اسپوتنیک - هفته نامه والور اکتوئل چاپ فرانسه می نویسد؛ اکنون شکی نیست که کمپین جهانی تحریم ها ، تظاهرات و تهدیدها به فرانسه توسط ترکیه به رهبری اردوغان آغاز شده است. سوال این است که یک عضو ناتو و کاندیدای عضویت در اتحادیه اروپا با چه هدفی تصمیم گرفت شعله درگیری میان تمدن های اسلام و غرب را روشن کند؟ حملات تروریستی انجام شده در فرانسه و اتریش به فراخوان دو مرکز جهادی بزرگ القاعده و داعش (ممنوع در روسیه) در چارچوب یک کارزار ضد غربی توسط ترکیه اردوغان در سراسر جهان اسلام انجام می شود.
فرانسه و اتریش تنها کشورهای اروپای غربی هستند که به تهدید گروه های ملی گرای افزاطی ترکیه و اسلام گرایان در سرزمین خود اشاره کردند. شکل گیری جو دیوانه وار در جوامع ترک و اسلامی اروپا ، که تقصیرها را از دوش جهادیون برطرف می کند، قطعاً بخشی از استراتژی نئو عثمانی است. اردوغان روی این پتانسیل حساب می کند تا اروپاییان را زیر سلطه خود در آورد، که آنها را (مانند جهادیون) ترسوها و ضعف های جدا از هم را می داند. به نظر وی ، اروپای "در حال فروپاشی" (همانطور که خودش گفته است) دیر یا زود با مجبور کردن مردم به رو آوردن به ایمان ، فشارهای شدید و رشد جمعیت دیندار توسط اسلام فتح خواهد شد.
کنترل جوامع مسلمان-ترک در اروپا - مسئله انتخاباتی و ژئوپلیتیک است
کشورهای اروپایی (به ویژه فرانسه و اتریش) برای ادغام ترک ها و مسلمانان تازه وارد در اروپا تلاش می کنند. ترکیه از "تعصب مذهبی" و "ضد جذب بودن" آنها حمایت می کند و همراه با اخوان المسلمین جدایی طلبی اسلام گرایان را ترویج می کند. و این یک مشکل جدی است. در حقیقت ، اگر قانون ضد تجزیه طلبی که توسط اکثریت ماکرون پیشنهاد شده ، به مرحله اجرا درآید ، شبکه های اسلام گرای اردوغان (مساجد ، مدارس ، مراکز اسلامی و جنبش های ملی گرایان افراطی) غیرقانونی خواهند شد، همانطور که در وین در سال 2014 اتفاق افتاد. در نتیجه ، حزب عدالت و توسعه ترکیه ، که اعتماد زیادی در میان رای دهندگان خارج از کشور (چند میلیون نفر) دارد ، بسیاری از آرا و فعالان بالقوه را از دست خواهد داد. بنابراین ، فراخوان آنکارا برای تحریم محصولات فرانسوی و اظهارات ظالمانه "سلطان" مبنی بر اینکه فرانسه با مسلمانان مانند "یهودیان دهه 1930 در اروپا" رفتار می کند، هدف وادار کردن پاریس به کنار گذاشتن سیاست همسان سازی است.
همانطور که در گذشته دیدیم، پس از انتشار اولین کاریکاتورهای پیامبر محمد در دانمارک در سال 2004 و سخنرانی پاپ بندیکت شانزدهم در سال 2006 (وی به "اسلام هراسی" متهم شد) و لایحه فرانسه در مورد مجازات انکار نسل کشی ارامنه، اعتراضات و تحریم ها به مرور زمان بی فایده می شود. با این وجود، عواقب کارزار فعلی شیطان سازی کافران اروپایی، که توسط چنین کشور مسلمان مهمی مانند ترکیه سازماندهی شده است، به گسترش نظریه های اخوان المسلمین و جهادیون در جهان عرب و مسلمان برای مدت طولانی مساعدت خواهد کرد. بنابراین بحران در روابط "سلطان" با فرانسه و اتریش (وین همچنین به "اسلام هراسی" متهم است زیرا در سال 2014 کار ائمه متعصب را در قلمرو خود ممنوع کرد) باید به عنوان آرزوی اردوغان برای تحمیل رهبری منطقه ای پان اسلامی و پان ترکی و مجبور کردن پاریس به قطع مقاومت در برابر مداخله آنکارا در زندگی جوامع مسلمان-ترک و توسعه طلبی پان ترکیسم در بالکان، مدیترانه شرقی ، سوریه و لیبی تلقی شود.
