به گزارش اسپوتنیک، فرمانده ستاد مرکزی تروریست‌های آمریکایی در غرب آسیا (سنتکام) اذعان کرد که ایران با استفاده از انواع پهپادهای رزمی و شناسایی، برتری هوایی آمریکا در منطقه را به چالش کشیده است.
در این راستا خبرگزاری بلومبرگ گزارش می دهد، ژنرال فرانک مکنزی فرمانده ستاد مرکزی آمریکا در غرب آسیا (سنتکام)، روز سه شنبه در جلسه استماع کمیته خدمات نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا به از دست رفتن برتری هوایی ارتش آمریکا در برابر ایران اعتراف کرد. ژنرال مکنزی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا آمریکا برتری هوایی خود را در خاورمیانه از دست داده است، گفت: استفاده گسترده ایران از پهپادهای کوچک و متوسط برای عملیات های شناسایی و هجومی بدین معناست که برای اولین بار از زمان جنگ شبه جزیره کره [اوایل دهه ۱۹۵۰ میلادی] ما بدون برتری کامل هوایی، عملیات انجام می‌دهیم.
در این راستا خبرگزاری اسپوتنیک با جناب آقای سجاد عابدی مشاور اسبق وزیر و تحلیلگر ارشد مسائل امنیتی در ایران به گفتگو نشسته است.
آیا ایرانی ها واقعاً مزیت های نظامی بر آمریکا دارند و آیا تجهیزات لازم را برای این کار دارند یا فقط داستان های ترسناک برای آمریکایی های معمولی بوجود آمده است؟
ایران بیش از یک دهه شاهد استراتژی و تاکتیک ایالات متحده در خاک عراق بوده است و به راحتی توانسته استراتژی آمریکا را از خاک خود رصد کند. پس بی‌شک ایران توانسته نقاط قوت و ضعف ارتش آمریکا را بازشناسد. برای مثال نیروی دریایی ایران در مبارزه ساحلی بسیار خبره است و در رزمایش هایی که برگزار کرده نشان داده که به راحتی می‌تواند تنگه هرمز را ببندد و حتی ناوهای جنگی آمریکایی را غرق سازد.
به موازات پيشرفت چشمگير فناوری در سطح جهان برای توليد پهپاد های گوناگون و توسعه قابليت آنها، فناوری ضد پهپاد هم پيشرفت داشته است . پهپاد ها علاوه بر نقاط قوت، نقاط ضعف نيز دارند و راه‌های مختلفی برای نا کارآمد کردن آنها ابداع شده است. برای مثال با استفاده از سلاح‌های انرژی هدايت شده (directed-energy weapons) مانند ليزر می‌توان دوربين‌ها وديگر دستگاه‌های يک پهپاد مسلح و در واقع ديد اپراتور حسگرهای آن را کور کرد.
يکی از مزيت های پهپاد که هدايت آن از فواصل بسيار دوراست، در همين حال يکی از نقاط ضعف آن نيز به شمار می‌آيد. مخابرات ماهواره‌ای که يکی ازراه‌های هدايت پهپاد ها است، آسيب پذيرند و می‌توان در آنها رخنه کرد. در بعضی موارد ممکن است پهپادها از برد ماهواره‌ای خارج شوند و در نتيجه هدايت آنها مختل شود.
در اين رابطه، جمهوری اسلامی ایران دست يابی به پهپاد «آر کيو ۱۷۰» آمريکائی را ناشی از به‌کارگيری فناوری ضد پهپاد خود می‌داند وبه عبارت ديگر آن را با «دام الکترونيکی» خود تصاحب کرد. اين در حالی است که آمريکا، نقص فنی در پهپاد مذکور را عامل سقوط آن در ايران می‌داند.
قطع نظر از اينکه اين هواپيمای بدون سرنشين آمريکایی چگونه به‌دست جمهوری اسلامی افتاده است، رخنه درسيستم مخابراتی و هدايت پهپادها ( چه از طريق سامانه مکان يابی جهانی موسوم به «جی پی اِس» و چه راديویی ) وفريفتن آنها امکان پذير است و به‌همين جهت برخی از کشورهای سازنده پهپاد، سيگنالهای ارسالی به اين پرنده‌ها را به صورت رمز در آورده اند تا قابل هک کردن نباشند.
