اسپوتنیک - البته بماند که منظور از گروه های تروریستی در سطح بین المللی هنوز مشخص نیست و تفسیر های زیادی برای گروه های تروریستی وجود دارد و ایالات متحده دهه ها است که به بهانه های مختلف جلوی مجامع بین المللی جهت ارائه تفسیر واحد از گروه های تروریستی را میگیرد و گروه های آزادیبخش که طبق میثاق سازمان ملل باید مورد حمایت جامعه جهانی قرار گیرند را، اگر در تضاد با برنامه های آمریکا عمل کنند تروریست می نامد و برعکس گروه هایی که از همه لحاظ تروریست به حساب می آیند و یا حتی کشورهایی که همه موازین انسانی و جهانی و بین المللی را زیر پا می گذارند را حمایت می کند.
فکر نمی کنم بر کسی پوشیده باشد که گروه القاعده توسط سازمان های اطلاعاتی آمریکا و متحدین عرب آن در خلیج فارس ایجاد شد و تا زمانی که این گروه برای منافع آمریکا کار می کرد یک گروه جهادگر به حساب می آمد و همین که، البته به ظاهر، با منافع آمریکا تضاد پیدا کرد گروه تروریستی به حساب آمد.
خیلی جالب است که اسامه بن لادن موسس القاعده و خانواده اش در برخی پروژه های نفتی با آقای جورج بوش رییس جمهوری اسبق آمریکا که دستور ترور دوست خود بن لادن را نیز صادر کرده بود، شریک بودند و امروزه هم بسیاری از اعضای فامیل بن لادن در آمریکا زندگی می کنند و حتی هنوز در بسیاری از پروژه ها با مقامات و سیاست مداران ارشد آمریکایی شریک هستند.
طبق آمار مجامع بین المللی تولید و قاچاق مواد مخدر از زمان حضور آمریکایی ها در افغانستان تا به امروز بیش از بیست برابر شده.
بدیهی است که کارتل های مواد مخدر آمریکا که به نحوی پشتیبان سیاستمداران ارشد این کشور هستند در این ماجرا دخیل می باشند.
اما در مورد حضور آمریکایی ها در عراق باید توجه داشت که آمریکاییها همه منابع انرژی عراق را تصرف کرده اند و هیچ پروژه اقتصادی نان و آب داری در عراق وجود ندارد که در اختیار شرکت های وابسته به سیاستمداران ارشد آمریکایی نباشد.
درآمد نفتی عراق هم طبق دستور العمل تدوین شده برای دولت های عراق به حسابهایی در ایالات متحده واریز می گردد و بعد آمریکایی ها به صورت قطره چکانی به دولت های عراق پول می دهند.
آنقدر قطره چکانی که در بسیاری موارد دولت های عراق علیرغم اینکه این کشور جزو کشورهای ثروتمند نفتی به حساب می آید، توان پرداخت حقوق کارکنانشان را ندارند و طبق اظهار نظر برخی دوستان عراقی که اخیرا همراه نخست وزیر عراق به آمریکا سفر کرده بودند ایشان از آمریکایی ها تقاضا کرد که پنج ملیارد دلار از حدود یکصد ملیارد دلار پولهای بلوکه شده عراق در آمریکا را در اختیار او قرار دهند تا بتواند برخی پروژه های زیربنایی را انجام دهد، که آمریکایی ها موافقت نکردند حتی این پول را به او قرض بدهند و بعد از درآمد های نفتی عراق کم کنند.
این حال آقای مصطفی الکاظمی که بسیار به آمریکایی ها نزدیک است می باشد، تصور کنید حال دیگر نخست وزیران چطور بود و چطور مجبور بودند دولت را اداره کنند.
به هر صورت باید توجه داشت به قول آقای ترامپ آمریکایی ها بیش از هفت هزار و پانصد میلیارد دلار برای حضور در این منطقه هزینه کرده اند و بدیهی است که این پول را برای چشم و ابروی مردم منطقه خرج نکرده اند.
گذشته از درآمد هایی که کارتل های مواد مخدر از افغانستان به دست می آورند آمریکایی ها بر برخی منابع معدنی که گفته می شود صدها میلیارد دلار ارزش دارد چنگ انداخته اند و در حال استخراج آن می باشند، به قول معروف ماجرای کشت خشخاش و تولید مواد مخدر فقط برای راه گم کردن دیگران است نه بیشتر، به این ترتیب آنها می خواهند بگویند به جز کشت مواد مخدر در افغانستان هیچ چیز دیگری نیست.
برای طولانی نشدن مقاله نمی توان مفصل در مورد این منابع معدنی صحبت کرد اما اگر یک جستجوی کوتاه در اینترنت کنید لیست آنها به دست می آید که شامل معادن زیادی از پگماتیت لیتیم، نیوبیوم، سزیم روبیدیم، بریلیم تنتالیم و کدمیوم و یورانیوم و لاجورد و سیلیکون و... می شود و برخی از آنها کلا در سطح کره زمین کم یاب هستند تا نفت و گاز و طلا و نقره و مس و آهن و ....
