اسپوتنیک - بحث مهاجرت بحث جدیدی در تاریخ بشریت نیست و از ابتدای بشریت انسان ها و حتی حیوان ها برای پیدا کردن مکان بهتر برای زندگی اقدام به مهاجرت می کردند و می کنند.
حتی برخی پرندگان به صورت فصلی از جایی به جای دیگر در کره زمین کوچ می کنند تا به حیات خود ادامه دهند و بسیاری انسان ها آرزو دارند که ای کاش جای این پرندگان بودند و می توانستند به هر جا که می خواهند پرواز کنند.
در حالی که برخی به دلایل سیاسی یا امنیتی ممکن است به دنبال پناهندگی در کشورهای دیگر باشند اکثریت قریب به اتفاق مهاجران به دلیل شرایط اقتصادی به دنبال پیدا کردن مکانی دیگر برای زندگی خود هستند و بخشی هم شاید به دلایل اجتماعی و یا فرهنگی ویا فکری تمایل به مهاجرت داشته باشند.
البته طبق آمار مجامع بین المللی این روزها بیش از 95% مهاجران همان پناهندگان اقتصادی و اجتماعی هستند که به دلیل شرایط بوجود آمده در کشورهایشان تلاش می کنند به کشور دیگری که تصور دارند شرایط اقتصادی و یا اجتماعی بهتری دارد کوچ کنند.
اگر جنگ ها و شرایط ایجاد شده توسط ابرقدرتها برای دیگر کشورها مانند تحریم ها و حتی جنگ اقتصادی نباشد قطعا اکثریت مردم ترجیح می دهند در کشورهای خود باقی بمانند و تعداد افرادی که به دنبال ترک وطن و مهاجرت می باشند بسیار کمتر از آنچه امروزه مشاهده می کنیم خواهد بود.
بیش از 20 سال است که آمریکا افغانستان و عراق را اشغال کرده و وعده های پوچ داده بود که برای دمکراسی و حقوق انسان و پیشرفت اقتصادی مردم این کشورها عمل کند ولی مشاهده می کنیم اوضاع این کشورها روز به روز بد تر می شود و طبیعتا تعداد افرادی که به دنبال مهاجرت از این کشورها هستند بیشتر می شود.
در سوریه و لیبی و یمن و بسیاری از کشورهای دیگر جنگ هایی که توسط آمریکایی ها و اروپایی ها راه اندازی شده موجب آن شده که بسیاری از مردم به دنبال ترک خانه و کاشانه خود باشند و تلاش کنند خود را به جایی که تصور می کنند شاید بتوانند زندگی بهتری داشته باشند مهاجرت کنند.
ایران هم امروزه با شدید ترین تحریم های اقتصادی غیر انسانی در تاریخ بشریت مواجه است و مردم ایران برای مقاومت در مقابل زورگویی های آمریکا مجبور هستند انواع و اقسام فشارها را تحمل کنند.
با توجه به اینکه ایرانی ها حتی پای میز مذاکره نشستند و توافق برجام را امضا کردند ولی آمریکایی ها و اروپایی ها به تعهدات خود در قبال ایران عمل نکردند.
و با توجه به اینکه ایرانی ها می بینند آمریکایی ها و اروپایی ها چه بلاهایی سر کشورها و ملت های دیگر منطقه آورده اند و هر چه به این ملت ها وعده دادند دروغ بود.
دیگر ایرانی ها نمی توانند به وعده های آمریکا و اروپا اطمینان کنند و به همین دلیل امروزه در شرایط بسیار پیچیده ای گیر کرده اند.
فعلا هم هیچ روزنه افقی هم برای حل این ماجرا وجود ندارد و خوب بسیاری طاقت تحمل این همه فشار ها را ندارند و دل به دریا می زنند تا بلکه جای دیگری برای زندگی پیدا کنند.
همین هم می شود که می بینیم که خانواده مظلوم مجبور می شود مخاطره عبور از کانال مانش را به جان بخرد و جانش را از دست دهد.
با اینکه اروپایی ها خود مدعیان حقوق بشر و حقوق انسان می باشند اما مشاهده می کنیم در رفتارهای خود هیچ عملی در حفظ و صیانت از حقوق بشر و یا حقوق انسان انجام نمی دهند و فقط به شعار بسنده می کنند.
همین که در قبال تحریم های ظالمانه آمریکا بر علیه ملت ایران سر خم کرده اند یعنی شریک جرم آمریکا در قبال ایران هستند.
همین که درباره قتل عام مردم یمن سکوت می کنند یعنی شریک جرم هستند.
همین که درباره اتفاقاتی که در دیگر مناطق جهان اطرافشان سکوت می کنند و یا حتی در مواردی مانند لیبی و یا آفریقا و یا سوریه خود دخیل هستند یعنی باید مسئولیت اتفاقات را نیز گردن بگیرند.
اگر هم جنگ جدیدی باز در منطقه خاورمیانه رخ دهد قطعا سیل مهاجران به اروپا چند برابر خواهد شد و مسئولین اروپایی ها هم در این زمینه چند برابر افزایش خواهد یافت.
می توان گفت امروزه خون تک تک انسان های بی گناهی که در جای جای جهان جانشان را از دست می دهند گردن همان سیاست مدارانی است که تصمیم به راه اندازی جنگ ها و یا تحریم های کذایی بر علیه ملت ها می گیرند.