به گزارش اسپوتنیک به نقل از «ایسنا»، بهروز کمالوندی، سخنگوی سازمان انرژی اتمی ایران اعلام کرد که غنی سازی جزء مهمترین فعالیت‌های سازمان انرژی اتمی است اما در بخش‌های دیگر هم سازمان در حال کار است، شاید به دلیل مسایل سیاسی غنی‌سازی برجسته شده است اما در بخش‌های دیگر کارها به خوبی ادامه دارد.
وی ادامه داد:« در بخش اکتشاف منابع اورانیوم از دو سال پیش با تکنولوژی بالا کارها دنبال می شود. ما موفق شدیم سرعت و کیفیت کار را برای شناسایی منابع بالا ببریم و این تکنولوژی را هم چنین برای صنایع دیگر مورد استفاده قرار دهیم. در بخش استخراج هم سرمایه‌گذاری خوبی شده است.
در این بخش از 4 تن به طور متوسط در سال‌های گذشته به حدود 37 تن در سال جاری رسیدیم که پیشرفت خوبی است. البته هدف‌های بالاتری داریم و باید به سالی 100 تن برسیم. در عین حال این میزان تولید در داخل پاسخگوی نیازهای در حال رشد ما نیست و باید منابع اورانیوم را از خارج هم تامین کنیم.
اوایل سال 1400 تست سرد راکتور (بازطراحی شده) را خواهیم داشت که مقدمه‌ای است برای راه‌اندازی کامل راکتور آن در یک سال بعد از آن. این به آن معناست که کارهای مختلفی که نیاز است در حوزه سوخت، مخزن و غیره انجام شود را پیش برده‌ایم.
در زمان ساخت راکتور قبلی، کارها در تامین شش قلم از تجهیزات اصلی متوقف شده بود، از جمله اتاق کنترل، پمپ های خلا و خنک کننده، ماشین سوخت گذار، تجهیزات کنترلی (I/C) و غیره. اما این بار سعی کردیم اول تجیهزات اصلی را تامین کنیم و سپس سراغ کارهای دیگر برویم. برای ساخت راکتور قدیمی اراک باید در محل دیگری و از صفر کار را شروع کنیم.
مجلس از سازمان خواست تا بررسی شود که اگر بخواهیم به راکتور قبلی برگردیم روند به چه شکل خواهد بود و ما کمتر از یک ماه برنامه این کار را به مجلس دادیم که کار ساخت و راه‌اندازی یک راکتور جدید با ظرفیت‌های قدیمی چقدر زمان می‌برد و چقدر منابع نیاز دارد.
اگر تصمیم گرفته شود که راکتور قبلی با مشخصات قبلی دوباره ساخته شود، با توجه به تجربیاتی که داریم، می‌گوییم که می‌توانیم راکتور قبلی را بسازیم، اینکه از چه تجهیزاتی استفاده می‌کنیم بحث‌های فنی است اما به راحتی می‌توانیم لوله‌های کالندریا که در آنها سیمان ریخته شد را عوض کنیم تا از مخزن قدیمی استفاده کنیم و از سویی چون نقشه کار را داریم می‌توانیم مخزن جدید درست کنیم.
اما با توجه به این که نظر متخصصان ما این بوده که راکتور بازطراحی شده برای کارهای تحقیقاتی کارآیی بیشتری دارد و آن را باید تکمیل کنیم، این به این مفهوم است که اگر بخواهیم راکتور دیگری درست کنیم، باید در محل دیگری ساخته شود، یعنی باید کار را از صفر شروع کنیم».