یعنی با توجه به این ثروت های خدادادی امروزه مردم افغانستان نباید در این اوضاع فلاکت بار زندگی کنند و شاید هم باید اوضاع زندگی شان به از بسیاری از کشورهای همسایه و جهان باشد، اما آمریکایی ها تلاش دارند کاری کنند آنها سرزمین آبا و اجدادی خود را ترک کنند و به جاهای دیگر کوچ کنند تا آنها به راحتی بتوانند همه چیز را در آنجا بدزدند.
طبق برخی برآوردها فقط ارزش این منابع توسط ناسا بیش از ده هزار میلیارد دلار تخمین زده شده.
البته این تخمین توسط ماهواره های ناسا انجام شده در مورد مواد خام است، اگر این مواد برای تولید استفاده شوند ده ها برابر ارزش افزوده دارند.
بله آقای ترامپ راست می گوید آمریکایی ها هفت هزار و پانصد مبلیارد دلار خرج کردند اما بقیه ماجرا را نمی گوید که چند هزار میلیارد دلار می خواهند به جیب بزنند.
البته این پول ها را کمپانی ها و کارتل های ثروت و لابی های پشت پرده به جیب می زنند نه حتی دولت آمریکا و یا مردم آمریکا، مردم آمریکا باید مانند برده روزشان را به شب برسانند تا آخر ماه قبض هایشان را بتوانند پرداخت کنند و خوش باشند که مثلا تفریحاتی دارند.
سربازهای آمریکایی هم باید برای هدف والای کمپانی ها و کارتل ها و لابی های پشت پرده جان بدهند.
نکته دیگر این است که با حضور خود در افغانستان آمریکایی ها در میان ایران – چین – روسیه – شبه قاره هند و آسیای میانه قرار دارند و با استفاده از گروه های تروریستی که مانند داعش می توانند ایجاد کنند به راحتی می توانند امنیت همه اینها را به هم بریزند.
از سوی دیگر با حضور در عراق علاوه بر غارت منابع خدادادی مردم عراق بر کل منابع انرژی خاورمیانه تسلط دارند مضاف بر اینکه در کشورهای عرب حوزه خلیج فارس، که عددی برای آنها به حساب نمی آیند، پایگاه هایی با امنیت کامل دارند و آنها فقط منابع خدادادی عراق را به یغما نمی برند بلکه کل منابع انرژی منطقه را ارزان در اختیار دارند.
بشکه نفتی که باید حدود دویست دلار ارزش داشته باشد امروزه به زور حدود پنجاه دلار فروش می رود، در برهه ای هم که قیمت منفی داشت که بسیار خنده دار بود.
یعنی نفتی که با این زحمت از زیر زمین استخراج می شود حتی از آب رودخانه ها هم ارزانتر است.
وقتی که این بشکه نفت خام به دست کمپانی های آمریکایی برسد ارزش افزوده اش به چیزی حدود ده هزار دلار می رسد.
حتی ایران که تلاش می کند از اشغال آمریکا در امان باشد مجبور می باشد با هزار زحمت نفت خود را به کمتر از نیم قیمت بازار به فروش برساند، و اگر پی ماجرا را بگیرید قطعا به سرنخ هایی می توانید برسید که حتی همین تحریم های ایران برای منافع کمپانی ها و کارتل ها و لابی های پشت پرده در آمریکا سود آور است.
خودتان سود ها را محاسبه کنید.
علاوه بر همه این موارد آمریکایی ها با تسلط بر منابع نفت منطقه این امکان را دارند که گلوگاه های رقبای اقتصادی خود یعنی شرق آسیا و اروپا را در مشت داشته باشند وهر وقت نیاز داشته باشند بفشارند.
اینکه برخی تصور می کنند آمریکایی ها مثلا چند پایگاه در عراق را تخلیه کرده اند و در حال خروج از عراق هستند یک تصور کاملا اشتباه می باشد.
آمریکایی ها این همه برنامه ریزی و هزینه نکردند تا منطقه را ترک کنند.
حد اقل با سلام و صلوات.
آنها برای خود پایگاه های امنی در کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و ترکیه و اردن و اسراییل ایجاد کرده اند و چون می دانند نیروهایشان آنجا امن تر هستند بیشتر نیروها را آنجا متمرکز می کنند، کافی است یکی دو پایگاه نظامی در عراق و سوریه داشته باشند که دو سه هزار سرباز هم آنجا باشند تا هر وقت بخواهند سریع نیروهای خود را وارد عمل کنند، نیاز نیست چند ده هزار سرباز در عراق و سوریه مستقر کنند و آنها را از گزند حمله دشمنان حفظ می کنند.
خوب حالا شما خودتان را جای رییس جمهوری آمریکا قرار دهید.
آیا با این شرایط حاضر می شوید نیروهای خود را بی دلیل از منطقه خارج کنید؟
قطعا تا زمانی که این نیروها روی پا ایستاده هستند به هیچ وجه این منطقه را ترک نخواهند کرد، فقط زمانی می توان تصور کرد که سیاست مداران آمریکایی به فکر خارج کردن نیروهایشان از منطقه می افتند که سربازهایشان درازکش و یا در جعبه های چوبی برایشان برگردند و تصور می شود در نهایت مردم منطقه مخصوصا در افغانستان و عراق مجبور خواهند بود با همین دیدگاه پیش بروند تا سرزمین خود را پس بگیرند و منابع خدادادی شان را به دست بیاورند.