البته قبلا نیز در خبرگزاری اسپوتنیک یادداشتی در این زمینه نوشته بودم و تاکید کردم که چنین ملاقات هایی انجام شده.
امروزه بسیاری سوال می کنند که چه ضرورتی داشت این ملاقات ها محرمانه باشد و چرا طرفین این ملاقات ها را رسما فاش نکردند.
یکی از دوستانم که از لحظه اول در جریان این ملاقات ها بود به من گفت دلیل اصلی این بود که سعودی ها تقاضا کرده بودند که ملاقات ها فعلا محرمانه باشد و ایرانی ها هم به احترام آنها صحبتی از این ملاقات ها نکردند.
البته برای ایرانی ها هم ظاهرا بهتر بود که این ملاقات ها حالت محرمانه بماند چون سابقه نشان داده وقتی پای رسانه ها به میان می آید بسیاری از مذاکرات و گفتگو های محرمانه دستخوش فشارهای سیاسی رقابت های سیاسی در ایران و در طرف مقابل می گردد.
به عنوان مثال بگویم، ایرانی ها و آمریکایی ها طی سالهای 2011 تا 2013 حدود دو سال در مسقط پایتخت عمان مذاکرات محرمانه ای را داشتند و در نهایت به نتیجه های ملموسی رسیده بودند، اما همین که این مذاکرات و گفتگو ها علنی شد و تعدادی کشورها هم وارد گفتگو ها شدند دیدیم که این گفتگو ها به کجا کشیده شد.
در واقع ورود رسانه ها به جریان مذاکرات و انتشار اخبار ضد و نقیض از گفتگو ها منجر به آن می شود که در بسیاری موارد سیاستمداران که در حال مذاکره هستند از ترس اوضاع سیاسی داخل کشور خود تصمیماتی بگیرند و یا اظهاراتی انجام دهند که در روند مذاکرات تاثیر زیادی داشته باشد.
به عنوان مثال امروزه مشاهده می کنیم مثلا نماینده ایران آقای عراقچی و همچنین آقای خطیب زاده دیدگاه مثبتی از گفتگو ها را بیان می کنند و در مقابل برخی رسانه های ایران زاویه های دیگری را مطرح می کنند امری که همه را در سردرگمی قرار می دهد.
می توان گفت امروزه هم و غم مذاکره کنندگان ایرانی در گفتگو ها بیش از اینکه طرف مقابل باشد، پشتشان در ایران است.
همین روند درباره طرف مقابل، یعنی آمریکا نیز صدق می کند.
مشاهده می کنیم که درز اخبار رسانه ای در باره پیشرفت گفتگو ها ترس و واهمه زیادی میان سیاستمداران دولت آقای بایدن، که فعلا جای پای محکمی در ساختار حکومتی ندارند، ایجاد می کند وآنها نیز مجبور می شوند اظهار نظر هایی را مطرح کنند که شاید هدفشان تقویت موضع داخلی شان باشد.
مشخص است آنها نیز دلواپس شرایط داخلی خود هستند.
همچنین مشاهده می کنیم هم در ایران و هم در آمریکا برخی تحت تاثیر این اخبار موضع گیری هایی می کنند که بیشتر به مذاکره کنندگان فشار وارد می کند.
حال این جریان در باره مذاکرات و گفتگو ها با عربستان سعودی نیز صدق می کند.
بدیهی است اگر رسانه ها به جریان ورود کنند مذاکره کنندگان دو طرف تحت فشار قرار می گیرند تا مبادا اخباری در مورد موضع گیری آنها در این گفتگو ها و یا مذاکرات منتشر شود که مواضع داخلی آنها را تحت تاثیر قرار دهد، و طبیعتا این جریان می تواند همه را در فشار قرار دهد.
مضاف بر همه اینها باید توجه داشته باشیم که پرونده مذاکرات با عربستان سعودی امروزه در اختیار شورای عالی امنیت ملی و نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است، از سوی دیگر هم پرونده گفتگو ها با ایران در عربستان سعودی تحت نظر شخص ولیعهد عربستان یعنی شاهزاده محمد بن سلمان و شوراهای امنیتی تحت نظر او است و به استناد گزارش های درز کرده، مذاکرات بغداد فیما بین سردار سرتیپ اسماعیل قاآنی فرمانده نیروی قدس و سرتیپ خالد الحمیدان رئیس استخبارات عربستان سعودی انجام شد.
همین نام و سمت رئیس دو هیات کافی است تا متوجه شویم چرا اینها نمی خواستند مذاکرات علنی شود، به هر حال افراد نظامی و امنیتی ترجیح می دهند کارهای خود را بی سر و صدا انجام دهند و هیاهویی در ماجرا نباشد.
پس از این ملاقات هم اخبار زیادی درباره سفر سرتیپ خالد الحمیدان به سوریه و ملاقات وی با جناب آقای بشار الاسد رئیس جمهوری این کشور منعکس شد، و بحث های زیادی درباره اینکه قرار است روابط دو کشور دوباره از سر گرفته شود منتشر شده.
مشخص است نتیجه گفتگو ها در بغداد بسیار مثبت بود که چنین اتفاقی رخ داده.
همچنین این امر نشان می دهد که عربستان سعودی به دنبال ایجاد یک تغییر اساسی در سیاست خارجی خود است و جبهه مقابل که به جبهه مقاومت معروف است با آغوش باز از بازگشت عربستان به آغوش آنها استقبال می کند.
به هر حال وحدت مسلمانان و حل اختلافات همسایگان برای همه بسیار مهم است و همه متوجه هستند که هر کاری کنند نمی توانند همدیگر را حذف کنند پس بهتر است به در همسایگی هم با هم بسازند.