
افرادی را مانند بن علی دیدیم که در تونس رسما از قدرت کناره گیری کردند و از کشور خارج شدند یا حتی افرادی مانند حسنی مبارک در مصر که علیرغم اینکه همه شرایط برای خروج اش از کشور فراهم بود، اصرار داشت که می خواهد آخرین روز زندگی اش در مصر باشد، یا افرادی مانند صدام حسین و قذافی که ماندند و در کشور خود کشته شدند یا افرادی مانند بشار الاسد که حتی تا زمانی که داعش به 400 متری کاخ ریاست جمهوری اش رسید باز هم حاضر نشد نه خود نه خانواده اش کشور را ترک کند و ایستاد و جنگید تا کشور خود را نجات دهد یا حتی شاه سابق ایران که وقتی دید اوضاع در مملکت خراب است قبل از سقوط رسمی کشور را ترک کرد، یا ...
اما ندیدیم فردی اینقدر بی وجود و وجدان باشد که مملکت و مردم را تا لحظه آخر میان زمین و هوا بلا تکلیف بگذارد و بدون اینکه یک ارزن احساس مسئولیت داشته باشد رفتار کند.
البته باید توجه داشت وقتی برخی می پذیرند که فردی دارای چند شناسنامه و هویت را به چنین مسئولیتی می سپارند باید توقع چنین چیزی را هم از او داشته باشند.
به هر حال وی برای خدمت به کشور دیگری قسم خورده و قطعا وفاداری اش بیشتر به جایی خواهد بود که برای آن قسم خورده و نه جایی که هویت آن را به ارث برده.
علی ای حال پس از کنفرانس مطبوعاتی اخیر ذبیح الله مجاهد امید های زیادی مبنی بر اینکه تفکر طالبان جدید با طالبان 30 سال پیش متفاوت است به چشم می آید و همه امیدوار هستند چنین باشد.
یعنی شاید برخی به دلیل تبلیغات منفی زیادی که آمریکایی ها بر علیه طالبان انجام داده بودند و به دلیل رفتارهای سابق طالبان از بازگشت آنها ترس و واهمه داشتند اما امروزه بسیاری به این فکر می کنند که طالبان حد اقل از مردم افغانستان هستند و شاید متوجه شده اند که ساختار عمومی افغانستان نیاز به حکومتی دارد که متفاوت با حکومت سابق آنها است.
آقای مجاهد در کنفرانس مطبوعاتی خود به خوبی موفق شد چهره نوینی از طالبان به نمایش بگذارد و به نظر می آید در صورتی که دولت جدید افغانستان یک دولت ائتلافی با مشارکت همه گروه های سیاسی و اقوام افغانستان باشد و خواسته مردم افغانستان را در نظر بگیرد این شانس برای افغانستان وجود دارد تا پس از چندین دهه جنگ و خونریزی روی آرامش را به خود ببیند.
علیرغم همه بلاهایی که سر مردم افغانستان آمده اما باید توجه داشت که ملت افغانستان ملتی بسیار توانمند است و مهاجرین افغان موفق شده اند در بسیاری از کشورهای دیگر بدرخشند و اگر این زمینه برایشان فراهم شود که در امنیت و آرامش به کشور خود برگردند و به بازسازی آن کمک کنند قطعا خواهند توانست کشور خود را از نو بسازند.
قطعا هم کشورهای همجوار که خواهان ثبات و امنیت در افغانستان می باشند کمک خواهند کرد که افغانستان مجددا بتواند روی پای خود بایستد.
حال باید نشست و دید آیا طالبان به صحبت های آقای ذبیح الله مجاهد و رهبران آن در ایجاد وفاق ملی و عفو عمومی و آزادی های نوعی همراهی خواهد کرد یا نه.
اگر اینگونه باشد می توان به آینده افغانستان امیدوار بود.
اما قطعا این عفو عمومی نباید شامل حال فردی مانند محمد اشرف غنی باشد که چنین خیانت بزرگی به ملت افغانستان کرد و باید مجامع جهانی به دولت جدید افغانستان کمک کنند تا وی را بازداشت و مجازات کنند تا عبرتی شود برای دیگران.