به گزارش اسپوتنیک، پیتر ایلیچف، مدیر گروه سازمان های بین المللی وزارت امور خارجه روسیه، به خبرنگاران گفت، اگر ایالات متحده به توافق هسته ای با ایران برگردد، به تصویب قطعنامه جداگانه شورای امنیت سازمان ملل متحد نیازی نیست.
ایلیچف گفت: "وقتی آنها بیرون آمدند، قطعنامه جداگانه ای بود؟ یعنی قطعنامه 2231 به كار خود ادامه می دهد و این نحوه عمل خواهد بود."
به مدت دو هفته در وین، جلسات رو در رو منظم کمیسیون توافق هسته ای در سطح مدیران سیاسی برگزار شده است و بین آنها جلسات غیر رسمی در قالب های مختلف وجود دارد. روز جمعه، برای اولین بار، سران هیئت های نمایندگان کشورهای شرکت کننده در توافق با رئیس هیئت آمریکایی دیدار کردند که در وین است، اما در مذاکرات شرکت نمی کند. این دیدار بدون مشارکت ایرانی ها که هنوز به طور قطعی آماده تماس با آمریکایی ها نیستند، انجام شد. به گفته میخائیل اولیانوف، نماینده دائم فدراسیون روسیه در آژانس بین المللی انرژی هسته ای، برای شرکت کنندگان برجام دقیقاً مشخص شد که واشنگتن روند لغو تحریم ها علیه تهران را چگونه می بیند.
برنامه جامع اقدام مشترک که در سال 2015 توسط شش کشور (انگلیس، آلمان، چین، روسیه، ایالات متحده آمریکا، فرانسه) و ایران منعقد شد، لغو تحریم ها را در ازای محدود کردن برنامه هسته ای ایران به عنوان ضامن عدم دریافت سلاح هسته‌ای از سوی تهران در نظر گرفت. این توافق حتی سه سال دوام نیاورد. در ماه مه 2018، ایالات متحده خروج یک جانبه از آن و احیای تحریم های سخت علیه تهران را اعلام کرد.
ایران در سال 2019 - دقیقاً یک سال پس از خروج ایالات متحده از توافق - کاهش تدریجی تعهدات خود در این توافق نامه، کنار گذاشتن محدودیت ها در تحقیقات هسته ای، سانتریفیوژها و سطح غنی سازی اورانیوم را اعلام کرد. در پایان سال 2020، قانونی در ایران اجرایی شد که ملزم به شروع تولید اورانیوم بسیار غنی شده (بالای 20 درصد)، استفاده از سانتریفیوژهای قدرتمندتر که فراتر از مفاد قرارداد است نموده و بررسی های گسترده آژانس انرژی هسته ای بین المللی رامحدود کند، اگر که ایران نتواند به طور آزاد به تجارت نفت و انجام عملیات مالی بپردازد.