حالا دیگر نوبت ایران است

ایران هم می گوید آمریکا اول باید برادری اش را ثابت کند و بعد.

یعنی اول باید به برجام احترام بگذارد بعد بیاید ببینیم حرف حساب اش چیست.

احترام گذاشتن به برجام هم یعنی اینکه آمریکایی ها باید در عمل نشان دهند که سیاست دولت جدیدشان با سیاست دولت قبلی متفاوت است و قصد آن را دارند تا برجام را اجرا کنند و نه اینکه برجام را بازیچه اهداف دیگر خود قرار دهند.

بدیهی است اولین قدم هم اصولا باید اجرای قطعنامه 2231 شورای امنیت و برداشتن همه تحریم هایی که ترامپ وضع کرده بود می باشد.

اینکه بایدن ضعیف است و می ترسد در داخل آمریکا به عنوان یک رییس جمهوری ضعیف به او نگاه کنند، به ایران ربطی ندارد.

ایران برجام را با شخصی به نام اوباما و یا شخصی به نام جان کری امضا نکرد بلکه برجام را با دولت آمریکا امضا کرد که نماینده اش در آن جلسه جان کری بود.

همانگونه که همه توقع دارند با تغییر دولت در ایران، تهران به برجام پایبند باشد، همه باید از آمریکا بخواهند که به تعهدات بین المللی خود پایبند باشد، حتی اگر رییس جمهوری ای سر کار بیاید که مخالف آن توافق باشد.

اگر اینگونه نباشد هیچ تضمینی وجود ندارد که امروزه آمریکا حتی تعهدات خود را اجرا کند و فردا دوباره فرد دیگری به قدرت نرسد که مخالف این توافقات باشد و بزند زیر همه چیز.

همچنین هیچ منطقی نمی تواند ایرانی ها را متقاعد کند با دولتی پای میز مذاکره و گفتگو بنشینند که از همین اول به هیچ تعهد خود پایبند نیست.

خود آمریکایی ها هم اذعان دارند که تحریم ها و فشارهای موسوم به فشارهای حد اکثری ترامپ بر علیه ایران کاملا شکست خورده و علیرغم همه مشکلات اقتصادی که مردم ایران با آن مواجه هستند ایران توانسته در مقابل این تحریم ها مقاومت کند.

اینکه تیم آقای بایدن تصور کنند که می توانند زرنگی کنند وبا بهره برداری از تحریم های ترامپ از ایران امتیاز بگیرند یک تصور واهی بیش نیست، احتمالا به زودی بایدن هم یک تویت از آقای ظریف دریافت خواهد کرد که در آن نوشته شده "زرنگ کی بودی تو".

بر اساس همه معیارهای دیپلماتیک هیچ کشوری حاضر نمی باشد در شرایط تحریم و فشار و یا جنگ پای میز مذاکره بنشیند، مگر اینکه این کشور شکست خورده باشد و بخواهد تسلیم شود، که به نظر نمی آید ایران چنین شرایطی را داشته باشد.

امروزه علیرغم همه تحریم های کذایی آمریکا هنوز این ایران است که کالا و خدمات به کشورهای همجوار صادر می کند و ملیاردها دلار از آنها طلبکار است.

جالب اینکه ثروتمندترین متحد آمریکا در منطقه یعنی عربستان سعود امروزه به دنبال وام گرفتن از بانک های جهانی است و نمی تواند درآمد و هزینه های خود را جفت وجور کند.

با این شرایط می توان گفت امروزه ایران و ایرانی ها با همه بدبختی هایش توانسته اند با تحریم ها کنار بیایند و شرایط خود را جفت و جور کنند و هیچ دلیلی نمی بینند که بخواهند وارد راه جدید تاریک به نام مذاکرات شوند.

به قول معروف دیگر از سیاهی که سیاه تر نیست و یا باید مساله همین حالا حل شود یا اینکه بگذاریم ببینیم با گذشت زمان چه خواهد شد.

اروپایی ها هم امروزه به جای اینکه به عنوان میانجی وارد عمل شوند طرف آمریکایی ها را گرفته اند و به این دلیل دیگر برای ایرانی ها جایگاه میانجی را ندارند.

در حالی که آمریکایی ها و اروپایی ها همه برگه های خود بر علیه ایران را سوزانده اند امروزه ایرانی ها هستند که هر روز برگه جدیدی رو می کنند و آنها را در شرایط گیج کننده قرار می دهند.

ماجرا شبیه بازی بوکسی می ماند که طرف مقابل هر چه قدر در توان داشته مشت زده و بازیکن دوم با اقتدار همه ضربه ها را تحمل کرده تا بازیکن قدرتمند را خسته کند، حال که بازیکن قدرتمند خسته شده بازیکن دوم شروع کرده مشت هایش را بزند و هر مشتی می زند مشاهده می کنیم آن حریفی که ادعای اقتدار می کرد دور خودش می چرخد.

بله امروزه نوبت بازی ایران رسیده که با اقتدار طی چند سال اخیر همه ضربه ها را تحمل کرد و حالا با مشت های گره کرده محکم مشت پشت مشت به حریف وارد می کند.

علیرغم همه تهدید هایی که هم آمریکایی ها و هم اروپایی ها نثار می کنند و تهدید می کنند که ممکن است پرونده ایران مجددا به شورای امنیت برگردد ولی خودشان هم به خوبی می دانند که امروزه تحریم هایی بسیار فراتر از تحریم های شورای امنیت بر ایرانی ها تحمیل شده و به این دلیل رفتن پرونده ایران به شورای امنیت و حتی بازگرداندن تحریم های شورای امنیت بر علیه ایران به نوعی یک تشویق برای ایرانی ها به حساب خواهد آمد.

هم آمریکایی ها هم اروپایی ها به خوبی می دانند که ایرانی ها در حال بهره گرفتن از فرصت برای جمع کردن برگه های ارزشمند هستند و هر روز که می گذرد ایرانی ها برگه های بیشتری را جمع خواهند کرد.

به یکباره به خودشان می آیند و می بینند اگر بحث مذاکرات را بخواهند مطرح کنند ایرانی ها شرایط را به ما قبل برجام برگردانده اند و حتی به مراتب جلوتر هم رفته اند و آن زمان مجبور خواهند بود التماس کنند ایرانی ها حد اقل به برجام برگردند.

آیا فراموش کرده اند که سال 2005 با ایران چه توافقی امضا کردند و بعد که توافق را اجرا نکردند مجبور شدند سال 2015 همه خواسته های ایران را اجرا کنند.

فقط کافی است بگویم سال 2005 ایران 190 سانترفیوژ نسل اول اعاره ای در اختیار داشت که به زور اورانیوم را در سطح 3.67 درصد غنی سازی می کردند، سال 2015 مجبور شدند با ایرانی پای میز مذاکره بنشینند که بیش از بیست هزار سانرفیوژ و غنی سازی 20% و تولید آب سنگین و پلوتونیوم و کل چرخه سوخت هسته ای را داشت.