بعید به نظر می آید که ایران مسئولیت دو حمله اخیر به یک پایگاه موشکی و نیروگاه هسته ای دیمونا را رسما گردن بگیرد اما چه کسی است که نداند هر دو کار ایران بوده.
به قول معروف ایرانی ها در هر دو عملیات اثر انگشت خود را به شکلی باقی گذاشتند.
طبق گزارش ها انفجار کارخانه مهمات سازی در تل آویو به دلیل انفجار در نیروگاه برق این کارخانه بوده، دقیقا شبیه اتفاقی که در نطنز رخ داد.
طبق گزارش ها، موشکی که نیروگاه هسته ای دیمونا را هدف قرار داد هم از نوع موشک زمین به زمین فاتح 110 بود و حدود 200 کیلوگرم مواد منفجره حمل می کرده و یک ساختمان در تاسیسات دیمونا را هدف قرار داده.
با توجه به اینکه موشک فاتح یک موشک هوشمند به حساب می آید قطعا اگر هدف خود تاسیسات بود احتمالا یک فاجعه انسانی رخ می داد.
قطعا هم ایرانی ها تمایلی به ایجاد یک فاجعه انسانی نیستند و فقط خواسته اند اخطاری به اسرائیل بدهند که قرار نیست سیاست های متهورانه آقای نتانیاهو را دیگر تحمل کنند.
با توجه به اینکه تاسیسات هسته ای نتطنز معمولا حاوی مقادیر قابل توجهی اورانیوم غنی شده می باشد، ماجراجویی های اسرائیل می توانست منجر به یک فاجعه انسانی و زیست محیطی در آن منطقه گردد.
دورانی که نتایاهو خود را فاعل ما یشاء می دانسته دیگر تمام شده و این مردم اسرائیل هستند که باید فکر کنند اگر این سیاست ها ادامه پیدا کند آیا حاضر به تحمل عواقب و تبعات آن هستند یا نه؟
به دلیل شرایط جغرافیایی تاسیسات هسته ای ایران در سطح بیش از 1.6 ملیون کیلومتر مربع پخش شده و حتی در صورتی که تاسیساتی مانند تاسیسات نطنز کاملا هم منهدم گردد (آنگونه که مقامات اسرائیلی چندین بار تهدید کرده اند) به قول معروف آب از آب در ایران تکان نمی خورد اما آیا در صورتی که تاسیسات هسته ای اسرائیل هدف قرار گیرد دیگر اثری از مردمانی که در 22 هزار کیلومتر مربع زندگی می کنند باقی می ماند؟
بدیهی است که هدف قرار گرفتن تاسیسات موشکی اسرائیل و آن هم دقیقا مشابه هدف قرار گرفتن تاسیسات نطنز هم پاسخی به اعمال اسرائیل در نطنز بوده و هم به نوعی پاسخ به حمله به تاسیسات موشکی وابسته به جبهه مقاومت در سوریه.
اما بحث هدف قرار گرفتن تاسیسات دیمونا را می توان در چهارچوب واکنش به تهدید های اسرائیل مبنی بر اینکه خود را محق می داند به ایران حمله کند و تاسیسات هسته ای ایران را هدف قرار دهد است.
در واقع این یک اخطار بود تا هم مقامات اسرائیلی و هم مردم اسرائیل متوجه شوند که این تهدید ها چه قدر می تواند به ضرر آنها تمام شود و ساختار دفاعی اسرائیل چه قدر در مقابل اراده ایران در هدف قرار دادن هر نقطه ای در اسرائیل پوشالی است.
بر کسی پوشیده نیست تاسیسات هسته ای دیمونا حفاظت شده ترین تاسیسات در کل اسرائیل است و حتی شما اگر در گوگل مپ هم بخواهید روی آن منطقه زوم کنید نقشه این تاسیسات را نمی توانید مشاهده کنید.
می توان گفت اسرائیل نهایت سیستم های دفاعی خود را برای دفاع از این تاسیسات مستقر کرده، سیستم هایی که برای هیچ جای دیگر حتی برای تل آویو هم استفاده نمی شود.
طبق اظهار نظر برخی کارشناسان حد اقل سه لایه دفاع هوایی برای دفاع از این تاسیسات ایجاد شده که حتی اگر یک مگس هم به پرواز دربیاید را هدف قرار دهند.
از صبح که اخبار را رصد می کردم تقریبا همه رسانه ها متفق القول بودند که روایت اسرائیلی ها از جریانی که امروز اتفاق افتاده قانع کننده نبوده.
اینکه یک موشک زمین به هوای سوری سردرگم در هوا منفجر شده و ترکش هایش نزدیکی دیمونا افتاده.
حتی یک بچه که از هیچ چیز سر در نمی آورد هم نمی تواند چنین چیزی را باور کند.
اولا که نزدیک ترین فاصله از سکوهای موشکی زمین به هوای سوریه به دیمونا چیزی حدود سیصد کیلومتر بوده و هیچ منطقی وجود ندارد که سیستم های دفاعی اسرائیل پرواز سیصد کیلومتری این موشک ها را رصد کرده اند و هیچ واکنشی نشان نداده اند و بعد موشک در هوا منفجر شده.
ضمنا اسرائیلی ها مدعی می باشند که حملات آنها به سوریه در پاسخ به حمله سوری ها بوده، یعنی اول سوری ها حمله کرده اند و بعد آنها، هیچ منطقی وجود ندارد که سوری ها بخواهند از داخل سوریه موشک زمین به هوا پرتاب کنند تا سیصد کیلومتر آنطرف تر منفجر شود، نمی دانم مناسبتی وجود داشته که برخی می خواستند آتش بازی هوایی کنند یا نه.
منطق در این است که اول یک حمله زمین به زمین بوده و بعد هواپیماهای اسرائیلی پرواز کرده اند تا پایگاه هایی را در سوریه هدف قرار دهند که با واکنش سیستم دفاعی سوریه مواجه شده اند و شاید هم ترکش هایی از این مواجهه در جاهای مختلف سقوط کرده باشد.
در حالی که تاسیسات هسته ای نطنز تحت شدید ترین تدابیر نظارتی بین المللی هست و بسیاری از خبرنگاران به دعوت سازمان انرژی هسته ای و وزارت ارشاد ایران از این تاسیسات بازدید کرده اند، تاسیسات دیمونا آنقدر محرمانه است که هیچ کس حتی از سی کیلومتری این تاسیسات نمی تواند به آن نزدیکتر شود.
اسرائیلی ها خبرنگاران را به منطقه ای که شصت و پنج کیلومتر دورتر از دیمونا است برده اند و به آنها گفته اند آنجا می توانند گزارش تهیه کنند، در حالی که اگر واقعا تاسیسات دیمونا هدف قرار نگرفته است باید خبرنگاران را به این تاسیسات می بردند ونشان می دادند که تاسیسات سالم است.
البته بدیهی است که آنها تلاش کنند کاری کنند روحیه مردم اسرائیل خراب نشود اما این حق مردم اسرائیل است که بفهمند چه شده چون جان آنها امروزه گرو سیاست های متهورانه دولتشان است.