به گزارش اسپوتنیک، پیش از این ، واشنگتن علاقه خود را به مذاکره با تهران تحت نظارت اتحادیه اروپا و با مشارکت گروه 5+ 1 میانجی های بین المللی از جمله مسکو و پکن اعلام کرده بود.
مقام ارشد وزارت امور خارجه آمریکا گفت: "در گذشته، روسیه و چین در جریان مذاکرات در خصوص برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) نقش سازنده داشتند، زیرا آنها علاقه ای به دسترسی ایران به سلاح هسته ای و وقوع درگیری در منطقه نداشتند."
وی افزود که منافع مشابه احتمالاً ادامه خواهد داشت و علی رغم اختلاف نظرهای جدی ، امکان همکاری با طرف های روسی و چینی وجود دارد.
توافق هسته‌ای ایران و قدرت های بزرگ جهان که به آن برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) هم گفته می‌شود، سال 2015 میان ایران و کشورهای عضو گروه 1+5 متشکل از آمریکا، بریتانیا، فرانسه، روسیه و چین، پنج کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به علاوه آلمان منعقد شد. برپایه این توافق، در برابر محدود شدن برنامه هسته‌ای ایران، تحریم‌های اعمال شده علیه این کشور لغو یا تعلیق شد.این توافق به شکل اولیه حتی سه سال دوام نیاورد: در ماه مه 2018، واشنگتن خبر خروج یک جانبه از آن و احیای تحریم های سخت علیه ایران را اعلام کرد.
تهران در سال 2019، دقیقاً یک سال پس از خروج آمریکا از توافق - کاهش تدریجی تعهدات خود را در برجام اعلام کرده و محدودیت های هسته ای خود را کنار گذاشت.
در اواخر سال 2020، قانونی در ایران اجرایی شد که دولت این کشور را در صورت عدم فروش آزادانه نفت و اجرای بدون محدودیت عملیات مالی، به شروع تولید اورانیوم بسیار غنی شده (از 20 درصد به بالا) ، استفاده از سانتریفیوژهای قدرتمندتر که فراتر از مفاد برجام هستند و امتناع از بازرسی های گسترده آژانس انرژی هسته ای ملزم می کند.