به گزارش اسپوتنیک، ند پرایس سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در نشست مطبوعاتی وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد که به هر حال پکن در برخی موارد از جمله برنامه هسته‌ای ایران با واشنگتن منافع مشترک دارد.
وی در پاسخ به این سوال که نظر واشنگتن درباره سند همکاری ۲۵ ساله چین-ایران چیست، اظهار داشت: «همانطور که می‌دانید روابط ما با چین بر پایه رقابت است اما در برخی حوزه‌ها میزان کمی از همکاری تاکتیکی داریم. در روزهای اخیر نیز درباره برخی از این حوزه‌ها صحبت کرده‌ایم و اتفاقاً ایران یکی از این موضوعات است.
چین در باب تلاش‌ها به منظور مهار برنامه هسته‌ای ایران، همکاری کرده است. چین از اعضای اصلی گروه ۱+۵ است و قطعاً علاقه‌ای به این ندارد که شاهد تولید سلاح اتمی توسط ایران باشد چراکه این موضوع موجب بی ثباتی شدید در منطقه‌ای خواهد شد که چین به آن وابسته است.
ما با همه طرف‌ها ازجمله چین درباره برجام و تحولات آینده آن در تعامل بوده‌ایم. همانطور که قبلاً هم گفته‌ایم همچنان برای یک گفت‌وگوی معنادار با ایران آمادگی داریم تا راهی متقابل برای بازگشت به برجام و تعهدات آن پیدا کنیم و قطعاً ما به تعامل با چین و دیگر کشورها به منظور منصرف کردن آنها از انجام اقداماتی در قبال ایران یا هر موضوع دیگری که تهدیدی برای منافع ما باشد، ادامه خواهیم داد».
توافق هسته‌ای ایران و قدرت های بزرگ جهان که به آن برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) هم گفته می‌شود، سال 2015 میان ایران و کشورهای عضو گروه 1+5 متشکل از آمریکا، بریتانیا، فرانسه، روسیه و چین، پنج کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به علاوه آلمان منعقد شد. برپایه این توافق، در برابر محدود شدن برنامه هسته‌ای ایران، تحریم‌های اعمال شده علیه این کشور لغو یا تعلیق شد.
هشتم ماه مه سال 2018 ، دونالد ترامپ، رئیس جمهور امریکا اعلام کرد که از برجام خارج می شود و نه فقط تحریم های قبلی را باز می گرداند بلکه تحریم های جدید علیه تهران را نیز اعمال خواهد کرد و به دنبال آن تحریم های واشنگتن علیه ایران احیا و تشدید شدند. آمریکا تلاش می کند دیگر کشورها نیز ایران را تحریم کنند.
در پایان سال 2020، قانون "اقدام استراتژیک برای لغو تحریم ها" در ایران به اجرا درآمد که به معنای تشدید فعالیت های هسته ای برای دستیابی به رفع تحریم ها علیه کشور بود: تولید اورانیوم غنی شده (بالای 20٪ )، استفاده از سانتریفیوژهای قدرتمندتر (هزار سانتریفیوژ IR-2M و حداقل 174 سانتریفیوژ IR-6 و قطع دسترسی های تکمیلی آژانس انرژی هسته ای در صورتی که تهران نتواند آزادانه نفت را معامله کند و معاملات مالی انجام دهد.