به گزارش اسپوتنیک به نقل از پایگاه تحلیلی «پالتیکو»، در صورتی‌که توافق هسته‌ای ایران در حال حاضر احیا نشود، احتمال می‌رود هرگز این توافق ابقا نشود.
طبق این گزارش، پیشرفت‌های اندکی در زمینه چگونگی رفع اختلافات برای لغو تحریم‌های ایالات آمریکا در قبال محدود شدن برنامه هسته‌ای ایران حاصل شده است. با اشاره به تأثیر روند انتخابات ریاست‌جمهوری ایران در تاریخ ۱۸ ژوئن (۲۸ خردادماه) در تداوم مذاکرات برجامی، احتمال می‌رود که دور کنونی مذاکرات وین حداقل در این هفته ادامه داشته باشد.
یکی از دیپلمات‌هایی که در زمینه مذاکرات وین فعالیت دارد، طی مصاحبه‌ای اعلام کرد «زمانی‌که یک رئیس‌جمهور جدید در ایران روی کار بیاید، ممکن است امور بسیار پیچیده‌تر شود». در حال حاضر مسأله اصلی در خصوص نوع و تعداد تحریم‌هایی است که ایالات متحده باید بردارد.
نکته مهم دیگر، روشن و شفاف‌سازی گام‌های خاصی است که ایران باید برای بازگشت به تعهداتش ذیل برجام بردارد. یک مقام آمریکایی وزارت خارجه که خواسته نامش فاش نشود، با اشاره به این مورد توضیح داد و گفت که ما باید راه‌هایی برای رسیدگی به این مسئله پیدا کنیم.
روز ۱۳ مه (پنجشنبه)، مذاکره‌کنندگان برجام با در نظر گرفتن اهمیت عنصر زمان احتمالاً حداقل هفته جاری را برای دور چهارم مذاکرات در وین خواهند ماند. دو دیپلمات غربی اعلام کردند که احتمال تمدید توافق موقت بین ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که ۲۱ مه منقضی می‌شود، وجود دارد.
طبق توافق ایران و آژانس، بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همچنان دسترسی به سایت‌های مهم هسته‌ای ایران را حفظ خواهند کرد اما پس از منقضی شدن این توافق، در صورت عدم لغو تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی، مقام‌های ایران بر اساس ضرب‌الاجل تعیین کرده، دسترسی بازرسان به سایت‌های مهم هسته‌ای را قطع خواهند کرد و اطلاعاتی که در دوربین‌های آژانس ضبط شده و ایران آن را محفوظ نگه داشته، از بین خواهند برد.
دولت آمریکا به ریاست جو بایدن مدعی است در تلاش است از طریق مذاکرات جاری در شهر وین زمینه‌های بازگشت کشورش به برجام را فراهم کند. از جمله مهم‌ترین موانع در این مذاکرات حل و فصل اختلافات بر سر تحریم‌هایی است که آمریکا برای پایبند شدن به برجام بایستی رفع کند.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا در سال ۲۰۱۸ به صورت یکجانبه از برجام خارج شد و تحریم‌های اقتصادی شدیدی را علیه جمهوری اسلامی ایران وضع کرد و علاوه بر بازگرداندن تحریم‌هایی که طبق برجام برداشته شده بود، تحریم‌های غیرمرتبط با برنامه هسته‌ای ایران علیه جمهوری اسلامی تحمیل کرد به امید آن که ایران را وادار به موافقت با توافق مورد قبول آمریکا کند که این اقدام نه تنها نتیجه‌بخش نبود بلکه ایران را وادار کرد تا پس از بدعهدی کشورهای اروپایی به تعهداتشان ذیل برجام، اقداماتی را در جهت کاهش تعهدات برجامی خود به انجام برساند.