تقابل ژئوپلیتیکی بین ترکیه و اروپا ، استراتژی ارعاب اردوغان با درنظرداشت انتخابات 2023 هدفش وادار کردن مردم کشور خود به اینکه به شکست انتخابات محلی 2019 و مشکلات اقتصادی توجه نکنند. این انگیزه دیگری برای ترویج پان اسلامیسم عربی - ترکی و ناسیونالیسم پان ترکی فاشیستی است (به عنوان مثال اتحاد حزب وی با گرگهای خاکستری). با تکیه بر این دو رویکرد، "سلطان" ترک در تلاش است تا به عنوان یک مدافع و رهبر جهان سنی (در برابر رقابت با تشیع انقلابی ایران و محور وهابی عربستان سعودی ، مصر و امارات متحده عربی) در برابر جامعه ظاهر شود ، و همچنین به عنوان یک رهبر ملی گرای "از برادران ترک در هر جایی که آنها در خطر باشند محافظت کند." اکنون این "ملی-اسلام گرایی" اردوغان به وضوح در قفقاز نمایان شده است (کمک ترکیه به "برادران آذربایجانی" - رئیس جمهور ترکیه و علی اف همتای آذربایجانی وی ارمنیان مسیحی قره باغ را "وحشتناک ترین تهدید در منطقه" می نامند)، در سوریه و عراق ، جایی که آنکارا ، به بهانه محافظت از ترکمن ها ، کردها را گلوله باران می کند ؛ همچنین در لیبی ، جایی که دولت طرابلس و نظامیان مصراته مرتبط با اخوان المسلمین توسط اردوغان به عنوان "فرزندان عثمانی" معرفی می شوند، آنها در خطراند.
فرانسه و دیگر کشورهای اتحادیه اروپا مشکلات زیادی با ترکیه دارند. از نظر مداخله ترکیه در سوریه ، این کمک ترکیه به جهادی ها و کشتار کردها در شمال غربی این کشور توسط گروه های اسلامگرا و ارتش آنکارا است. در دریای مدیترانه شرقی ، فرانسه تنها کشور اتحادیه اروپا است که حفاری غیرقانونی چاه های گاز توسط ترکیه در آبهای متعلق به یونان و قبرس را به شدت محکوم کرده است: این شرکت تهدیدی برای شرکت های فرانسوی توتال ، ایتالیایی Eni ، یونان و قبرس است. در لیبی ، ترکیه و فرانسه از دو اردوگاه مخالف پشتیبانی می کنند: اردوغان در حال کمکرسانی به مقامات طرابلس است که با نیروهای مارشال حفتر و پارلمان توبروک می جنگند (فرانسه ، مصر ، امارات متحده عربی و روسیه در کنار آنها هستند). سرانجام ، مشکل دیگر - اعزام نظامیان و اسلام گرایان مزدور سوریه از سوی آنکارا به لیبی و قره باغ است که قبلاً توسط فرانسه و طرفداران یونانی ، قبرسی و ارمنی آن محکوم شده است.
در سال های 2014-2016 ، داعش در دوران شکوفایی خود، از تحویل نفت قاچاق و منسوجات به ترکیه درآمد کسب می کرد (بعداً حتی از ارتش و سرویس ویژه ترکیه پشتیبانی لجستیکی دریافت نمود). این اوج اتحاد اسلامگرایان بود. پس از فروپاشی داعش، این کمک به جهادگرایی از آنکارا متوقف نشد: هزاران جهادگر عرب و ترکمن از اواخر سال 2019 به لیبی و از سپتامبر 2020 توسط آژانس سادات ترکیه به سرپرستی ژنرال عدنان تانری وردی به آذربایجان اعزام شده اند.
اکنون کشورهای ناتو آنکارا (دومین ارتش بزرگ در اتحاد آتلانتیک شمالی ، 50 کلاهک هسته ای آمریکایی در خاک ترکیه) را به عنوان یک شریک غیر قابل اعتماد می دانند: این کشور به متحدان کردی غرب در سوریه حمله می کند، به داعش کمک می کند ، منافع استراتژیک و انرژی اتحادیه اروپا ، یونان و قبرس را تهدید می کند . علاوه بر این ، آنکارا پایگاه های جهادیون را در غرب لیبی مستقر می کند ، یعنی در همان مرزهای اروپا ، که از آنجا مهاجران غیرقانونی و تروریست های بالقوه با همان مسیرها اعزام می شوند و چشمش به نفت لیبی است. بنابراین ، امانوئل مکرون "مسئولیت تاریخی و کیفری" ترکیه را اعلام کرد. ژان ایو لودریان وزیر امور خارجه فرانسه تأکید کرد که در نیروهای جهادی سوریه در لیبی مبارزانی وجود دارند که از ترک ها در ادلب حمایت می کنند. علاوه بر این ، وی حمایت فرانسه از ارتش ملی لیبی را برای حفتار با این واقعیت توضیح داد که از پارلمان قانونی توبروک محافظت می کند و "به دلیل مبارزه با داعش توسط جامعه بین المللی به رسمیت شناخته شده است".