جدا از رخنه کردن در سيستم مخابراتی پهپاد ها که در واقع نوعی جنگ الکترونيکی و سايبری است، سازمان های نظامی و يا خصوصی نيز گامهای موثری را برای توسعه فناوری ضد پهپاد برداشته اند. در اين راستا شرکت آمريکایی بوئينگ در آزمايشی با يک توپ ليزری ۱۰ کيلوواتی، توانست انواع پهپاد ها و راکت‌ها را منهدم کند. به تازگی، آمريکا يک توپ ليزری ۳۰ کيلواتی را بر روی ناو پانس، که در واقع پايگاه شناورمقدم اين کشور در خليج فارس است، نصب کرد. اين سلاح به منظور مقابله با پهپادهای ايران در اين پهنه آبی و قايق‌های تندروی سپاه به کار گرفته شده است. شرکت مذکور قرار است سلاح‌های ليزری با توان ۵۰ يا ۶۰ کيلوات برای ارتش آمريکا بسازد.
اگر افراط و تفريط ها کنار گذاشته شود، جمهوری اسلامی ایران به رغم محدويت‌های ناشی از تحريم‌های بين‌المللی، پهپادهایی ساخته است که از توانایی نسبی برخوردار است. بنا به گزارشات شاهدان عينی در سوريه، پهپادهای ايران درکشورشان، مانند پهپادهای مهاجر و ابابيل، با در اختيار گذاشتن اطلاعات در مورد مواضع گروه‌های مخالف اسد، در هدايت دقيق راکت‌ها و آتش توپخانه نيروهای دولتی به اين مواضع، بسيار موثربوده اند. گو اينکه اثری از پهپادهای مسلح ايران در سوريه مشاهده نشده است.
با توجه به این واقعیت (انواع پهپادهای رزمی و شناسایی و برتری ایران بر آمریکا در این خصوص)، چگونه استراتژی و تاکتیک های نظامی آمریکا در قبال ایران تغییر می کند؟ چه تغییراتی را می توان انتظار داشت؟
در ماه می ۲۰۱۹، در پاسخ به سیاست فشار حداکثری ایالات متحده آمریکا، ایران کارزار فشار متقابل با هدف واداشتن واشنگتن به تسهیل یا رفع تحریم‌ها راه انداخت. در این کارزار از«منطقه خاکستری» بین جنگ و صلح به طور وسیعی استفاده شد. بازیگران منطقه خاکستری به گمانه‌زنی و آزمایش روی می‌آورند تا ببینند چه نوع اقداماتی را می‌توانند بدون مجازات عملی کنند. آنها از طریق فعالیت‌های پنهانی یا نیابتی و کنش فزاینده ابهام‌آفرینی می‌کنند تا طرف‌های مقابل را نسبت به نوع واکنش دچار تردید و تزلزل کنند.
آنها از درگیری نظامی قاطع اجتناب می‌کنند و همه این کارها را به منظور پیشبرد برنامه برهم‌زدن وضع موجود در عین مدیریت ریسک، کاستن از احتمال افزایش تنش و اجتناب از جنگ انجام می‌دهند.
عامل دیگری که باید در نظر گرفت، تاثیرات سیاست داخلی است. تندروهای ایران در تلاش بوده‌اند که رقبای محافظه‌کار و عملگرای خود را به حاشیه برانند. همچنین کشور کماکان دستخوش ناآرامی‌های عمومی است، چنان‌که عراق و لبنان نیز چنین اند و همه این مسائل ممکن است بر تصمیمات آینده ایران اثر بگذارد. در‌واقع، واکنش ایران به شهادت سردارسلیمانی، که بر خلاف معمول فوری و سریع بود، ممکن است تحت تاثیر سیاست داخلی و به عنوان راهی برای نمایش عزم و اراده اتخاذ شده باشد تا اپوزیسیون برداشت ضعف نکند و از وضعیت ایجاد‌شده استفاده نکند.
در پایان باید گفت بهترین راه بازدارندگی ایران، از دیدگاه ایالات متحده آمریکا تقویت توانمندی‌های کاربرد نیروی هوافضای آمریکا در منطقه است تا توان مرگبار خود را به نمایش بگذارد، بدون اینکه آسیب‌پذیری نیروهای خودی را افزایش دهد. این همان کاری است که نیروی نظامی ایالات متحده از زمان رخدادهای اوایل ژانویه ۲۰۲۰بی‌سروصدا مشغول آن بوده است و بالاخره ایران دارد پیام را دریافت می‌کند.