ترکیه و جهادیون
بسیاری از حقایق بازی ترکیه به رهبری اردوغان با مشهورترین جهادگران را تأیید می کنند. از زمان آغاز جنگ داخلی در سوریه ، آنکارا از شورشیان ارتش آزاد سوریه تحت پوشش قبایل طرفدار ترکیه (حمزه ، سلطان مراد ، سلطان سلیمان ، منتصر بالله )، که توسط مزدوران ترک از شرکت سادات (که خودشان علیه کردها می جنگیدند) آموزش دیده حمایت کرده است. ارتش ترکیه مراكز متعددی را برای آموزش مزدوران جهادی در لیبی تأسیس كرده است كه بر اساس پایگاههای تركیه در عفرین ، الكبریا ، المحمودیه و الشامل عمل می کنند از جمله با کمک قبایل تركمن "سلطان مراد" و "سلیمان شاه". سایر گروه های اسلام گرای طرفدار ترکیه ، مانند "شاهین های شام" ، از جهادگران اروپایی و بین المللی داعش و جبهه النصره تشکیل شده اند. و بخشی از گروه فیلاک الشام (4000 نفر) وابسته به اخوان المسلمین یونیفرم ترکیه را دریافت کرده و به ادلب ، آخرین سنگر اسلام گرایان سوریه القاعده و داعش منتقل شدند. طبق توافق نامه های بین آنکارا ، تهران و مسکو ، ترکیه قرار بود در نابودی گروه های جهادی شرکت کند ، اما این کار را نکرد. به یاد بیاوریم که 10 هزار جهادگر القاعده هنوز در "منطقه ترکیه" در شمال غربی ترکیه هستند. از طرف آنهاست که شرکت سادات برای ارتش فیض سرراج در غرب لیبی واحدهای مزدوری تشکیل می دهد.
به عنوان بخشی از نبرد با کردهای سوریه ، داعش مخفیانه اسلحه ، کمک و بودجه از سادات ، ارتش و سرویس ویژه ترکیه دریافت کرد. به گفته مخالفان ترکیه ، از سال 2014 تاکنون نزدیک به 50 هزار جهادگر برای آموزش به ترکیه اعزام شده اند. حمل و نقل توسط هواپیمایی Afriqiyah Airways و Al-Ajniha انجام می شود، که متعلق به عضو سابق القاعده در عراق ، عبدالحکیم بلهاج لیبیایی ("فرماندار نظامی طرابلس" پس از سرنگونی قذافی در 2011) است. بلهاج پیوند اخوان المسلمین و جهادگرایی بین المللی را فراهم می کند و مرتباً از ترکیه دیدار می کند. توجه داشته باشید که ارتش آزاد سوریه جهادگران بلهاج را پذیرفت ، که پس از سرنگونی قذافی ، با قاچاق مهاجران ثروت 2 میلیارد دلاری کسب کرده است. همه اینها نشان می دهد که اردوغان در حال بازی دوگانه است. ترکیه عضو ناتو و کاندیدای عضویت در اتحادیه اروپا است، اما در عین حال از اسلام گرایی بین المللی و جهادگرایی در چندین راستا به طور همزمان حمایت می کند.
خلیفه جدید داعش
و اینک یک واقعیت قابل توجه: رئیس فعلی داعش ، ابو ابراهیم هاشمی قرشی ، اغلب به عنوان "عرب عراقی" معرفی می شود (از آنجا که وی "از فرزندان حضرت محمد" است). اما در واقع ، وی از اقلیت ترکمن عراق است که از چند دهه قبل تحت تأثیر ترکیه بوده است. وی نقش مهمی در محو و نابودی یزیدیان عراقی ، سازمان دهی برده داری جنسی زنان یزدی ایفا کرد. وی در هنگام همکاری داعش با سرویس های ویژه ترکیه هنگام فروش نفت و پنبه سوریه و عراق به ترکیه در ازای پشتیبانی لجستیکی در مبارزه با کردها در عراق و سوریه (2014-2016) به ترکیه، شرکت کرد. به نوشته روزنامه گاردین انگلیس، برادر بزرگ "خلیفه" فعلی در ترکیه پناهنده شده است و رئیس "جبهه ترکمن عراق" (ائتلافی از گروه های اسلام گرای ترکمن در سال 1995 با حمایت آنکارا تأسیس شد) می باشد.